Μες τη μοναξιά μου σε αναζήτησα σιωπηλά
όπως τα ηλιοτρόπια γέρνουν προς τον ήλιο
Σε συνάντησα διαβαίνοντας σκοτάδια βαθιά
κι εσύ ‘σαι φως στου ουρανού το περιστύλιο

Τα αγνά σου χέρια κρατώ σήμερα πρώτη φορά
σαν ένα ανεκτίμητο ανθοστόλιστο κειμήλιο
Με την πνοή σου πορεύομαι μες τη σιγαλιά
κυβερνώμενη από του έρωτα το βασίλειο

Μες την μοναξιά μου σε αγάπησα σιωπηλά
κι έχω για εσένα καρδιοχτύπια στο στήθος
Νιώθω ότι κατοικούσες ανέκαθεν στην καρδιά
κι είσαι αλήθεια που δεν γίνεται μύθος

Τα αγνά σου χέρια φιλώ σήμερα πρώτη φορά
και περιηγούμαστε μες της αγάπης το ήθος
Θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ οντολογικά
-σε περίμενα-
δεν ήσουν ποτέ ένας άγνωστος στο πλήθος.

[7 Ιουλίου 2018]