Από τότε που
περπάτησες μαζί μου
σε δρόμο μακρινό
η σκέψη μου
από εσένα
δεν έχει χωρισμό

Από τότε που
ποίησες λόγια
από του αγαθού την ύλη
στον εσωτερικό σου κόσμο
μου άνοιξες
μια πύλη

Από τότε που
μου κράτησες το χέρι
για πρώτη φορά
το όνομά σου
φέρω στην καρδιά
παντοτινά

Από τότε που
μου μίλησες
με λόγια ευειδή
την ψυχή μου θρέφει
βραδινή καθαρτική βροχή

Από τότε που
με αγάπησες
έδιωξες το σκοτάδι μακριά
έβαλες στον πίνακα της ζωής
μια λευκή πινελιά

Από τότε που
με φίλησες
και μου έδειξες στοργή
ουρανοδρομώ
περπατώντας
στην μεταπτωτική γη

Από τότε που
με δέχτηκες
στο δικό σου πλευρό
αναδύω άρωμα
σα σταγόνα
από παμπάλαιο νερό.

[20 Δεκεμβρίου 2017]