Τοπίο

Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη….
Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα
Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση
Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.
Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση
Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς επιστροφή,
Χωρίς νιότη, χωρίς έρωτα, χωρίς έπαρση περιττή.
Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη.

Το βιβλίο σημαδεμένο στη σελίδα 16.
Το πρόγραμμα της συναυλίας για την άλλη Κυριακή. 

Μανώλης Αναγνωστάκης από τις «Παρενθέσεις» 1956.

Πηγή: https://www.greek-language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=2&text_id=31

Δοκιμασία VII, 3-7, 1943, Επιτομή, Κέδρος, σ. 129

Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο
κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της Άνοιξης μέσα στην τσέπη του.
Γιάννης Ρίτσος

Πηγή: http://www.snhell.gr/references/quotes/writer.asp?id=282

Σταγόνες φωτός και βροχής (Απόσπασμα)

Σταγόνες φωτός και βροχής
Είναι ένα φως γύρω μας και μέσα μας, που δε στερεύει
Δε χωράει ο πόνος μας μέσα στο φως. Ας τον διώξουμε, θα τον διώξουμε.
Όπου και να ψάξεις είναι φως. Το φως κερδίζει απ΄ την αρχή τα χέρια μας.
Είναι Άνοιξη πια, δε χωράει η πίκρα μέσα στο φως.
Να λες: ουρανός, κι ας μην είναι.
Γιάννης Ρίτσος

---