Τις ήσυχες νύχτες περπατούσε
στα μονοπάτια της αγάπης
και τον συνόδευαν
άλκιμοι στοχασμοί
ανόθευτα λόγια
η ευωδία των σωμάτων
και ελευθερία

Ήταν η δική της παρουσία
σα φως, άγγιγμα ασμάτων,
ποιητού ευχολόγια
που πλήρωναν την δική του ψυχή
κι όσα στο σκοτάδι παραμόνευαν
τα λεύκαινε της καρδιάς ο χάρτης
Κοντά της είχε όσα αποζητούσε

Τις ήσυχες νύχτες
εκείνος κι εκείνη
στου χωροχρόνου τη δίνη
πρόσφεραν στο θάνατο ήττες
καθώς συναντιόνταν
κι από την ένωση των ψυχών τους
φεγγοβολούσε
της αγάπης το φως
πιο ψηλά από τον ουρανό.

[Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2018]