Σα σταγόνα δροσιάς ρέω απόψε στο σώμα σου
κι απ’ τα φιλιά ενδύομαι φως στο δώμα σου
Είσαι εσύ ο καθρέπτης του πρωινού ουρανού
που ανακλά την ανάσα κάποιου Αυγερινού

κάθε χτύπος της καρδιάς μου εσένα αντηχεί
κάθε άγγιγμα και πνοή σου γίνονται στοργή
που φέρει ως πέπλο της την πρώτη αγνότητα
για το σώμα που βαπτίζεται την αιωνιότητα

με περιβάλλεις αδρά με τη ζεστή πνοή σου
κι έτσι κάθε άσχημο είναι όμορφο μαζί σου
Ως νέα κι απροσδόκητα ερωτευμένη με εσένα
όλα γύρω μου αντλούν αγάπη ως πεφωτισμένα

αστέρια που ντύνουν τον γαλανό ουρανό μας
Ό,τι αγγίζεις γίνεται αγνό κι ως δικό μας
όνειρο γεννιέται στα σκοτάδια του μυαλού,
προβάλλει σαν δώρο από τα χέρια του Θεού.

[24 Μαρτίου 2017]