Ανέκδοτα Ποιήματα

Να με θυμάσαι

Να με θυμάσαι
όταν υπό το σεληνόφως αγνός
μες της αλήθειας το όνειρο κοιμάσαι

Να με θυμάσαι
όταν από την αγάπη σοφός
αναγεννιέσαι κι αποσιωπάσαι

Να με θυμάσαι
όταν ο καιρός είναι βροχερός
κι εσύ κρύβεσαι, μη φοβάσαι

Να με θυμάσαι
όταν στo σκοτάδι ενεός
στέκεσαι, ένα φεγγάρι εσύ πλάσε

Να με θυμάσαι
όταν ο δρόμος είναι στενός
στα κύματα της θάλασσας να απαντάσαι

Να με θυμάσαι
όταν από την επιθυμία γυμνός
έρωτα γεύεσαι, από αυτόν κυβερνάσαι

Να με θυμάσαι
όταν ο λόγος γίνεται εσπερινός,
στην αρετή εσύ να δαπανάσαι

Να με θυμάσαι
όταν ξεφυλλίζεις βιβλία σκεπτικός
και στους διαδρόμους του νου διερευνάσαι

Να με θυμάσαι
όταν σαν χαρταετός
με του ανέμου την πνοή περιπλανάσαι

Να με θυμάσαι
όταν αποζητώ εσένα σαν άνθρωπος μισός,
το χέρι μου, σήκω και πιάσε

Να με θυμάσαι
όταν στης αιωνιότητας το φως
μορφώνεσαι και ανακλάσαι

Να με θυμάσαι.

[22 Ιουνίου 2018]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *