Ανέκδοτα Ποιήματα

Φθινοπωρινές διαδρομές

Κάθε φθινόπωρο
ο νους μου κάνει μακρινά ταξίδια
κι οι επιθυμίες τίθενται από την αρχή
καθώς πίνω τσάι στον καναπέ μου

Κάθε φθινόπωρο
ανακινώ της μνήμης παιχνίδια
και βυθίζομαι στην αγάπη εσαεί
περιμένοντας εσένα να φανείς καλέ μου

Κάθε φθινόπωρο
τα δέντρα γίνονται ξύλινα στολίδια
τα κίτρινα φύλλα χρυσοκέντητο χαλί
κι η ανάσα μου συνοδοιπόρος του ανέμου

Κάθε φθινόπωρο
βρίσκω της σιωπής αντικλείδια
για να πορευτώ μες την δική Σου σιωπή
έχοντας στα χείλη την ευχή Κύριέ μου.

[07 Σεπτεμβρίου 2017]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *