Βλέπω απ’ το παραθύρι
τον χρόνο που φεύγει
τον χρόνο που έρχεται
τον χρόνο που μένει
και κάθε στιγμή
αισθάνομαι αγνή
μπροστά στ’ αγαθά
στ’ αθώα χαμόγελα
στους ανθρώπους
που είναι
τόσο καλοσυνάτοι
τόσο ανέμελοι
τόσο δίκαιοι
που αγαπούν
την οικογένεια
και τον εαυτό τους
που νοιάζονται
για την κοινωνία
και τον συνάνθρωπό τους
που προσφέρουν χέρι βοηθείας
σε καιρούς επαιτείας
Βλέπω, λοιπόν, απ’ το παραθύρι
όλους αυτούς τους ανθρώπους
το πρόσωπο και το χαμόγελό τους
και ένα αίσθημα ανθρωπιάς
κι αιώνιας αγάπης με κατακλύζει
Θέλω να προσφέρω
Θέλω να δώσω
Θέλω να ζήσω
Θέλω να αγαπήσω
Ακόμη περισσότερο.

[31 Δεκεμβρίου 2016]