Την Άνοιξη φέρεις
εαροσύνης αερικό
Δίχως να το ξέρεις
εγώ πολύ σε αγαπώ

Χωρίς να γνωρίζεις
όταν με κοιτάζεις
την ψυχή αγγίζεις
με ξελογιάζεις

Στο βλέμμα σου φως
εκείνο της αυγής
Σύννεφα Ουρανός
κι εσύ καταμεσής

Σε φύλλα φτέρης
τον έρωτα μετρώ
Δίχως να το ξέρεις
εγώ πολύ σε αγαπώ

Χωρίς να γνωρίζεις
όταν με κοιτάζεις
αγνότητα μυρίζεις
ανθοκλάδια στάζεις

Στο βλέμμα σου φως
εκείνο της αυγής
Το σώμα σου ατραπός
άραγε πού με οδηγείς;

Σε κάμπων λημέρια;
Σε κόσμο εσωτερικό;
Στα πολύχρωμα αστέρια
ή σε δρόμο μακρινό;

Την Άνοιξη φέρεις
εαροσύνης αερικό
Για εσένα να ξέρεις:
Θα γίνω σύννεφο χρυσό.

[28 Δεκεμβρίου 2017]