Τις πράξεις μου επισκόπησες
Με όρους εργασιακής ηθικής
Με μέτρησες μέσω Στατιστικής
Και με ποσοστά με ισορρόπησες

Μες την εξουσία λαμνοκόπησες
Και τώρα βιώνεις ζωή ειδώλων
Παρά τους αγώνες αίματος όλων
Μπροστά στο χρήμα λαμποκόπησες

Τον χρόνο εργασίας μετατόπισες
Ανήσυχες οι πληγές των Άλλων
Που με κρυφό χρόνο καλλώπισες
Στη θέα κατορθωμάτων μεγάλων

Λες ότι τον άνθρωπο εκπροσώπησες
Μα το οίκημα της ψυχής σου άδειο
Σαν έναν αριθμό στο μπλε τετράδιο
Του λογιστηρίου με αντιμετώπισες

Και με ποσοστά με ισορρόπησες
Με μέτρησες μέσω Στατιστικής
Με όρους εργασιακής ηθικής
Τις πράξεις μου επισκόπησες.

Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2019

Κάποτε μιαν αχτίδα Φωτός

Ταξίδεψε από ψηλά
Κι αγκάλιασε πατρικά τα μαλλιά σου

Έπειτα ψηλάφησε την δική σου ματιά
Νέο δρόμο χάραξε στη μοναξιά σου

Μετά περπάτησε σε μονοπάτια μυστικά

Διαπέρασε του βίου τη συννεφιά σου
Και στην καρδιά έφθασε ευγενικά

Από τότε εκεί κατοικεί με την άδειά σου.

[Παρασκευή, 28 Δεκεμβρίου 2018]

Ψελλίζοντας το όνομά Σου
Μες τον χειμώνα των καιρών
Οι ηλιαχτίδες βλεφαρίζουν
Ευφρόσυνο φως στους διαβάτες
Κι ο άνεμος παύει να ομιλεί

Καμωμένοι από χώμα
Και τη ζωηφόρα πνόη Σου
Όσοι Εσένα ακολουθούν
Με βήματα πλέον πεπαιδευμένα
Και σώματα αναγεννημένα
Μοιράζουν καθημερινά ύδωρ νεαρό
Στους αληθινά διψασμένους

Είσαι η Αλήθεια
Η αιώνια προσμονή
Που δειπνεί
Στη σιωπή των ανθρώπων.

[Τετάρτη, 26 Δεκεμβρίου 2018]

"Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία"
Ανδρέας Κάλβος

Παλεύω ενάντια σε κάθε είδους τυραννία
με άυλα όπλα την αρετή και την τόλμη
και τα βλήματα που βάλλουν οι όλμοι
είναι για εμέ λουλούδια σε ανθοδοχεία

Παλεύω ενάντια σε κάθε είδους τυραννία:
τυραννία ιδεών, μηχανών κι ανθρώπων
που σαν ακριβά αρώματα μακρινών τόπων
κομίζουν στην ψυχή πρόσκαιρη ευφορία

Παλεύω ενάντια σε κάθε είδους τυραννία
κι όταν λαβώνομαι, τον ουρανό αντικρίζω
κι ενόσω σκέπτομαι τους Ήρωες δακρύζω
με εκείνους που ξερίζωσαν την ανελευθερία

Παλεύω ενάντια σε κάθε είδους τυραννία
ενίοτε οι τύραννοι κατάματα με κοιτάζουν
κι από εμέ λόγια άρρητα αέναα φωνάζουν:
"Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία".

[Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2018]

Η Αθηνά περπατά ήσυχα στη σύγχρονη πόλη
όταν το δόρυ της μαρμάρινη στήλη συναντά
Γύρω της νεανίσκοι απολαμβάνουν τη σχόλη
ενόσω εκείνη πλέκει λογισμούς ευγενικά

Σκεπτόμενη τις μάχες υπέρ της πατρίδος
τα νεκρά σώματα από ανθρώπους μυριάδες
θρηνεί και ντύνει με αγνά δάκρυα ελπίδος
τη διέλευση από αυριανές συμπληγάδες

Έπειτα, συνεχίζει τον περίπατο στην πόλη
τα ιλαρά πρόσωπα των νεανίσκων παρατηρεί
τα οποία σα λουλούδια σε εύφορο περιβόλι
είναι ευαίσθητα στον άνεμο και στη βροχή

Σκεπτόμενη το άγνωστο μέλλον που έρχεται
κι αφουγκραζόμενη των νεανίσκων την αγνεία
η Αθηνά το σκότος του πνεύματος απεύχεται
προσευχόμενη να βιώνουν εσαεί ελευθερία:

Από πολιτικές που εν κρυπτώ υποδουλώνουν
κι από ιδέες που καλλιεργούν νοερά πάθη
Ελπίζει τον εαυτό στον Ήλιο να μορφώνουν
και να εφαρμόζουν όσα η αρετή τους μάθει

Η Αθηνά περπατά ήσυχα στη σύγχρονη πόλη
όταν το δόρυ της μαρμάρινη στήλη συναντά
Γύρω της νεανίσκοι απολαμβάνουν τη σχόλη
ενόσω εκείνη πλέκει λογισμούς ευγενικά.

Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από το Αναθηματικό Ανάγλυφο της θεάς Αθηνάς από την Ακρόπολη Αθηνών, 460-450 π.Χ.

[Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2018]

Με αβόλευτα βήματα σιγοπερπατώ
σε εκτάσεις με δέντρα ευτυχισμένα
κι όσα έχω στην καρδιά φυλαγμένα
στα κλαδιά των δέντρων ακουμπώ

Κι εκείνα άμεσα προς εμέ ομιλούν
για τον γελαστό κι ευγενικό ήλιο
από του ουρανού το περιστύλιο
που όταν τα εγγίζει σοφά σιωπούν

Λένε και για την λυτρωτική βροχή
που έρχεται όταν ο ήλιος δακρύζει
ενώ το άγγιγμα του ανέμου αγνίζει
όσα τους διηγούνται οι περαστικοί

Ομιλούν και για τη λάμπουσα σελήνη
που τις νύχτες τους ήσυχα στολίζει
και καθώς κοιμούνται τα αφυπνίζει
με το φως της κομίζοντας ειρήνη

Εγώ τους δείχνω πληγές ανοικτές
και τα δάκτυλά μου αγάπη πορίζουν
ενώ ελευθερία άτακτα διασπαθίζουν
τα τραύματα που είχα μέχρι χθες

Με αβόλευτα βήματα σιγοπερπατώ
σε εκτάσεις με δέντρα ευτυχισμένα
κι όσα έχω στην καρδιά χαραγμένα
στα κλαδιά των δέντρων ακουμπώ

κι αναβλύζουν Φως που τ' ακολουθώ.

[Τετάρτη, 12 Δεκεμβρίου 2018]

Μέσα στον κήπο επουράνιο φως
θρέφει νυχτερινά λουλούδια
ενόσω με διαβατών τραγούδια
μορφώνεται ο έναστρος ουρανός

Απόψε ριζώνει η ευφροσύνη
σε όλες τις ανήσυχες καρδιές
κι απλώνεται παντού εαροσύνη
από των παιδιών τις προσευχές

Απόψε η μοναξιά καταργείται
κι ο θάνατος πλέον παύει
κάθε συνείδηση αφυπνείται
ένδυμα καινό για να λάβει

Μέσα στον κήπο επουράνιο φως
με διδάσκει φρόνημα ταπεινό
Στη φάτνη γεννιέται ο Χριστός
Με τι καρδιά θα Τον υποδεχθώ;

[Τετάρτη, 12 Δεκεμβρίου 2018]

Μπροστά στη διαβολή ανθρώπου και στη συκοφαντία
που πράττουν άλλοι άνθρωποι με θέση στην εξουσία
στέκομαι κι εγώ, ταπεινά, με την εξής απορία:
"Ποια αξία τους προβάλλουν με του άλλου την απαξία;"

[Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2018]

Το πρωινό της Κυριακής
αναδεύει της κάθαρσης νερά
για να ξεβγάλει τη λαδομπογιά
από το βιβλίο της ψυχής

Ύστερα
γυρίζει σελίδα
κι έρχεται αντιμέτωπη
με τη λευκότητα του χαρτιού

Αρχικά, δακρύζει

Κι έπειτα,
ως θητεύτρια του Φωτός
ζει την Ανάσταση

Κάθε Κυριακή.

[Παρασκευή, 09 Νοεμβρίου 2018]

Σε αγαπώ
με αθανάτη πνοή

Δεν έχω άλλη αγάπη να σου δώσω
παρά μόνο Φως
που έρχεται από αλλού

από την πόρτα της Αγάπης του Θεού

Εσαεί.

[Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2018]

Έλα κοντά μου
χρόνια ολάκερα
σε αναζητώ

Άκου στη σιωπή
την ανάσα μου
καθώς σε κοιτώ

Τα μάτια
ανακλούν αγάπη
για εσένα

Το σώμα
έχει φιλιά
φυλαγμένα

Όλα απόψε πλέρια
για το παρελθόν
τίποτα δε ρωτώ

Βρίσκεσαι εδώ
είσαι εκείνος
που αγαπώ

για αυτό

έλα κοντά μου
να μυρωθούμε
ερατεινό φως.

[Σάββατο, 3 Νοεμβρίου 2018]

Απόψε πίσω από το παραθύρι
τις στάλες της βροχής μετρώ
Πελαγίσιο αεράκι αγκαλιάζει τα μαλλιά
Το σώμα στραμμένο στο βλέμμα του χρόνου
Η σελήνη φιλάει την ήσυχη θάλασσα
κι εκείνη ντύνεται με ένδυμα ταπεινό
Η θύμηση του παρελθόντος λόγος σεβαστός

Μοσχοβολά γιασεμί και αγριοθύμαρο
Η προσευχή κρήνη μυρόβλητη
Το σώμα ατάξιδο
Αψίθυρα τα όνειρα μιλούν
Οι μέλλουσες στιγμές περιμένουν
- σα σταφύλι ατρύγητο -
αμόλυντες μπροστά στη φλόγα του κεριού

Πέρασε και η σημερινή ημέρα
Ημέρα σωτηρίας
Και αυτή.

[Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018]

Τις ήσυχες νύχτες περπατούσε
στα μονοπάτια της αγάπης
και τον συνόδευαν
άλκιμοι στοχασμοί
ανόθευτα λόγια
η ευωδία των σωμάτων
και ελευθερία

Ήταν η δική της παρουσία
σα φως, άγγιγμα ασμάτων,
ποιητού ευχολόγια
που πλήρωναν την δική του ψυχή
κι όσα στο σκοτάδι παραμόνευαν
τα λεύκαινε της καρδιάς ο χάρτης
Κοντά της είχε όσα αποζητούσε

Τις ήσυχες νύχτες
εκείνος κι εκείνη
στου χωροχρόνου τη δίνη
πρόσφεραν στο θάνατο ήττες
καθώς συναντιόνταν
κι από την ένωση των ψυχών τους
φεγγοβολούσε
της αγάπης το φως
πιο ψηλά από τον ουρανό.

[Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2018]

Ο ουρανός φυτεμένος στο παρτέρι μου

Η πνοή σου οδηγός σε αναμάρτητα μέρη

Γίναμε όμορφα ο ένας για τον άλλον ταίρι

Κι ο κόσμος όλος λουλουδάκι στο χέρι μου.

[9 Οκτωβρίου 2018]

Τριαντάφυλλο από το Εκουαδόρ σου δώρισα
ολόλευκο, σιωπηλά όμορφο, πολυταξιδεμένο
σε εξωτικά και μακρινά χώματα καλλιεργημένο
και από άγνωστο ως αγαπημένο μου σε όρισα

Τριαντάφυλλο από το Εκουαδόρ σου δώρισα
σε γυάλινο ποτήρι με μικρές πέτρες χρυσές
με την προσδοκία να έχουμε στιγμές μοναδικές
και τον ρου της ζωής μου με εσένα προσδιόρισα

Τριαντάφυλλο από το Εκουαδόρ σου δώρισα
να μην σβήσει εντός σου η επιθυμία να αγαπάς
πάντα το φως των ανθρώπων για να αναζητάς
τα βράδια που ούσα μακριά δεν σε παρηγόρησα

Τριαντάφυλλο από το Εκουαδόρ σου δώρισα
με πέταλα που αφηγούνται την ιστορία του
το μακρινό ταξίδι και την τωρινή πορεία του
να με θυμάσαι όσο οδοιπορώ και συνοδοιπόρησα

Τριαντάφυλλο από το Εκουαδόρ σου δώρισα
στο άφησα στα χέρια με ένα χαμόγελο πλατύ
και ένα "Σ' αγαπώ!" βγαλμένο από την ψυχή
-να ξέρεις-
από την αγνή σου αγάπη ποτέ δεν αποχώρησα.

[30 Σεπτεμβρίου 2018]

Μπροστά στο ηλιόφως
της τριανταφυλλιάς
η κακία διασπάται
κι ο έρωτας μετριέται

Μπροστά στο ηλιόφως
μιας γερασμένης ελιάς
εσείς αγνά χαμογελάτε
κι η αιωνιότητα τραγουδιέται

Μπροστά στο ηλιόφως
της ήσυχης ακρογιαλιάς
η φύση ανακλάται
κι η σκέψη αναμετριέται

Μπροστά στο ηλιόφως
μιας ηθοποιού παλιάς
εσείς χειροκροτάτε
κι εκείνη αναγεννιέται

Μπροστά στο ηλιόφως
της ενάρετης αγκαλιάς
η αλήθεια διαθλάται
κι η αγάπη γεννιέται

Μπροστά στο ηλιόφως
της μετανοημένης καρδιάς
το σκοτάδι αποσιωπάται
κι ο θάνατος νικιέται.

[15 Σεπτεμβρίου 2018]

Συνέβη, όντως, ένα τεχνικό λάθος και δεν εξυπηρετήθηκες,
όπως προσδοκούσες, στην υπηρεσία που απευθύνθηκες
"Ήταν αβλεψία της μιας υπαλλήλου ή παράλειψη της άλλης" λες
έχοντας ήδη επιρρίψει ευθύνες με βεβαιότητα σε αυτές
Σου έμαθαν να εμπιστεύεσαι την τεχνολογία περισσότερο
και από τον άνθρωπο ή τον ίδιο σου τον εαυτό
Τι παράξενη αυτή η σιγουριά σου για τη λειτουργία του συστήματος
Τι εύκολο να κατηγορήσεις κάποιον
Τι δύσκολο, όμως, να αναγνωρίσεις ποιος είσαι
και ποιος γίνεσαι καθημερινά
μέσα από τα λόγια και τις πράξεις σου.

[14 Σεπτεμβρίου 2018]

Εκεί που δαπανάς το χρόνο σου σε στοχασμούς
για όσα δεν έζησες
αναζητώντας διαδρομές και στιγμές από τις ζωές των Άλλων,
εκεί που νομίζεις ότι όλη η ζωή πέρασε
ξαγρυπνώντας με φόβους
μες την πόλη
ακόμα κι αν δεν το διέκρινες ή δεν το βλέπεις,
μια πεταλούδα
πετάει
στον ουρανό
-για εσένα-
κάθε φθινόπωρο.

[8 Σεπτεμβρίου 2018]

Μοίραζε απλόχερα Αγάπη
με το ήσυχο βλέμμα του
με τα πράα χέρια του
με όλο του το σώμα
-μα πιο πολύ-
ήταν η προσευχή του
ηλιοστάλακτη
παραμυθία
για αυτούς
που οι κοινωνίες
αντιμετωπίζουν ως
ξένους κι απόβλητους,
για αυτούς
που οι ζωές τους
ήταν ήδη δαπανημένες.

[6 Σεπτεμβρίου 2018]

Ο ήλιος γνέθει σιωπηλά Σεπτεμβριανό φως
μια σκάλα σιωπής φθάνει στον ασύννεφο ουρανό
ο άνεμος μεταφέρει φθινόπωρο στα δέντρα της πόλης
τα μάτια λάμπουν από τα ακοίμητα "Σ' αγαπώ!
τα χέρια - πιστά - κουβαλάνε έρωτα
τα σώματα θερμαίνονται από μύριους πόθους

και καθώς η ομορφιά της τον κοιτάζει με απλότητα
δυναμώνει εντός του ο πόθος για δίκαιη ζωή.

[1 Σεπτεμβρίου 2018]

Το βλέμμα σου στο φεγγάρι
φωτίζεσαι -άδολος κι αγνός-
κι όσα ζω μέσα στην αγάπη σου
εκπέμπουν ελεύθερο φως.

[1 Σεπτεμβρίου 2018]

Νοσταλγική μελωδία ακούγεται από μακριά
Νυχτολούλουδα χρωματίζουν την σιωπή μας
Οι στοχασμοί μας σε άγνωστους δρόμους

Σε βλέπω να χαμογελάς

Δώσε μου το χέρι σου να πορευτούμε
Απόψε, το ολόχρυσο φεγγάρι
βάφει την αγάπη μας
με φως που δεν σβήνει.

[Τρίτη 14 Αυγούστου 2018]

Τα μοναχικά βράδια
η αγάπη σου
στέκεται
σαν ελεύθερο φως
στο προσκεφάλι μου
κι εσύ
μακριά μου
-αγνός-
Αλήθεια ενδύεσαι
στων προσευχών το αρχιπέλαγος.

[Τρίτη 14 Αυγούστου 2018]

Παραδόθηκα στη σιωπή σου
τούτο τ' Αυγουστιάτικο βράδυ
Κι όσα δεν είπες
ευωδία γιασεμιού στον ουρανό.

[Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018]

Μοιάζεις στο φεγγάρι
τα βράδια καθώς σε κοιτώ
Έλα κοντά μου!
Κρασί γλυκό να κεραστούμε
να ψηλαφήσω τη σιωπή σου
μιαν ανάσα να μοιραστούμε

Εγώ, μικρή στον κόσμο,
την αγάπη θεραπεύω:
ταπεινά βήματα κάνω
για να προλάβω το φως
κι εσύ
μοιάζεις στο φεγγάρι.

[Πέμπτη 9 Αυγούστου 2018]

Με λόγια ερωτικά υπό το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Το σώμα μου προσπορίζει αγάπη από το δικό σου
Το αγνό σου βλέμμα κομίζει στην ψυχή μου χάρη
Παρακαλώ σε! Δάνεισέ μου λίγο απο το φως σου

Κάθε λέξη απλώνεται εντός μου σαν ουρανός
Κάθε άγγιγμα με τυλίγει σαν χορός ερατεινός
Κάθε ανάσα ακούγεται σα λόγος χαρμόσυνος
Κάθε προσδοκία μας ένας κόσμος ευφρόσυνος

Πάλι ανταμώσαμε απόψε.

[Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018]

Ατάραχη η ψυχή του
Μπροστά στα κύματα
Οφθαλμοί δικαιοσύνης
Αγνά Αγγέλου βήματα

Κι από το στόμα του
Μια προσευχή βγαίνει
Που ενώνεται με το Φως
Ενόσω Αγάπη ανασαίνει

Ατάραχη η ψυχή του
Στα ερέβη των καιρών
Γνωρίζει τους τρόπους
Είναι νικητής μαχών

Κι από το στόμα του
Λόγια σαν άνθη λευκά
Ανθρώπους περιβάλλουν
Παρηγορούν στη μοναξιά

Κανείς δεν ρωτάει
Ποιος είναι αυτός
Όλοι το γνωρίζουν
Είν' ο ειρηνοποιός.

[28 Απριλίου 2018]

Οδήγησέ με
σε ένα δρομάκι μυστικό
εκεί που συναντάς ουρανό
για να ταξιδέψω στο φως
ήλιο να συλλέξω στο αρχιπέλαγος.

