Πάντοτε αγαπούσα το γαλάζιο χρώμα. Κανείς δεν ξέρει για ποιο λόγο. Εγώ όμως ξέρω. Ξέρω ότι μου θυμίζει την απεραντοσύνη του ουρανού, το κρυστάλλινο νερό της θάλασσας και πιο πολύ τα βαθυγάλαζα μάτια σου εντός των οποίων ταξίδευα κατά καιρούς. Και αυτές οι θύμησες είναι πολύ ζωντανές. Έρωτας, βλέπεις. Συναίσθημα έντονο και ζωηρό που διαρκεί όσο επενδύεις σε αυτό. Και εγώ σε είχα ερωτευτεί. Εξ’ αποστάσεως, βέβαια. Έτσι, αγαπούσα εγώ. Εξ’ αποστάσεως. Ίσως είναι αλλοιώτικο να αγαπάς εξ’ αποστάσεως. Ποτέ δεν μαθαίνει ο άλλος ότι ενδιαφέρεσαι πραγματικά για αυτόν εκτός εάν σε κάποια συναναστροφή σε προδώσει το βλέμμα σου.  Και εμένα δεν με πρόδωσε ποτέ.

[20 Σεπτεμβρίου 2016]