Στου δωματίου την άκρη
υπό του κεριού το φως
ανομολόγητης αγάπης πόθοι
που ο χρόνος όμορφα κλώθει
έως ότου ο Αυγερινός
απαλείψει το δάκρυ

Το βλέμμα της νύχτας αυτής
αίρει τη σημασία της μοναξιάς
η αγάπη για να εγκωμιαστεί:
ό,τι δεν έχει εκφραστεί
από τα βάθη της καρδιάς
αναζητά απόψε τρόπο φυγής

Ανομολόγητης αγάπης πόθοι
στολίζουν την ψυχή της
σαν αμυγδαλιάς καρποί
κι όσο η νύχτα η θαλερή
φως ανακλά στο κορμί της
έρωτα για εκείνον νιώθει

Εντός της σα θηρίο παλεύει
τα διάπυρα συναισθήματα
που τρέφει για εκείνον
κι έγινε σαν κόκκινο κρίνο
στου ουρανού τα σχήματα
η επιθυμία της βασιλεύει

Είναι βυθισμένη στη σιωπή
και το όνειρό της κεντά
πάνω σε λευκό σεντόνι
καθώς περνούν οι χρόνοι
ένα φιλί του προσδοκά
η αγάπη της είναι μυστική

Στου δωματίου την άκρη
υπό του κεριού το φως
ανομολόγητης αγάπης πόθοι
που ο χρόνος όμορφα κλώθει
έως ότου ο Αυγερινός
απαλείψει το δάκρυ.

[10 Φεβρουαρίου 2018]