[21 Αυγούστου 2016]

Πολλά χρόνια διάβαινα τα μονοπάτια της ζωής μοναχή
συλλέγοντας εμπειρίες στης ζωής το ξύλινο καλάθι
ώσπου συνάντησα εκείνον, μιαν αγάπη βαθιά ειρηνική

Με πλησίασε όπως οι ηλιαχτίδες εγγίζουν τα άνθη
Μου έδωσε το χέρι, ρωτώντας με: "Πορευόμαστε μαζί;"
κι από τότε, δίπλα του, η βιοτή μου με φως επλάθη

Από εκείνον έμαθα τα μυστικά που γνωρίζει η αφή
πώς να αποζητώ το Αγαθό στου ουρανού τα βάθη
Μου έδειξε τρόπο να βιώνω την ομορφιά κάθε στιγμή

Κι όταν άνεμος φύσηξε είπε: "Τίποτα δεν εχάθη,
μη φοβάσαι, όσα χτίσαμε φέρουν εντός αγάπη αγνή"
Χάρτης για να πορευτούμε όσα η αυγή θα μας μάθει.

[Κυριακή, 22 Ιουλίου 2018]

Μες τη μοναξιά μου σε αναζήτησα σιωπηλά
όπως τα ηλιοτρόπια γέρνουν προς τον ήλιο
Σε συνάντησα διαβαίνοντας σκοτάδια βαθιά
κι εσύ 'σαι φως στου ουρανού το περιστύλιο

Τα αγνά σου χέρια κρατώ σήμερα πρώτη φορά
σαν ένα ανεκτίμητο ανθοστόλιστο κειμήλιο
Με την πνοή σου πορεύομαι μες τη σιγαλιά
κυβερνώμενη από του έρωτα το βασίλειο

Μες την μοναξιά μου σε αγάπησα σιωπηλά
κι έχω για εσένα καρδιοχτύπια στο στήθος
Νιώθω ότι κατοικούσες ανέκαθεν στην καρδιά
κι είσαι αλήθεια που δεν γίνεται μύθος

Τα αγνά σου χέρια φιλώ σήμερα πρώτη φορά
και περιηγούμαστε μες της αγάπης το ήθος
Θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ οντολογικά
-σε περίμενα-
δεν ήσουν ποτέ ένας άγνωστος στο πλήθος.

[7 Ιουλίου 2018]

Να με θυμάσαι
όταν υπό το σεληνόφως αγνός
μες της αλήθειας το όνειρο κοιμάσαι

Να με θυμάσαι
όταν από την αγάπη σοφός
αναγεννιέσαι κι αποσιωπάσαι

Να με θυμάσαι
όταν ο καιρός είναι βροχερός
κι εσύ κρύβεσαι, μη φοβάσαι

Να με θυμάσαι
όταν στo σκοτάδι ενεός
στέκεσαι, ένα φεγγάρι εσύ πλάσε

Να με θυμάσαι
όταν ο δρόμος είναι στενός
στα κύματα της θάλασσας να απαντάσαι

Να με θυμάσαι
όταν από την επιθυμία γυμνός
έρωτα γεύεσαι, από αυτόν κυβερνάσαι

Να με θυμάσαι
όταν ο λόγος γίνεται εσπερινός,
στην αρετή εσύ να δαπανάσαι

Να με θυμάσαι
όταν ξεφυλλίζεις βιβλία σκεπτικός
και στους διαδρόμους του νου διερευνάσαι

Να με θυμάσαι
όταν σαν χαρταετός
με του ανέμου την πνοή περιπλανάσαι

Να με θυμάσαι
όταν αποζητώ εσένα σαν άνθρωπος μισός,
το χέρι μου, σήκω και πιάσε

Να με θυμάσαι
όταν στης αιωνιότητας το φως
μορφώνεσαι και ανακλάσαι

Να με θυμάσαι.

[22 Ιουνίου 2018]

Εκεί που όλα γίνονται φως
Η αγάπη μοιράζεται θαλερά
Πρόσωπα με εσωτερική χαρά
Φωτίζονται όπως ο ουρανός

Εκεί που όλα γίνονται φως
Η αλήθεια κι η αρετή άδουν
Τα λόγια με πράξεις συνάδουν
Κι ακούγονται σαν εσπερινός

Εκεί που όλα γίνονται φως
Μακρινές διαδρομές χάραξα
Και τον εαυτό μου άλλαξα
Ο κόσμος κύκλος ερατεινός.

[16 Ιουνίου 2018]

Πάνω στη θάλασσα
μια ζωή ταξιδεύω
διάθεση δεν χάλασα
με αγάπη θαρρεύω

Καταγάλανα νερά
αγκαλιάζουν το σώμα
λάμπει η ψυχή θαλερά
στου ήλιου το χρώμα

Πράσινα πετράδια
ολόλευκα χαλίκια
του γιαλού χάδια
στα χρυσοφύκια

Νιώθω ξανά ελευθερία
ξεγνοιασιά και χαρά
είμαι στην παραλία
κι ο χρόνος περπατά

Κουβαλώ επιθυμίες
κρατώ φως στα χέρια
θα χαράξω πορείες
σε υδάτινα λημέρια.

[13 Ιουνίου 2018]

Εκεί που το όνειρο ξεκινά
εκεί όπου η ανάσα εκκινεί
ελευθερία βιώνει η καρδιά
με αγάπη θρέφεται το κορμί

Εκεί που η χαρά αφυπνίζει
συνειδήσεις και τα σώματα
κάθε πράξη βίας δακρύζει
κι η καλοσύνη φορά χρώματα

Εκεί που ρέει νερό δροσερό
από τα χέρια των δικαίων
το βλέμμα όλων στον ουρανό
καλάθι επιθυμιών ευκταίων

Εκεί που όλα γίνονται φως
κι η Αλήθεια ανακαλύπτεται
ο λόγος σαν αρετής καρπός
ανθίζει και αποκαλύπτεται.

[8 Ιουνίου 2018]

Όταν άνοιξα την πόρτα στην Αλήθεια
η μοναξιά που ένιωθα καταργήθηκε
κι όλα εντός μου ενοποιήθηκαν:
τα άσχημα σε όμορφα μεταβλήθηκαν
κι η όντως Αγάπη μου συστήθηκε
μετουσιώνοντας κάθε κακή συνήθεια

Όταν άνοιξα την πόρτα στην Αλήθεια
καθάριο νερό έτρεξε από την κρήνη
για να δροσίσει τα άνυδρα λιβάδια
σβήνοντας της αμαρτίας τα σημάδια
κυρίαρχη ήταν η επουράνια γαλήνη
φωτίζοντας σκιές που 'χα στα στήθια

Όταν άνοιξα την πόρτα στην Αλήθεια
είδα με τα μάτια των Πρωτοπλάστων
το νόημα και το φως των πραγμάτων:
μύρο από τα άκρα αρχαίων σωμάτων
στάλαζε στον ουρανό εκάστων
αν και τα ατοπήματα πλήθια.

[28 Μαΐου 2018]

Μάτια λεμονανθοί
Στόμα τριαντάφυλλο
Πρόσωπο ουρανός
Σώμα λευκό φως
Χέρια άπειρο
Βλέμμα αυγή

Πράξεις δικαιοσύνης
Έργα δίχως δάκρυ
Λογισμοί με αγάπη
Διανοήματα εαροσύνης

Όλες οι αποσκευές του.

[27 Μαΐου 2018]

Πήρε από τον ουρανό ένα αστέρι
το άφησε πάνω στην καρδιά μου
μου κράτησε πρώτη φορά το χέρι
κι η πνοή του έγινε δικιά μου

Τα σώματα προσπόρισαν έρωτα
κι η αγάπη μας έφεξε ονειρικά
μες τη σιωπή λόγια αφανέρωτα
χάραξαν νέο δρόμο στην καρδιά

Είπε: "Να είσαι πάντα μαζί μου"
είπα: "Πάντα για πορεία αιώνια"
ο λόγος του έθρεψε την ψυχή μου
με φως για τα ερχόμενα χρόνια

Βράδυ καλοκαιριού στην παραλία
δύο νέοι ακροβάτες στην επιθυμία
διαβάτες στ' ουρανού τα λημέρια
κι από ψηλά κοίταζαν τα αστέρια.

[26 Μαΐου 2018]

Στο βιβλίο των κατορθωμάτων κατέγραψε άλλο ένα:
Σώπασε όταν τον κατηγόρησαν για σφάλμα συναδέλφου
Έκρυψε την αδικία τους, δεν είπε τίποτα σε κανέναν
Εκείνος, υιός εμπόρου, γνώριζε την αξία της σιωπής.
Οι Άλλοι τι κουβαλούσαν στην βαλίτσα;

[25 Μαΐου 2018]

Βρίσκομαι μαζί σου
σε κοιτάζω με ελπίδα
του θανάτου τη λεπίδα
καταργεί η πνοή σου

Κάθε λεπτό μαζί σου
ευωδία τριαντάφυλλων
ύδωρ φιλιών διάπυρων
σταλάζει το κορμί σου

Δείξε μου την πληγή σου
με αγάπη θα τη στολίσω
στη μνήμη μου να κλείσω
κάθε στιγμή μαζί σου

Στο παλάτι τ' ουρανού
εκεί θε να περπατήσω
νέα όραση να αποκτήσω
ένδυμα προσώπου αγνού

Πριν την άφιξή σου
το δωμάτιο σκοτεινό
για αυτό θα αποζητώ
κάθε στιγμή μαζί σου

Έχε με πάντα μαζί σου
στ' ονείρου την αλήθεια
όσα κρυφά έχω στα στήθια
σου δίνω, είμαι δική σου.

[25 Μαΐου 2018]

Βλέμμα νεαρό λουλούδι
Λόγος λυρικό τραγούδι
Μάτια έργα δικαιοσύνης
Σώμα θέλγητρο ειρήνης

Πράξεις ελεύθερο φως
Ανάσα πρωινός ουρανός
Κίνηση στο άπειρο
Ευωδία τριαντάφυλλο

Στη ζωή αγωνιστής
νοητικά μαχητής
σε ένδυμα καινός
με όλους αγνός

Αγάπης ταξιδιώτης
κακίας διώκτης
αυτός που αγαπώ
έχει ένα μυστικό.

