Άπλωσα το χέρι για να σηκώσω ένα λευκό χαρτί από το έδαφος. Άπλωσα το χέρι και μάζεψα ξεχασμένα ρούχα σε ερημωμένα σπίτια. Άπλωσα το χέρι για να μυρίσω την άνοιξη του καλοκαιριού. Άπλωσα το χέρι και ο κόσμος μου πρόσφερε ένα ασημένιο, τρύπιο νόμισμα. Άπλωσα το χέρι για να κρατήσω μία νεογέννητη ζωή. Άπλωσα το… Read More Άπλωσα το χέρι

– Οι ρίζες είναι τα κλαδιά κάτω στη γη. Και τα κλαδιά είναι ρίζες στον αέρα. – Τα σκοτεινά τα σύννεφα γίνονται λουλούδια τ’ ουρανού το φως αν τα φιλήσει. – Σβήσε το λύχνο όταν θες. Θα μάθω το σκοτάδι σου και θε να τ’ αγαπήσω. – Κουβαλώ στον ανθισμένο κόσμο μου όλους τους κόσμους… Read More Ινδική σοφία

Πες μου, πώς γίνεται ένα βρώμικο χέρι να μολύνει μια ολόκληρη λίμνη; Πες μου, πώς γίνεται μια στιγμή αδικίας να με πνίγει; Πες μου, γιατί ένας άνθρωπος δεν βλέπει πέρα από τη σκιά του; Πες μου, πού κατοικεί η αλήθεια, το φως και το άρωμά του; Πες μου, γιατί ακούω τόσες φωνές και δεν βλέπω… Read More Πες μου

Είσαι ο ουρανός ο απέραντος κι είσαι κι η μικρή φωλιά […]. Η ακτίνα Σου έρχεται απάνω σε τούτη τη γη, τη δική μου, με αγκαλιά ορθάνοιχτη, όλη την ημέρα, για να φέρει σα γυρίσει πίσω στα πόδια Σου σύννεφα γινωμένα από τα δάκρυά μου, από τους στεναγμούς μου κι από τα τραγούδια μου […].… Read More Είσαι ο ουρανός απέραντος

Για να ζήσεις, χρησιμοποιείς τους Άλλους. Χρησιμοποιείς το γέλιο τους, τα οράματά τους, τις λέξεις τους, τα ρούχα τους. Προσπαθείς να αρπάξεις τις εμπειρίες τους. Ζητάς να σου δώσουν τον χρόνο τους. Στερήθηκες, λες, και θέλεις να ζήσεις. Και επιτρέπεις στους Άλλους να διαμορφώσουν τόσο τη ζωή σου. [Νοέμβριος 2010]