Μια ήρεμη νύχτα απλώνεται σιγανά στη γη
συναντώ τη μυρωδιά του παππού στο δώμα
έξω το xώμα υποδέχεται απαλά τη βροχή
κι όλα ντύνονται με κρυστάλλινο χρώμα

Είναι σαν άρωμα ερχόμενο από τον ουρανό
η μυρωδιά παππού που οσφραίνομαι τώρα
γιατί μυρίζει σαν ρούχο ανάμνησης παιδικό
θυμίζοντάς τον όταν καθόταν στην αιώρα

Κάπου ακούγεται μελωδική μουσική
και αναδύεται η μυρωδιά παππού
νιώθω χαρούμενη σαν το παιδί
καθώς η ευωδία απλώνεται παντού

Έχω παρέα το δικό του αγνό βλέμμα
η μυρωδιά παππού βρίσκεται στη σιγαλιά
κρατώ στα χέρια ένα μικρό, δικό του δέμα
και έχω τις αναμνήσεις μας για συντροφιά

Θυμάμαι καθήμενη στη δική του γωνία
κάθε προσωπική ιστορία, λόγο και δράση
η μυρωδιά του βρίσκεται σε παλιά βιβλία
στο ράφι του, στα γυαλιά, σε κάθε φράση

Η μυρωδιά του παππού με αρωματίζει
διαπερνά κάθε τόπο, δεν συνορεύει
η αγάπη του ξέρω ότι με χρωματίζει
τώρα που κοντά στον Θεό ταξιδεύει.

[7 Μαΐου 2016]