Ξύπνησα μια μέρα
και δεν ήμουν καλά
Γύρω μου απλώνονταν
σύννεφα σκοτεινά.

Είπα, λοιπόν, να ανοίξω
τα συρτάρια της ψυχής
για να ψάξω να βρω
το νόημα κάθε ευχής.
 
Ανοίγω το πρώτο συρτάρι.
Βλέπω σημειώσεις και θυμό.
Τι είναι όλα αυτά; Λέω.
Κάτι άλλο πρέπει να βρω.
 
Απλώνω το χέρι
και γρήγορα τραβώ
το δεύτερο συρτάρι
και αρχίζω να κοιτώ.
 
Ανάμεσα στην πυξίδα,
τον χάρτη, τον σταυρό
βάζω το χέρι πιο μέσα
και πιάνω ουρανό.
 
Μα ήταν τέτοια η λάμψη
του ήλιου στην ψυχή
που έκλεισα το συρτάρι
και ξέσπασε βροχή.
 
Τώρα έμενε μόνο ένα
και αμέσως το τραβώ
το τρίτο, όμως, συρτάρι
δεν άνοιγε χωρίς κωδικό.
 
Ποια λέξη να γράψω;
Ποιον αριθμό να πω;
Τίποτα δεν θυμάμαι!
Υπάρχει μυστικό;
 
[Σεπτέμβριος 2010]