Ζωγράφισα το πορτραίτο
σμιλεύθηκε από τον άνεμο
γέμισε με φιλήματα
της αγάπης θελήματα
σε δρόμο απάνεμο
της μνήμης κασκέτο

Επέλεξα χρώματα
φωτεινά και χαρούμενα
κόκκινο, πράσινο, θαλασσί
για να προσθέσεις εσύ
της νιότης μελλούμενα
του χρόνου αρώματα

Πρόσεξα τις πινελιές
του κόσμου τη μνήμη
του Θεού την απεραντοσύνη
και μέσα στην εαροσύνη
χρωμάτισα με ασήμι
τις γωνίες τις θολές

Το έργο τώρα τελείωσε
το πρόσωπό σου γιορτινό
έλαμπε, φώναζε ‘Σ’αγαπώ’
και εγώ τολμώ να πω
ότι το πορτραίτο αυτό
η αγάπη θεμελίωσε.

[20 Οκτωβρίου 2015]