Στους διαδρόμους του νου περπατώ
και η παρουσία σου είναι θαλερή
σαν κόκκινο πεπαλαιωμένο κρασί
που το άρωμά του στα χείλη κρατώ

Βλέπω το λευκό φως των χεριών σου
να φθάνει στου ουρανού τη γραμμή
σαν κόκκινο πεπαλαιωμένο κρασί
πίνω την αλήθεια των φιλιών σου

Το σώμα σου, ατραπός του έρωτα
σε γνώση αρχαία και ξεναγός μαζί,
σαν κόκκινο πεπαλαιωμένο κρασί
λάμπει φωτίζοντας τα αφανέρωτα

Σε διαδρόμους του νου περπατώ
σήμερα και σε θυμάμαι μοναχή
-ας σε έβρισκα- και σαν κρασί
θα σε φύλαγα σε τόπο μυστικό.

[12 Μαΐου 2018]