Ανέκδοτα Ποιήματα

Η αιώνια προσμονή

Ψελλίζοντας το όνομά Σου
Μες τον χειμώνα των καιρών
Οι ηλιαχτίδες βλεφαρίζουν
Ευφρόσυνο φως στους διαβάτες
Κι ο άνεμος παύει να ομιλεί

Καμωμένοι από χώμα
Και τη ζωηφόρα πνόη Σου
Όσοι Εσένα ακολουθούν
Με βήματα πλέον πεπαιδευμένα
Και σώματα αναγεννημένα
Μοιράζουν καθημερινά ύδωρ νεαρό
Στους αληθινά διψασμένους

Είσαι η Αλήθεια
Η αιώνια προσμονή
Που δειπνεί
Στη σιωπή των ανθρώπων.

[Τετάρτη, 26 Δεκεμβρίου 2018]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *