13 Αυγούστου 2011

Χάρηκα πάρα πολύ χθες που έλαβα την κάρτα σας κι έμαθα ότι κάνετε διακοπές σε ένα ωραίο μέρος, απο αυτά που όλοι ονειρευόμαστε. Βρίσκεστε, λοιπόν, στις ομίχλες της Σκωτίας. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι "κλέψατε" χρόνο για διακοπές με την έννοια ότι τον στερήσατε από κάποιον άλλον, ασθενή σας ή μη. Μάλλον την ίδια σας τη ζωή κλέβετε, καθημερινά.

Ας πούμε ότι ζούμε κατά μέσο όρο 85 χρόνια, δηλαδή 31.025 μέρες, από τις οποίες κάθε ημέρα αφιερώνουμε 8 ώρες στον ύπνο, 3 ώρες και 30 λεπτά στα ψώνια, στην ετοιμασία των γευμάτων, στην κατανάλωσή τους, στο πλύσιμο των πιάτων κτλ., 1 ώρα και 30 λεπτά στην προσωπική υγιεινή και φροντίδα, στις αρρώστιες κτλ., 3 ώρες στις δουλειές του σπιτιού, στα παιδιά, στις μετακινήσεις, στις συναλλαγές με δημόσιες υπηρεσίες, στα μαστορέματα κτλ., 6 ώρες στη δουλειά, δηλαδή 140 ώρες εργασίας το μήνα επί 45 χρόνια (ανεξάρτητα από το γεγονός ότι μπορεί και να μας προσφέρουν μεγάλη ευχαρίστηση), 1 ώρα για κοινωνικές σχέσεις, συζητήσεις με τους γείτονες, ποτά, συνελεύσεις, σεμινάρια, κτλ. Πόσος χρόνος μένει στον μέσο άνθρωπο για να γευτεί το αλάτι της ζωής;

Οι διακοπές, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η όπερα, οι συναυλίες, οι εκθέσεις, το διάβασμα, η μουσική που ακούμε ή παίζουμε, οι περίπατοι στην εξοχή, οι εκδρομές, τα ταξίδια, η κηπουρική, οι επισκέψεις σε φίλους, η γλυκιά απραξία, το γράψιμο, η δημιουργία, η ονειροπόληση, ο στοχασμός, τα σπορ (όλα τα σπορ), τα παιχνίδια συναναστροφής, τα απλά παιχνίδια, τα σταυρόλεξα, η ξεκούραση, η κουβέντα, η φιλία, το φλερτ, ο έρωτας [...]

Αλλά εσείς επιμηκύνετε το χρόνο εργασίας εις βάρος όλων των άλλων πραγμάτων, και κλείνετε το δρόμο στις απολαύσεις που λαχταρά η ψυχή σας. 

Πηγή: Héritier F. (2012), Το αλάτι της ζωής, εκδ. Κέλευθος (Μικρή Βιβλιοθήκη), σ. 13-15.