[25 Μαΐου 2018]

Κάθε λέξη δρόμος μοναχικός
Κάθε μονοπάτι πρωινός ουρανός
Κάθε διαδρομή αποκάλυψη αρετής
Κάθε πορεία αρχή της αυγής

Κάθε σώμα άγριο τριαντάφυλλο
Κάθε βλέμμα προς το άπειρο
Κάθε άγγιγμα στάλα φωτός
Κάθε άρωμα ευωδία σαρκός

Κάθε χέρι μελωδία βιολιού
Κάθε γραφή καθρέπτης εαυτού
Κάθε ποίημα βιβλίο ανοικτό
Κάθε νόημα αλήθειας μυστικό.

[24 Μαΐου 2018]

Στους διαδρόμους του νου περπατώ
και η παρουσία σου είναι θαλερή
σαν κόκκινο πεπαλαιωμένο κρασί
που το άρωμά του στα χείλη κρατώ

Βλέπω το λευκό φως των χεριών σου
να φθάνει στου ουρανού τη γραμμή
σαν κόκκινο πεπαλαιωμένο κρασί
πίνω την αλήθεια των φιλιών σου

Το σώμα σου, ατραπός του έρωτα
σε γνώση αρχαία και ξεναγός μαζί,
σαν κόκκινο πεπαλαιωμένο κρασί
λάμπει φωτίζοντας τα αφανέρωτα

Σε διαδρόμους του νου περπατώ
σήμερα και σε θυμάμαι μοναχή
-ας σε έβρισκα- και σαν κρασί
θα σε φύλαγα σε τόπο μυστικό.

[12 Μαΐου 2018]

Από τότε που δίπλα σου περπάτησα
Την αγνή ταπείνωσή σου κράτησα

Το χαμόγελό σου μέσα μου χρωμάτισα
κι ανείπωτες αλήθειες ονομάτισα

Μαζί σου νέους κόσμους ιχνηλάτησα
Πάνω στην επιθυμία σχοινοβάτησα

Με την πνοή σου τα βράδια βημάτισα
Με τις σιωπές σου φως σχημάτισα

Δεσμό αιώνιο με εσένα σφυρηλάτησα:
"Σε αγάπησα".

[4 Μαΐου 2018]

Κελτική μουσική τα βράδια ανασαίνω
κι υπό το σεληνόφως εσένα περιμένω
να με περιηγήσεις σε τόπο μυστικό
με το τρυφερό σου "Σ' αγαπώ!"

Να με περιηγήσεις σε τόπο μυστικό
σα λουλούδι που δέχεται φως βραδινό
κι ύστερα από μια σειρά περιπάτων
να ακούσουμε πολυχρωμία ασμάτων

Κι ύστερα από μια σειρά περιπάτων
μπροστά στην αλήθεια των σωμάτων
να καλυφθούμε με ένδυμα καινό
να φέξει η αγάπη μας στον ουρανό

Να καλυφθούμε με ένδυμα καινό
με την αλληλοπεριχώρηση οδηγό
συλλέγοντας καρπούς ευφροσύνης
σε ένα κόσμο βιωμένης εαροσύνης

Συλλέγοντας καρπούς ευφροσύνης
σε ένα ξύλινο καλάθι καλοσύνης
να αντλήσουμε υπερκόσμια σοφία
από τα όντως αληθινά και θεία.

[29 Απριλίου 2018]

Κάποτε οι διαδρομές που ακολούθησες
θα αποτελούν μιαν ανάμνηση τρυφερή
και τα μονοπάτια που δεν περπάτησες
θα σε κάνουν οντότητα ηρωϊκά δυνατή

Κάποτε θα εκπέμψουν ελεύθερο φως
οι αλήθειες που σκέπασες με σκοτάδι
κι η εσωτερική που δεν άκουγες φωνή
σαν το φύσημα του ανέμου θα άδει

Κάποτε τα σίδερα των φυλακών σου
θα γίνουν ακτίδες λευκού φωτός
κι η ανάσα σου κοινωνός αιωνιότητας
στο κατοικητήριο που έχει ο Θεός.

[8 Απριλίου 2018]

Πέθανε ο παλιός μου εαυτός
και με καθεμία μου πνοή
Εσένα προϋπάντησα

Αφότου Σε συνάντησα
η παρελθούσα μου ζωή
διακτίνισε Αναστάσιμο φως.

[7 Απριλίου 2018]

Στο νου του
θρέφει μιαν ιστορία
Εδώ και καιρό την πλάθει
για να ταξιδέψει
μέσα από το σκοτάδι
και να προϋπαντήσει το φως
Μπορεί να είναι πραγματική
με στοιχεία μύθου
Κάθε μύθος
περιέχει
τουλάχιστον
έναν πυρήνα
πραγματικότητας
και κάθε πραγματικότητα
τουλάχιστον
μια στάλα μύθου
"Κι έζησαν
αυτοί καλά
κι εμείς
καλύτερα!".

[1 Απριλίου 2018]

Αγαπώ το φως
εκείνο
το λαμπρό
που σε περιβάλλει
τη νύχτα
καθώς ακροβατείς
στα σχοινιά
της επιθυμίας

Αγαπώ το φως
εκείνο που
σαν ζεστή ανάσα
δραπετεύει
από το σώμα σου
στον ουρανό
μες στη σιγαλιά

Αγαπώ το φως
εκείνο που
ανατέλλει εντός σου
από έργα δικαιοσύνης

μα πιο πολύ
θαρρώ πως αγαπώ
το φως των σιωπών σου.

[31 Μαρτίου 2018]

Οι ακτίνες του ήλιου θάλπουν τα σώματά μας
Η αύρα της θάλασσας ενώνεται με την ανάσα μας
Πολύσχημα χαλίκια στην ακροθαλασσιά κοιτάζουν
Τα χέρια σου διαδρομές της Άνοιξης
Τα μάτια σου θέλγητρα δικαιοσύνης
Το σώμα σου καθρέπτης του επέκεινα

Δίπλα σου
Κάθε λέξη ελεύθερο φως
Κάθε όνειρό μου μια αλήθεια
Κάθε στιγμή μια αιωνιότητα.

[24 Μαρτίου 2018]

Μην με πλησιάζεις
Δεν βλέπεις;
Ιδού
οι πληγές μου
Κοίτα
Μικρές και μεγάλες
απτές και μη
έγιναν από ανθρώπους
που νόμιζαν
πως έχουν δύναμη
πως υπηρετούν
πως προστατεύουν
Εγώ
ξεκίνησα με όραμα
με αγνότητα
με αγάπη
Εκείνοι
εκκίνησαν
από άλλο λιμάνι
Οι δρόμοι
που επέλεξα
να περπατήσω
είναι απροσπέλαστοι
για αυτό σου λέω
μην με πλησιάζεις.

[16 Μαρτίου 2018]

Μέσα στην αρμονία της σιωπής
από τα τάλαντα της ψυχής
προβάλλει σαν ζεστή ανάσα
η σκέψη σε μορφή αυγής

Ελεύθερο φως απλώνεται
παρθενική λέξη αρθρώνεται
σε εδάφη πεπερασμένα
κι η έμπνευση στιλβώνεται

Η πρώτη λέξη προσκαλεί
την επόμενη που δεν αργεί
να απλώσει το χέρι της
για να χορέψουνε μαζί

Η μουσική φέρει ελευθερία
και βιώνεται σαν ευλογία
από το χέρι του Θεού,
σκορπώντας θαλερά ευωδία

Κι ύστερα πάθος και ρυθμός
κι ο γαλανός ουρανός
υποδέχεται σιωπηλά
ανακλάσεις φωτός.

[12 Μαρτίου 2018]

Περιμένω
ψηλά στον πρωινό ουρανό
σε κάποια πλευρά του ορίζοντα
να σας δω
να πετάτε αγέρωχα
κι ύστερα
να χαμηλώνετε
στη γειτονιά μου
Το ταξίδι αλαργινό
Άραγε,
φθάσατε στον προορισμό σας;

[27 Φεβρουαρίου 2018]

Ψηλάφησε το σκοτάδι με μαεστρία
κι ο ουρανός γέμισε αστέρια
Ύστερα, με την παλέτα του
ζωγράφισε τα συναισθήματα
διαφορετικών ανθρώπων

Σαν αρώματα μακρινών τόπων
κι ουρανού αέρινα σχήματα
τα ξύλινα καβαλέτα του
και από τα άσπιλά του χέρια
χρώματα στάλαζαν δημιουργία

Κι εκείνος
ολόκληρος
-σώμα και πρόσωπο-
στο ήσυχο δωμάτιο
γινόταν
φωτεινότερος από φως.

[26 Φεβρουαρίου 2018]

Στην ουρανογραμμή των βλεφάρων
ένα "Σ' αγαπώ!" σου αντηχεί
σα σώμα αρχαιοελληνικών κανθάρων
σε μουσείο που η μνήμη ανακαλεί

Απόψε όσα εξομολογείσαι έλκουν φως
κι η αγάπη σου σε αυτό με προσκαλεί
να ξεναγηθώ και να γίνω ουρανός
να περπατήσουμε χέρι χέρι μαζί

Είναι της λησμονιάς τρυφερό φιλί
και στον διάβα του ανέμου λουλούδι
τα λόγια που πλάθεις μέχρι την αυγή
στο αυτί του έρωτα λυρικό τραγούδι

Στην ουρανογραμμή των βλεφάρων
το "Σ' αγαπώ!" σου θρέφει τη νύχτα
κι ο αγώνας μας εναντίον κουρσάρων
προκαλεί του θανάτου την ήττα.

