Η Αθηνά περπατά ήσυχα στη σύγχρονη πόλη
όταν το δόρυ της μαρμάρινη στήλη συναντά
Γύρω της νεανίσκοι απολαμβάνουν τη σχόλη
ενόσω εκείνη πλέκει λογισμούς ευγενικά

Σκεπτόμενη τις μάχες υπέρ της πατρίδος
τα νεκρά σώματα από ανθρώπους μυριάδες
θρηνεί και ντύνει με αγνά δάκρυα ελπίδος
τη διέλευση από αυριανές συμπληγάδες

Έπειτα, συνεχίζει τον περίπατο στην πόλη
τα ιλαρά πρόσωπα των νεανίσκων παρατηρεί
τα οποία σα λουλούδια σε εύφορο περιβόλι
είναι ευαίσθητα στον άνεμο και στη βροχή

Σκεπτόμενη το άγνωστο μέλλον που έρχεται
κι αφουγκραζόμενη των νεανίσκων την αγνεία
η Αθηνά το σκότος του πνεύματος απεύχεται
προσευχόμενη να βιώνουν εσαεί ελευθερία:

Από πολιτικές που εν κρυπτώ υποδουλώνουν
κι από ιδέες που καλλιεργούν νοερά πάθη
Ελπίζει τον εαυτό στον Ήλιο να μορφώνουν
και να εφαρμόζουν όσα η αρετή τους μάθει

Η Αθηνά περπατά ήσυχα στη σύγχρονη πόλη
όταν το δόρυ της μαρμάρινη στήλη συναντά
Γύρω της νεανίσκοι απολαμβάνουν τη σχόλη
ενόσω εκείνη πλέκει λογισμούς ευγενικά.

Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από το Αναθηματικό Ανάγλυφο της θεάς Αθηνάς από την Ακρόπολη Αθηνών, 460-450 π.Χ.

[Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2018]