Παράτησα τα ουράνια
Και ντύθηκα την ύλη
Κι’ αισθάνθηκα στα χείλη
Τη δίψα του φιλιού.

Αισθάνθηκα στα σπλάχνα
Του στεναγμού τη φλέβα,
Κ ‘είπα σεμνά στην Εύα
Τραγούδια τ’ουρανού.

“Ανέβα, ανέβα, ανέβα”
Μου φώναζαν τα ύψη,
Κ’ εγώ μέσα στη θλίψι
Ζητούσα να κρυφτώ.

“Ανέβα, ανέβα, ανέβα”,
Μου φώναξαν τ’ αστέρια,
Κι άνοιξα ευθύς τα χέρια
Στη γη να σταυρωθώ.

Στέφανος Μαρτζώκης, Έλληνας ποιητής, από τους τελευταίους εκπροσώπους της επτανησιακής σχολής., Πηγή: Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Νεοελληνικών Σπουδών Ανέμη, Νέα Ποιήματα, Εκδ. Κ. Σ. Κουβαρά (1906)μόνιμος σύνδεσμος: εδώ , Βιογραφικά στοιχεία: εδώ