[15 Φεβρουαρίου 2018]

Στου δωματίου την άκρη
υπό του κεριού το φως
ανομολόγητης αγάπης πόθοι
που ο χρόνος όμορφα κλώθει
έως ότου ο Αυγερινός
απαλείψει το δάκρυ

Το βλέμμα της νύχτας αυτής
αίρει τη σημασία της μοναξιάς
η αγάπη για να εγκωμιαστεί:
ό,τι δεν έχει εκφραστεί
από τα βάθη της καρδιάς
αναζητά απόψε τρόπο φυγής

Ανομολόγητης αγάπης πόθοι
στολίζουν την ψυχή της
σαν αμυγδαλιάς καρποί
κι όσο η νύχτα η θαλερή
φως ανακλά στο κορμί της
έρωτα για εκείνον νιώθει

Εντός της σα θηρίο παλεύει
τα διάπυρα συναισθήματα
που τρέφει για εκείνον
κι έγινε σαν κόκκινο κρίνο
στου ουρανού τα σχήματα
η επιθυμία της βασιλεύει

Είναι βυθισμένη στη σιωπή
και το όνειρό της κεντά
πάνω σε λευκό σεντόνι
καθώς περνούν οι χρόνοι
ένα φιλί του προσδοκά
η αγάπη της είναι μυστική

Στου δωματίου την άκρη
υπό του κεριού το φως
ανομολόγητης αγάπης πόθοι
που ο χρόνος όμορφα κλώθει
έως ότου ο Αυγερινός
απαλείψει το δάκρυ.

[10 Φεβρουαρίου 2018]

Πριν με αναζητήσεις
αεράκι καλοκαιρινό ήμουν
στου ουρανού την πύλη

Πριν με συναντήσεις
καθαρτική βροχή ήμουν
στου οίκου σου την στήλη

Πριν με αγαπήσεις
πεταλούδα του αγρού ήμουν
που περιπλανιόταν το δείλι

Πριν με φιλήσεις
μικρός ήλιος ήμουν
που είχε ανατείλει

Και τώρα, αν με κρατήσεις,
φως θα γίνομαι
στης αγάπης το καντήλι.

[09 Φεβρουαρίου 2018]

Έμαθα με την αγάπη σου να αρθρώνομαι
όπως ο πρώτος ψίθυρος ενός βρέφους
και σαν ήλιος λαμπρός να ορθώνομαι
όταν συμπλέω με μάζες γκρίζου νέφους

Έμαθα με την αγάπη σου να πλαισιώνομαι
όταν διαβαίνω άγνωστα δύσβατα μονοπάτια
και στον δικό σου ουρανό να λυτρώνομαι
ενώ σκαρφαλώνω στου ανέμου τα κατάρτια

Έμαθα με την αγάπη σου να σηκώνομαι
από πτώσεις σε στενούς δρόμους βροχερούς
με το πρώτο φως της αυγής να ομοιώνομαι
και να μην συμβιβάζομαι με τους καιρούς

Έμαθα με την αγάπη σου να στιλβώνομαι
σαν ήλιος μικρός ή σελήνη στο σκοτάδι
με τα αγαθά λόγια σου να πληρώνομαι
καλυπτόμενη με του έρωτα το μαγνάδι

Έμαθα

Με την αγάπη σου.

[8 Φεβρουαρίου 2018]

Εντός της είχε μιαν αγάπη κρυφή
που την έθρεφε νύχτα και μέρα
Έναν άγνωστο είχε ερωτευθεί
μίαν του Φεβρουαρίου εσπέρα

Τον συναντούσε κάθε Παρασκευή
στην γνωστή των Ηρώων πλατεία
και μιαν ημέρα που έπεφτε βροχή
είπε "Καλησπέρα!" γεμάτη αγωνία

"Καλησπέρα!" είπε χαμογελαστός
και στάθηκε αυτός για μια στιγμή
ρωτώντας τη: "Σας γνωρίζω πώς;"
Εκείνη έκπληκτη, έμεινε σιωπηλή

Την κοίταξε ξανά και ξανά
κι απομακρύνθηκε μες τη νύχτα
Εκείνη μιλώντας ευγενικά
σιγοψιθύρισε: "Καληνύχτα!"

Είχε μια ζωή ακριβολόγητη
στης αθωότητας το αλφαβητάρι
κι έμεινε η αγάπη ανομολόγητη
προς το ευπροσήγορο παλικάρι.

[1 Φεβρουαρίου 2018]

Στο τραπέζι γλυκό του κουταλιού
Στο πάτωμα πέταλα τριαντάφυλλων
Στο γραφείο λευκό κερί αναμμένο

Σε περιμένω
Με ίχνη συναισθημάτων άπειρων
Για ταξίδι στο φως του ουρανού.

[24 Ιανουαρίου 2018]

Ακτίνες ηλίου στον γαλάζιο τοίχο
μήνυμα στο αυτί από καμπάνας ήχο
η ημέρα έχει ξεκινήσει όμορφο ταξίδι
κάποιου Αγίου μνήμη εορτάζεται ήδη

Ακτίνες ηλίου στον γαλάζιο τοίχο
και εγώ εδώ να αναζητώ τον στίχο
που θα με βγάλει από την μοναξιά
την υπαρξιακή δίνοντας παρηγοριά

Ακτίνες ηλίου στον γαλάζιο τοίχο
κάποιοι γράφουν της αγάπης το μύθο
με σώματα γυμνά κι αγκαλιασμένα
και με ερωτικότητα εμποτισμένα

Ακτίνες ηλίου στον γαλάζιο τοίχο
άλλοι πλέκουν της Αριάδνης το μίτο
σε λαβύρινθο ψαύουν τον εαυτό τους
αποκαλύπτοντας του το μυστικό τους

Ακτίνες ηλίου στον γαλάζιο τοίχο
από τα χείλη "Σ' αγαπώ" να επιτύχω
προσπαθώ μέσα σε τοπίο χειμερινό
μιαν ημέρα Άνοιξης να ζήσω, να δω.

[21 Ιανουαρίου 2018]

Μόνη στο δωμάτιο αυτό
συλλογίζομαι της ζωής τον σκοπό
Πάνω σε ένα κρεβάτι αδειανό
εδώ και χρόνια ακροβατώ

Μόνη στο δωμάτιο αυτό
κρατώ εντός μου ένα μυστικό
έχω φυλαγμένο ένα "Σ' αγαπώ!"
να σου δώσω να γίνει φως πρωινό

Μόνη στο δωμάτιο αυτό
Μόνη στο δωμάτιο αυτό
Μόνη στο δωμάτιο αυτό
Μόνη στο δωμάτιο αυτό

Βρίσκομαι στο δωμάτιό σου
κάποτε στεκόμουν στο πλευρό σου
ήμουν εγώ ο άνθρωπός σου
φίλη κι έρωτας παιδικός σου

Βρίσκομαι στο δωμάτιο σου
υπήρξα το φως στην οδό σου
χάδι στοργικό στο μάγουλό σου
μικρός ήλιος στον ουρανό σου

Κάθομαι λοιπόν εδώ και εσένα αναζητώ
Το πρόσωπό σου και την φωνή σου ξανά επιθυμώ

Είναι η ώρα που είμαι εδώ
Είναι η ώρα που σε αναζητώ
Είναι η ώρα που είμαι εδώ
Είναι η ώρα που ξανά σε αγαπώ

Κι αν περνούν οι ώρες είμαι εδώ
Κι αν περνούν οι ώρες σε επιθυμώ
Κι να περνούν οι ώρες στέκομαι εδώ
Κι αν περνούν οι ώρες εγώ αγαπώ

Και τώρα τι;
Έκλεισε η πληγή
Δεν ξέρω γιατί
Αλλά η αγάπη αυτή
Ήταν αληθινή
Φωτεινή σαν την αυγή
Κάποτε
Κάποτε
Κάποτε
Ήσουν Ανατολή

Δεν ξέρω πώς ούτε γιατί
Δεν ξέρω πώς ούτε γιατί
Δεν ξέρω πώς ούτε γιατί
εμάς έχουμε αρνηθεί

Δεν ξέρω
Πώς
Ούτε
Γιατί

[16 Ιανουαρίου 2018]

Τους ακούω
να μιλούν
να σιγοψιθυρίζουν
να περιαυτολογούν
να μουρμουρίζουν
για την ζωή μου

Κάποιοι χειροκροτούν
άλλοι με επαινούν
μερικοί απλά κοιτούν
και περιμένουν
μια λέξη
ένα νεύμα
ένα γέλιο μου
για να κρατηθούν

Τους ακούω
που ρωτάνε
που γερνάνε
που γελάνε
που συζητάνε
για την ζωή μου

Κάποιοι αναζητούν
άλλοι προσδοκούν
μερικοί επιθυμούν
και περιμένουν
τον πόνο μου
το δάκρυ μου
την πληγή μου
να μετρήσουν προσπαθούν

Τους ακούω
Με πλησιάζουν.

[10 Ιανουαρίου 2018]

Στο δρόμο
που περπατάς
αναζήτησέ με

Σα καθάριο νερό
στα χέρια
κράτησέ με

Στα πέταλα
ενός άνθους
μύρισέ με

Στη ροή
του ποταμού
άκουσέ με

Σε αγαθοεργίες
με τα χέρια
σκόρπισέ με

Σε παιδιά
ως παιχνίδι
δώρισέ με

Ως τα βάθη
της καρδιάς
-αν μπορείς-
αγάπησέ με

Έλα και ζήσε με!

[9 Ιανουαρίου 2018]

Η νύχτα μου αγκαλιάζει αδρά τα μάτια
καθώς είμαι καθισμένη στη βεράντα
Τ' ανέμου η ανάσα κι η μυρωδιά άνδρα
μ' οδηγούν σε ευφρόσυνα μονοπάτια

Καθώς είμαι καθισμένη στη βεράντα
με προσκαλείς σε ταξίδι στο δώμα σου
ν' ακούσουμε των πλανητών την μπαλάντα
κ' ύστερα αγάπη θα στολίσω το σώμα σου

Με προσκαλείς σε ταξίδι στο δώμα σου
και με κρατάς ζεστά στην αγκαλιά σου
Λευκά ρόδα αναφύονται στο στρώμα σου
η ανάσα μου γίνεται πνοή δικιά σου

Και με κρατάς ζεστά στην αγκαλιά σου
το φιλί σου μεθυστικά με συναρπάζει
ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου
και έξω από το παράθυρο γλυκοχαράζει

Το φιλί σου μεθυστικά με συναρπάζει
ξεναγώντας με σε κόσμους ονειρικούς
είσαι μυσταγωγός μου στους ουρανούς
θα μείνω εδώ κι ο κόσμος ας αλλάζει.

