“Δεν είναι η ζωή για να την βλέπεις μέσα από ένα παράθυρο” είπε ο αδερφός της Κωνσταντίνας. Ποιο παράθυρο; θα διερωτάσθε. “Εκείνο που έχεις στο διαμέρισμα που κατοικείς ή εκείνο που έχεις μέσα στο αυτοκίνητο ή εκείνο του νοσοκομείου που νοσηλεύεσαι” είναι η απάντηση. Χρειάζεται δράση, αποφάσεις και πράξεις για να καλλιεργήσεις την προσωπικότητά σου μέσα από άγνωστα -μερικές φορές- μονοπάτια. Και περπατώντας στα τελευταία αποκτάς αυτοπεποίθηση, διώχνεις μακριά τον φόβο για το άγνωστο, δυναμώνεις και αντιμετωπίζεις ωριμότερα τις καταστάσεις της ζωής. Και έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου -σύντομη ή μακριά- για να πάψεις να κοιτάς τον κόσμο μέσα από παράθυρα, βιτρίνες ή γυάλινες οροφές. Τι θα έλεγες να αναλάμβανες τον πλήρη έλεγχο της ζωής σου;

[1 Οκτωβρίου 2016]