Πέρασαν τρία λεπτά ακόμα
ακούγοντας το ίδιο τραγούδι
και είναι σαν να κρατώ λουλούδι
μες στο χειμώνα στο δώμα.

Ίδια η μελωδία που ακούω
που θυμίζει εσένα και εμένα
σαν ποίημα, με λόγια γραμμένα
την πόρτα της καρδιάς κρούω.

Νιώθω ότι κρατώ την καρδιά σου
και άνθη λεμονιάς στο χέρι
και ονειρεύομαι ταξίδι.

Είμαι εδώ, συμμετέχω στη χαρά σου
και λάμπω σαν αστέρι
πάνω από το Γαλαξίδι.

[31 Αυγούστου]