[5 Ιανουαρίου 2018]

Σε δρόμο μακρινό
θα περπατήσω
να Σε βρω

Ουρανό σκοτεινό
θα διασκορπίσω
να Σε δω

Αθάνατο νερό
θα ζητήσω
να πιω

Με ρούχο παιδικό
θα με ντύσω
να Σε ονειρευτώ

Λόγο ερωτικό
θα ποιήσω
να στον εξομολογηθώ

Μια μέρα

Υπό φως εαρινό
θα Σ' αγαπήσω
και θα αναστηθώ.

[2 Ιανουαρίου 2018]

Εσύ
Ένα τρυφερό "Σ' αγαπώ" στο στόμα
Λεβεντιά κυπαρισσιού στο σώμα
Χέρια που σκορπίζουν καλοσύνη
Μάτια που εμπνέουν δικαιοσύνη

Ένα περιστέρι με λευκό χρώμα
Ένας ήλιος στον ουρανό ακόμα
Άρωμα που αναδύει εαροσύνη
Του νικητή δάφνη και μυρσίνη
Εσύ

Εσύ
Η ανθισμένη στον κήπο αμυγδαλιά
Αντίδωρο στου κόσμου την μοναξιά
Η επανάσταση κι η ανατροπή
Σύντροφος για κάθε αυγή

Ένα νεαρό λουλούδι στα μαλλιά
Πράσινο βότσαλο στην ακροθαλασσιά
Η σημαία που κυματίζει στη ζωή
Σωτήριο εργόχειρο για την ψυχή
Εσύ

Ο άνθρωπός μου.

[2 Ιανουαρίου 2018]

Στην πηγή ρέει κρυστάλλινο νερό
Άπλετο φως στον μικρό φωταγωγό
Λόγια από της ψυχής τον αγρό
Αποκεκαλυμμένα είναι στον ουρανό

Στην πηγή ρέει κρυστάλλινο νερό
Δρόμοι για της αγάπης το μερτικό
Των εχθρών τα δώρα που έχουν σκοπό
Αποκεκαλυμμένα είναι στον ουρανό

Στην πηγή ρέει κρυστάλλινο νερό
Με το ολόγιομο φεγγάρι σεργιανώ
Και τα μονοπάτια που ακολουθώ
Αποκεκαλυμμένα είναι στον ουρανό

Στην πηγή ρέει κρυστάλλινο νερό
Το σώμα σου ένα άδολο 'Σ' αγαπώ!'
Όλα όσα απόψε τολμώ να μοιραστώ
Αποκεκαλυμμένα είναι στον ουρανό

Στην πηγή ρέει κρυστάλλινο νερό
Κάποιοι ρωτούν για το ποίημα αυτό
Τα νοήματα που κρύβει δεν θα πω
Αποκεκαλυμμένα είναι στον ουρανό.

[31 Δεκεμβρίου 2017]

Το πρόσωπό σου αντιφεγγίζει
μες της νύχτας τη σιγαλιά
κι όλα όσα ο έρωτας ανθίζει
σκεπάζει η νύχτα μυστικά

Το πρόσωπο σου αντιφεγγίζει
αυτό το Δεκεμβριανό βράδυ
Το σώμα έρωτα προσπορίζει
γνωρίζοντας τρυφερό χάδι

Το πρόσωπό σου αντιφεγγίζει
όπως το φεγγάρι στα βουνά
κι από το φως του μεταγγίζει
φως σε άτομα άσπιλα κι αγνά

Το πρόσωπό σου αντιφεγγίζει
νυχτολούλουδα βλασταίνουν
κι όταν η αγάπη σου δακρύζει
εκείνα ελπίδα ανασταίνουν

Το πρόσωπό σου αντιφεγγίζει
στα σκοτάδια του κόσμου
πλατύ χαμόγελο σε στολίζει
δώσε μου λίγο φως, Φως μου!

[30 Δεκεμβρίου 2017]

Την Άνοιξη φέρεις
εαροσύνης αερικό
Δίχως να το ξέρεις
εγώ πολύ σε αγαπώ

Χωρίς να γνωρίζεις
όταν με κοιτάζεις
την ψυχή αγγίζεις
με ξελογιάζεις

Στο βλέμμα σου φως
εκείνο της αυγής
Σύννεφα Ουρανός
κι εσύ καταμεσής

Σε φύλλα φτέρης
τον έρωτα μετρώ
Δίχως να το ξέρεις
εγώ πολύ σε αγαπώ

Χωρίς να γνωρίζεις
όταν με κοιτάζεις
αγνότητα μυρίζεις
ανθοκλάδια στάζεις

Στο βλέμμα σου φως
εκείνο της αυγής
Το σώμα σου ατραπός
άραγε πού με οδηγείς;

Σε κάμπων λημέρια;
Σε κόσμο εσωτερικό;
Στα πολύχρωμα αστέρια
ή σε δρόμο μακρινό;

Την Άνοιξη φέρεις
εαροσύνης αερικό
Για εσένα να ξέρεις:
Θα γίνω σύννεφο χρυσό.

[28 Δεκεμβρίου 2017]

Κάθε φορά που σε αντικρίζω
το πάθος μετατρέπω σε σιωπή
Με τα μάτια τολμώ κι αγγίζω
των δικών σου ματιών την γη

Το σώμα σου ανθισμένος κήπος
που επιθυμώ να τον περπατήσω
Θα ήθελα να μάθω άμεσα μήπως
επιτρέπεται να σε αγαπήσω

Να ακολουθώ τα βήματά σου
να αντλώ λίγο από το φως σου
Να στέκομαι πάντα κοντά σου
να γίνω ΕΓΩ ο άνθρωπός σου

Το πρόσωπο χαμόγελο στολίζει
όταν ανθρώπους συναντάς
Να ήξερες τι ομορφιά ανθίζει
εντός μου όταν εσύ με κοιτάς

Την ψυχή σου διαποτίζει φως
κι επιθυμώ να είμαι δική σου
Επίτρεψε μου να γίνω σοφός
να 'χω μια θέση στην ψυχή σου.

[21 Δεκεμβρίου 2017]

Από τότε που
περπάτησες μαζί μου
σε δρόμο μακρινό
η σκέψη μου
από εσένα
δεν έχει χωρισμό

Από τότε που
ποίησες λόγια
από του αγαθού την ύλη
στον εσωτερικό σου κόσμο
μου άνοιξες
μια πύλη

Από τότε που
μου κράτησες το χέρι
για πρώτη φορά
το όνομά σου
φέρω στην καρδιά
παντοτινά

Από τότε που
μου μίλησες
με λόγια ευειδή
την ψυχή μου θρέφει
βραδινή καθαρτική βροχή

Από τότε που
με αγάπησες
έδιωξες το σκοτάδι μακριά
έβαλες στον πίνακα της ζωής
μια λευκή πινελιά

Από τότε που
με φίλησες
και μου έδειξες στοργή
ουρανοδρομώ
περπατώντας
στην μεταπτωτική γη

Από τότε που
με δέχτηκες
στο δικό σου πλευρό
αναδύω άρωμα
σα σταγόνα
από παμπάλαιο νερό.

[20 Δεκεμβρίου 2017]

Είσαι ανοιξιάτικο χορτάρι
Κι εγώ σταγόνα βροχής του ουρανού

Είσαι τραγούδι του ανέμου που θα άρει
Από την ψυχή κάθε έρεβος του κακού

Είσαι ένδυμα βασιλικό σε σώμα αγνό
Κι εγώ κόσμημα πολύτιμο για τον λαιμό

Είσαι το ηλιοβασίλεμα πίσω από το βουνό
Όταν όλοι ανταλλάσσουν ευχές για καλό

Είσαι στο πρόσωπό μου η πρώτη ηλιαχτίδα
Είμαι εκείνη που με λόγια σου φέρνει ελπίδα

Είσαι το βραδινό φως στον φανό μου
Είσαι η χρυσοκλωστή στο πλεκτό μου

Είσαι το καρποφόρο κλαδάκι στην ελιά
Είμαι ένα ανθάκι στην αμυγδαλιά

Είσαι για εμένα ο Άνθρωπος που αγαπώ
Είσαι ο λόγος που λέω στον Θεό " Σε ευχαριστώ!"

Αγαπημένε

Σ' αγαπώ!

[18 Δεκεμβρίου 2017]

Ως παιδί
Μου έμαθαν να μετρώ
Την αγάπη με καραμέλες
Τον ουρανό με αστέρια
Τον άνθρωπο με αγκαλιές

Ως μεγάλη
Μου έμαθαν να μετρώ
Την αγάπη με τριαντάφυλλα
Τον ουρανό με τηλεσκόπιο
Τον άνθρωπο με αριθμούς

Ως γηράσκουσα
Μου έμαθαν να μετρώ
Την αγάπη με την συντροφιά των Άλλων
Τον ουρανό με το πρωινό φως του
Τον άνθρωπο σε σχέση με τον αληθινό Θεό

Κι από τότε
Συμπορεύομαι
Μετρώντας
Το Φως των Άλλων.

[13 Δεκεμβρίου 2017]

Τίποτα δεν επιθυμούσε περισσότερο στη ζωή
Όσο να υπάρχει όπως τα ξανθά στάχυα στο χωράφι
Που την ημέρα τα αγκαλιάζει ο ήλιος με απλότητα
Τα μεσημέρια τους μεταφέρει μυστικά ο άνεμος
Τα απογεύματα λυτρώνονται με την ψιλή βροχούλα
Και τα βράδια προσεύχονται στον Ουράνιο Πατέρα
Πριν έρθουν οι θεριστές την επόμενη ημέρα.

[28 Νοεμβρίου 2017]

Ένα καταπράσινο λιβάδι η ψυχή σου
Περπατώ και αισθάνομαι Άνοιξη
Συναντώ άνθη και χαίρομαι
Το νερό κρηνών τραγουδάει
Κίτρινες πεταλούδες σεργιανίζουν
Κι εκεί
Στην άκρη του τοπίου
Ένα σπιτάκι πλίνθινο
Με παράθυρα μεγάλα για το Φως
Και γύρω γύρω
Γαλαζοκόκκινα λουλούδια
Χρυσάνθεμα λευκά και πορτοκαλί
Ηλιοτρόπια
Κοιτάζουν σεμνά προς τον ουρανό.

