Φθινόπωρο | Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Τα φύλλα πέφτουν, πέφτουν λες από ψηλά,
σαν να ξεράθηκαν οι κήποι τ’ ουρανού·
πέφτουν με μι’ άρνηση στο στόμα του κενού.
Και μες στη νύχτα πέφτει η Γη βαριά,
από τ’ αστέρια προς τη μοναξιά.
Όλοι μας πέφτουμε. Το χέρι αυτό που γράφει.
Δες, όλα γύρω χάνονται στα βάθη.
Είναι όμως Κάποιος που την πτώση αυτή
στα δυο του χέρια στοργικά τη συγκρατεί.
Πηγή: Lavart , 10 στίχοι για το φθινόπωρο: Όταν η φύση «ψιθυρίζει» ποίηση
Αυτόγραφο | Κική Δημουλά
Ένα κίτρινο φύλλο σου, φθινόπωρο,
σ’ έναν άνεμο ράθυμο κάθισε
και μ’ ακολούθησε επίμονα.
Το πήρα
και το κρατώ
σαν κάτι συμβολικό από μέρους σου,
σαν φιλικό αυτόγραφο,
ίσως σαν ένα «ευχαριστώ»
που διόλου μέρος δεν έλαβα
στο καλοκαίρι τούτο.
Το πήρα
κι εξιχνιάζω
τις φετινές προθέσεις σου
απέναντί μου.
Πηγή: Lavart , 10 στίχοι για το φθινόπωρο: Όταν η φύση «ψιθυρίζει» ποίηση
Τα κρίνα του φθινοπώρου | Κωστής Παλαμάς
Τα κρίνα του φθινόπωρου τα πιο μεθυστικά
προτού να μαραζώσουν και να σβήσουν
τους τελευταίους ανασασμούς ήρθαν γλυκά γλυκά
στα πόδια μου να τους σκορπίσουν. 5
Τ’ αγγελοθώρητα όνειρα των είκοσι χρονώ
το δρόμο τους αγνάντια μου κρατήσαν,
μ’ είδανε μάτια σαν το φως και σαν το ουρανό
μ’ είδανε σα να μ’ αγαπήσαν.
(Κύλα το ρέμα σου βαθύ, της Λύρας ποταμέ!)
Όνειρα, κρίνα, εκστατική ευτυχία, 10
ποιά ψυχοπόνια υπέρτατη σας έστειλε σ’ εμέ;…
Ποιά, τάχα, υπέρτατη ειρωνεία;
Πηγή: Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα, ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ /ΟΙ ΠΕΝΤΑΣΥΛΛΑΒΟΙ ‒ ΤΑ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΚΡΥΦΟΜΙΛΗΜΑΤΑ ‒ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ‒ ΔΥΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΑ /ΤΑ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΚΡΥΦΟΜΙΛΗΜΑΤΑ (1910‒1911) /
————————————————————————————————————–
Παραίνεση | Νίκος Καρούζος
Να μη λυπάσαι που πέφτουν
τα φύλλα φθινόπωρο.
Η δική σου τρυφερότητα θα τα φέρει
και πάλι στα δέντρα.
Δάκρυα μη χαλνάς· όλοι ανήκουμε
στην ανάσταση.
Πηγή διαδικτυακή: Ologramma culture art and events: https://ologramma.art/parainesi-nikos-karoyzos/
————————————————————————————————————–
Φθινοπωρινή προσευχή | Μαρία Πολυδούρη
Όταν η σιγαλιά πλατιά θ’ απλώση
στον κήπο μου τη νύχτα, βροχερό
το σύννεφο τον ουρανό θα στρώση
σε μαύρο θόλο πάνω του ιερό.
Θα γύρουνε στο μυστικό σκοτάδι
τα δέντρα, οι θάμνοι, αργά την κεφαλή
κ’ ευλαβικά θα ψάλλουν έτσι ομάδι
τη θλιβερή στερνή του προσευχή!
Έλα και μεις μαζί την προσευχή μας
στερνή φορά να πούμε. Θ’ ακουστή
στη σιγαλιά παθιάρικη η φωνή μας,
θ’ αντιλαλήση ο θόλος θα σπαστή,
το σύννεφο θα κλαίη, θα κλαίμε αντάμα,
θ’ ακολουθάη των δέντρων ο ψαλμός
λυπητερός το σιγαλό μας κλάμα
και θα πυκνώνη η σκοτεινιά χαμός.
Ούτε απ’ τ’ αστέρι λάμψη δε θα πέση,
της Μοίρας δε θα δούμε τη μορφή
κ’ ενώ τα χέρια χώρια θα μας δέση,
τα χείλη μας θα λεν την προσευχή.
Φθινόπωρο 1923.-
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ (1902-1930)
Πηγή διαδικτυακή: Επί-Λόγου\
Τι να σου πω, φθινόπωρο | Κώστας Καρυωτάκης
Τι να σου πω, φθινόπωρο, που πνέεις από τα φώτα
της πολιτείας και φτάνεις ως τα νέφη τ’ ουρανού;
Ύμνοι, σύμβολα, ποιητικές, όλα γνωστά από πρώτα,
φυλλορροούν στην κόμη σου τα ψυχρά άνθη του νου.
Γίγας, αυτοκρατορικό φάσμα, καθώς προβαίνεις
στο δρόμο της πικρίας και της περισυλλογής,
αστέρια με το πρόσωπο, με της χρυσής σου χλαίνης
το κράσπεδο σαρώνοντας τα φύλλα καταγής,
είσαι ο άγγελος της φθοράς, ο κύριος του θανάτου,
ο ίσκιος που, σε μεγάλα βήματα· φανταστικά,
χτυπώντας αργά κάποτε στους ώμους τα φτερά του,
γράφει προς τους ορίζοντες ερωτηματικά…
Ενοσταλγούσα, ριγηλό φθινόπωρο, τις ώρες,
τα δέντρα αυτά του δάσους, την έρημη προτομή.
Κι όπως πέφτουνε τα κλαδιά στο υγρό χώμα οι οπώρες,
ήρθα να εγκαταλειφθώ στην ιερή σου ορμή.
(Από την ποιητική συλλογή «Ελεγεία και σάτιρες», Α΄εκδ. 1927, εκδ. Ιδεόγραμμα, 1998).
Πηγή διαδικτυακή:
Το έβδομο ποίημα είσαι εσύ!