«Επεθύμησα να καθίσω εις τις δροσοκαμάρες του χωριού μου. Τρέχει ο κόσμος σήμερον, τρέχει να υπερβεί τον πλησίον του και τρέχων γηράσκει και μόλις παρά το χείλος του τάφου στέκει να ιδή ότι ήλθεν η ώρα του, ότι είναι γέρων ή ότι κατέστρεψεν το άθλιον του σώμα τρέχων. Είναι ήδη αργά! Παρήλθεν ο βίος χωρίς να αισθανθεί ότι έζησεν».

Απόσπασμα άρθρου με τίτλο: “Νικόλαος Γύζης: «… η καρδιά μου, αυτή είνα η Γραμματική και το Συντακτικόν μου. Εκατόν είκοσι χρόνια από το θάνατό του», δημοσιευμένο ηλεκτρονικά τη Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου 2021, πηγή: εδώ