[13 Νοεμβρίου 2017]

Μέρες πολλές
Χρόνια ολάκερα
Αναζητούσε
Το βλέμμα του στον ουρανό
Παρατηρούσε χρώματα
Τον ήλιο μέσα σε νεφέλες
Αέρηδων σχήματα
Σχηματισμούς πτηνών
Πτήσεις αεροπλάνων
Μπαλόνια παιδιών
Χαρταετούς που ταξίδευαν
Αγγέλων διαβήματα
Ώσπου
Την Αλήθεια ομολόγησε
Τις αρετές του αρμολόγησε
Στο φως μιας ηλιαχτίδας.

[25 Νοεμβρίου 2017]

Η απεραντοσύνη του ουρανού στο προσκέφαλο
Η ανάσα του συνοδοιπόρος του ανέμου
Θαλάσσια κήτη
Ιχθείς αφετοχυώδεις, χονδριχθείς, ακτινοπτερύγιοι, οστεϊχθείς
Αμφίβια ερπετά
Οστρακοειδή
Ιστορίες (μικρο- και μακρο-) των βυθών
Όλα στο μικροσκόπιό του
Όλη η ζωή του
Οι πόθοι του συγκεντρωμένοι
Στο θαλασσινό ταξίδι.

[22 Νοεμβρίου 2017]

Μιλούσε στους ανθρώπους
Για είδη κυμάτων και βράχια
Αέρηδες και σύννεφα
Ηλιόλουστες ημέρες αλλά και βροχερές
Βράδια με ή χωρίς φεγγάρι
Κι εκείνοι δεν φοβόντουσαν
Τον εμπιστεύονταν
Συμμετείχαν στην πραγματικότητά του
Οραματίζονταν έναν κόσμο όμορφο
Το τελευταίο κοφίνι στην βάρκα πωλήθηκε.

[21 Νοεμβρίου 2017]

Την έλουζε φως
Πότε λευκό
Πότε κίτρινο
Πότε κόκκινο
Άλλοτε μπλε
Ενίοτε πράσινο
Κι εκείνη
Στεκόμενη εκεί
Στο μέσον της σκηνής
Ομολογούσε
Μονολογούσε
Χαιρόταν
Πονούσε
Δάκρυζε
Βίωνε την ευτυχία
Όταν οι άνθρωποι
Ένωναν τα χέρια τους.

[20 Νοεμβρίου 2017]

Κάποια χρυσαφίζουν
Άλλα έλκουν φως
Κάποια τρίτα μπορεί να σκουραίνουν
Αλλά οι γυναίκες αισθάνονται ευτυχείς

Αυτό είναι το επάγγελμά της
Μια ζωή αυτό ξέρει να κάνει
Μέσα στην ησυχία
Φτιάχνει λουλούδια
Με πρώτη ύλη πολύχρωμα υφάσματα.

[20 Νοεμβρίου 2017]

Αυτός ο άνθρωπος
Ξέρεις
Ο άστεγος της γειτονιάς
Συχνάζει στον γνωστό δρόμο
Αυτός ο άνθρωπος
Ξέρεις
Που βαδίζει ατραπούς της ξενιτιάς
Στο βλέμμα του έχει τρόμο
Αυτός ο άνθρωπος
Ξέρεις
Που δεν κοιτάζεις στα μάτια
Σε εσένα χαμογελά
Αυτός ο άνθρωπος
Ξέρεις
Για τον οποίο αλλάζεις μονοπάτια
Δεν σε ξεχνά
Αυτός ο άνθρωπος
Ξέρεις
Που προσπέρασες αδιάφορα χθες
Είναι ο αδελφός σου
Αυτός ο άνθρωπος
Ξέρεις
Που εντός σου αρνήθηκες
Είναι το Φως σου.

[16 Νοεμβρίου 2017]

Λέξεις που κρατάς στο χέρι
Λέξεις που κρύβει ένα αστέρι
Λέξεις που σιγοψιθυρίζεις
Λέξεις που μουρμουρίζεις
Λέξεις μετανάστες
Λέξεις παραβάτες
Λέξεις παραμυθίας
Λέξεις ευχαριστίας
Λέξεις παράθυρα στο Φως
Λέξεις που γνωρίζει μόνο ο Θεός
Κι άλλες λέξεις
Πολλές
Χαϊδεύουν ή θανατώνουν
Σώμα και πνεύμα.

[13 Νοεμβρίου 2017]

(Ι)
Βαθιά
εντός μου
κεκρυμμένα
ανείπωτα λόγια
ώρες μετρούν
μοναχού ευχολόγια.

(ΙΙ)
Βαθιά
εντός μου
κεκρυμμένη
μια προσευχή
σαν τελευταία λέξη
ψαύει οδό να λεχθεί.

(ΙΙΙ)
Βαθιά
εντός μου
κεκρυμμένο
ένα "Σ' αγαπώ!"
στο φως θα βαπτίσω
να φθάσει στον Χριστό.

(IV)
Βαθιά
εντός μου
κεκρυμμένος
ένας θησαυρός
ανθοστολισμένος
είν' απροσπέλαστος.

(23 Οκτωβρίου 2017)

Λ-Ε-Ξ-Ε-Ι-Σ
Λέξεις σε ενικό και πληθυντικό αριθμό
Λέξεις μικρές και μακροσκελείς
Λέξεις ουσιαστικά και επίθετα
Λέξεις Υποκείμενα, Αντικείμενα, Κατηγορούμενα
Λέξεις με τελεία, κόμμα, θαυμαστικό, ερωτηματικό και άνω τελεία
Λέξεις φωτεινές και σκοτεινές
Λέξεις με περιεχόμενο καθαρό και βρώμικο
Λέξεις καθημερινές, οικείες και ξένες
Λέξεις μέσα σε εισαγωγικά
Λέξεις που εκφράζουν συναισθήματα και καταστάσεις
Λέξεις με μικρά ή κεφαλαία γράμματα ή και τα δυο
Λέξεις γραμμένες με όρθιο ή πλάγιο τρόπο ή ανάποδα
Λέξεις που σχηματίζουν προτάσεις
Λέξεις που στέκονται μόνες τους
Λέξεις που θυμάσαι ή ξεχνάς
Λέξεις που αφυπνίζουν ή σκοταδίζουν
Λέξεις δικές μου, δικές μας, δικές τους
Λέξεις, λόγια, λόγος, λογική
Λέξεις...
αποκαλύπτουν το νου κάθε ανθρώπου.

[13 Νοεμβρίου 2017]

Με Αγάπη πορεύομαι
Κι εσένα κοντά μου
Με ήλιους παιδεύομαι
να βρω την χαρά μου

Με Αγάπη πορεύομαι
Σε δύσβατα μονοπάτια
Και ενίοτε εκπορεύομαι
Από ανέμου παλάτια

Με Αγάπη πορεύομαι
Κάποιο φως στο χέρι
Την νύχτα ερωτεύομαι
Που φέρνει το αγέρι

Με Αγάπη πορεύομαι
Φως που δεν σβήνει
Κι όσα ονειρεύομαι
Το μέλλον θα κρίνει.

[12 Νοεμβρίου 2017]

Με θάλασσας πνοή
γαλάζιο του Αιγαίου
ψυχή παιδική
και βλέμμα γενναίου
πολιτεύομαι

Χαμόγελο προς τη ζωή
γαλάζιο του Αιγαίου
σε κάθε μου διαδρομή
με φρόνημα ωραίου
πορεύομαι

Κοχύλια στην ακτή
γαλάζιο του Αιγαίου
την ψυχή αφυπνεί
μέλλοντος ευκταίου
όταν ονειρεύομαι

Ειρήνη στην ψυχή
γαλάζιο του Αιγαίου
σε δρόμο προς την αρετή
ανθρώπου δικαίου
εκπαιδεύομαι

Εγώ είμαι η αλλαγή
γαλάζιο του Αιγαίου
στο στήθος επιμονή
αισθήματος αρχαίου
Αγάπη θαρρεύομαι

Η πολύχρωμη αυγή
γαλάζιο του Αιγαίου
μετάνοιας προσευχή
ατοπήματος τελευταίου
σας εκμυστηρεύομαι.

[11 Νοεμβρίου 2017]

Εκείνος
ένα κρινάκι στην βουνοπλαγιά
αχτίδα λευκού φωτός μέσα σε σπηλιά

Εκείνος
αρωματικό κόκκινο κρασί
η ανάμνηση που κάποιος επιθυμεί

Εκείνος
ένα κοχύλι στα χέρια
ένα πουλί στου Θεού τα λημέρια

Εκείνος
ένας άνθρωπος απλός
που κοντά του προσπορίζεις Φως

Εκείνος;

Ο άνθρωπος, δίπλα σου.

[10 Νοεμβρίου 2017]

Αυτά τα κιτρινόχρυσα φύλλα στο χώμα
με απαράμιλλη ομορφιά και σεμνότητα
σχηματίζοντας ένα φυλλόστρωτο σώμα
στολίζουν το έδαφος με ταπεινότητα

Αυτά τα κιτρινόχρυσα φύλλα στο χώμα
σαν κέντημα φτιαγμένο με χρυσοκλωστή
καλούν περαστικούς να σταθούν ακόμα
παρατηρώντας των εποχών την αλλαγή

Αυτά τα κιτρινόχρυσα φύλλα στο χώμα
δηλωτικά του ερχομού του φθινοπώρου
σαν τρυφερά φιλιά ανέμου στο στόμα
εμπνέουν τον νου ανθρώπου φωτοφόρου

Αυτά τα κιτρινόχρυσα φύλλα στο χώμα
κάποιοι πατούν κι άλλοι προσπερνούν
κι εγώ παρατηρώντας τα από το δώμα
συλλογίζομαι ανθρώπους που περπατούν

Αυτά τα κιτρινόχρυσα φύλλα στο χώμα
για τα οποία μιλώ με αγάπη πολλή
μοιάζουν με του ουρανού το χρώμα
κομίζουν ελπίδα σαν ηλίου Ανατολή.

[3 Νοεμβρίου 2017]

Και τώρα
να 'μαι πάλι
μετά τιμής και σεβασμού
μπροστά σας
στέκομαι
κι ανασαίνω
Ζω και χαμογελώ
Μετέβην
από το θάνατο
στη ζωή
Για μία ακόμη φορά
τα λόγια σας
καρφιά στο σώμα
δεν με άγγιξαν
Τα βλέμματά σας
που έσβηναν
τον ουρανό της ελπίδας
δεν τα έλαβα υπόψιν
Τους αποχαιρετισμούς σας
τους έκλεισα σε βαλίτσα
κι έτσι ζω
αποφάσισα να ζήσω
και να αρχίσω από την αρχή
με το τέλος μου στα χέρια.

[1 Νοεμβρίου 2017]

Δυο λέξεις κρατούσε στα χείλη
κάθε φορά που τον συναντούσε
κι όταν την εύρισκε το δείλι
τον ερχομό του καρτερούσε

Κάθε φορά που τον συναντούσε
ήθελε να του πει: "Σε αγαπώ!"
μα κάτι εντός πίσω την κρατούσε
συννέφιαζε στον δικό της ουρανό

Δυο λέξεις κρατούσε στα χείλη
κι ήθελε να του τις εξομολογηθεί
στον έρωτα να ανοίξει μια πύλη
για να αγαπήσει και να αγαπηθεί

Κάθε φορά που τον συναντούσε
το αίμα θερμαινόταν στο σώμα
και καθώς εκείνη τον κοιτούσε
προσδοκούσε ένα βλέμμα ακόμα

Δυο λέξεις κρατούσε στα χείλη
όταν τον πλησίασε εκείνη τη μέρα
και με της αγάπης την άσπιλη ύλη
είπε "Σ' αγαπώ!" και έφυγε πέρα

Τότε εκείνος δεχόμενος το "Σ' αγαπώ!"
της έπιασε το χέρι κι έμεινε σιωπηλός
και μέχρι σήμερα που σας το γράφω αυτό
τα βλέμματά τους ανταλλάσσουν φως.

[1 Νοεμβρίου 2017]

Μέσα στο δωμάτιο
ανοιχτά παράθυρα
κουρτίνες που ανεμίζουν
αχτίδες φωτός στο πάτωμα
και στο βάθος
ο ορίζοντας
μια θάλασσα ακύμαντη
ανέγγιχτη ομορφιά
σαν Εσένα
μια εξαγιασμένη σιωπή
που με αιχμαλωτίζει αέναα.

[29 Οκτωβρίου 2017]

Είσαι αιώνια δικός μου
κι ας βρίσκεσαι μακριά,
ο φωτοφόρος ουρανός μου
η μνήμη στην ξενιτιά

Είσαι αιώνια δικός μου
δίχως να με ακουμπάς
όταν στέκεσαι εμπρός μου
γεμίζω Φως σαν με κοιτάς

Είσαι αιώνια δικός μου
ήλιος αναμέσα σε νεφέλες
σε κάθε βήμα άγγελός μου
η χρυσοκλωστή σε δαντέλες

Είσαι αιώνια δικός μου
τρυφερό φιλί στον λαιμό
στο σκοτάδι ο φανός μου
που δείχνει τόπο να δω

Είσαι αιώνια δικός μου
βλέποντάς σε πλουταίνω
Είσαι της αγάπης αχός μου
η ζεστή ανάσα π' ανασαίνω

Είσαι αιώνια δικός μου
δεν ξέρω πώς να στο πω
Έλα κοντά μου φως μου
να ακούσεις: "Σ' αγαπώ!"

[22 Οκτωβρίου 2017]

Είχε στα ροδαλά του χείλη
ένα "Σ' αγαπώ!" μη ειρημένο
και στο στήθος ένα ασφοδίλι
από τον κόσμο κεκρυμμένο

Και σαν ερχόταν εκείνη η ώρα
που ήθελε να το μοιραστεί
εντός του ξεσπούσε μπόρα
τα λόγια του στάζαν βροχή

Είχε στα ροδαλά του χείλη
ανεκλάλητα λόγια ειλικρινή
κι όταν τον εύρισκε το δείλι
ήθελε σ' εκείνη να τα πει

Και σαν ερχόταν η ώρα εκείνη
λάξευε με της καρδιάς τη σμίλη
φράσεις μες της αγάπης τη δίνη
πλάθοντας Φως με την ύλη

Τότε στα ροδαλά του χείλη
ένα "Σ' αγαπώ" μυρωμένο
του άνοιξε χρυσή πύλη
σε κόσμο κεχαριτωμένο.

[07 Οκτωβρίου 2017]

Ξέρεις τι σημαίνει να πεθαίνεις κάθε ημέρα;
Να πεθαίνεις όχι σωματικώς
αλλά για τις ιδέες σου να στάζει αίμα
Να πεθαίνει μέσα σου καθετί άσχημο
ή να εκριζώνεται με πόνο και δάκρυ μετανοίας
και στη θέση του να φυτρώνει ένας βλαστός
προσδίδοντας στο χώμα χαρά κι έλκοντας Φως

Από κάθε εσώτερο τέλος
μια βαθύτερη αρχή εκκινείται
ψηλαφίζοντας το άπειρο.

[05 Οκτωβρίου 2017]

Παραμένω δική σου
περιμένω ασάλευτη εκεί
σαν ήλιος στην ψυχή σου
που ανατέλλει κάθε αυγή

Παραμένω δική σου
κι ας περνούν τα χρόνια
είμαι φως στην αυγή σου
στου ουρανού τα αλώνια

Παραμένω δική σου
ανοίγοντας τα χέρια
αγκαλιάζω τη μορφή σου
στου εχθρού τα λημέρια

Παραμένω δική σου
το γράφω σε χαρτί
σαν προσευχή σου
που θα εισακουστεί

Παραμένω δική σου
εσαεί

Παραμένω

Δική σου.

[04 Οκτωβρίου 2017]

Είναι πρωί
Πλησιάζω προς το παράθυρο
Το βλέμμα μου στο άπειρο
Ακούγονται σειρήνες
Η ώρα είναι ένδεκα και δέκα
Άσκηση πολέμου
Άσκηση ετοιμότητας
-δώρο στα χέρια του ανέμου-
σε χώρα με πολιτική λιτότητας

Είναι βράδυ
Πλησιάζω προς την τηλεόραση
Η ώρα είναι εννιά
Σύμφωνα με την παρουσιάστρια ειδήσεων
η άσκηση στέφθηκε με επιτυχία σε όλη την χώρα
και τώρα στο καλάθι των αναμνήσεων
θα προσθέσω την επερχόμενη μπόρα
-άσκηση του ουρανού-
υπό την εποπτεία του Θεού
για να ξεπλύνει την ανθρωπότητα
από του κακού την εχθρότητα

Στα τριάντα τρία μου χρόνια
πρώτη φορά άσκηση πολέμου
Μέχρι να ξαναέρθουν εδώ τα χελιδόνια
ποια ειρήνη πρεσβεύουν οι πολιτικοί καλέ μου;

[03 Οκτωβρίου 2017]

Τα χρόνια που περνούν
έχουν κάτι να πουν
σε εσένα που τα ζεις
χωρίς πολύ να ομιλείς

Τα χρόνια που περνούν
στιγμές αναμετρούν
ομορφιάς και σοφίας
και πράξεις ελευθερίας

Τα χρόνια που περνούν
μερικούς παρηγορούν
για όσα θα ζήσουν
χωρίς να το ζητήσουν

Τα χρόνια που περνούν
με χρώμα χρυσό κεντούν
της καρδιάς τον ουρανό
κάθε ανθρώπου π' αγαπώ

Τα χρόνια που περνούν
σα στάλες τη γη ακουμπούν
κι είναι τούτη η βροχή
τόσο όμορφη και καθαρτική.

[27 Σεπτεμβρίου 2017]

Tόσα πολλά χρόνια
νερό καθάριο κυλούσε στο ποτάμι
και τα παιδιά κάτω στα αλώνια
ξέπλεναν της νύχτας το κατράμι
με ελεύθερο φως

Tόσα πολλά χρόνια
καταστροφές, πόλεμοι δίχως ηλικία
και μέσα στου κόσμου τη διχόνοια
δείχνει το δρόμο προς την ελευθερία
της Αγάπης ο φανός

Τόσα πολλά χρόνια
της ανθρωπότητας το σώμα
φιλοξενεί της άνοιξης τα χελιδόνια
που μεταφέρουν της αθανασίας το χρώμα
κι ο δρόμος γίνεται φωτεινός

Tόσα πολλά χρόνια
των αγνών και των καθαρών τα χέρια
κουβαλάνε της αμαρτίας τα οψώνια
που λευκαίνονται στης αγνότητας τα λημέρια
σαν τα κοιτά ο Θεός.

[26 Σεπτεμβρίου 2017]

Ήρθες και με βρήκες μέσα στο σπίτι μοναχή
Έξω από το παράθυρο, φθινοπωρινή βροχή
Ήθελες να ξεκινήσεις από την αρχή
κεντώντας όνειρα χρυσά σε ουρανό γκρι
Έκανες απολογισμό για την μέχρι τώρα ζωή
Είπες: "Κάθε σταγόνα Αγγέλων προσευχή
που ξεπλένει με Φως την δική μου ψυχή"
Αναζητούσες της αιωνιότητας το κλειδί
και μέσα στα μάτια σου ένα δάκρυ βαθύ
δηλωτικό της παρουσίας Του μες τη σιωπή
Τότε σε κατέκλησε μιαν αγάπη μεθυστική
Είπες: "Ας διαβούν του κόσμου φίλοι και εχθροί
τώρα το Αληθινό Φως εντός μου κατοικεί"
Ύστερα χαμογέλασες μες της νύχτας τη σιγή
κι η αγάπη Του σε ήλκυσε εσαεί.

[22 Σεπτεμβρίου 2017]

Καθώς οδεύεις προς τ' ουρανού την πύλη
σε θυμάμαι μ' ένα τραγούδι στα χείλη
που ψέλλιζες κρατώντας με στα χέρια
κι εγώ περπατούσα ανάμεσα στ' αστέρια

Θυμάμαι είχες πόθο για τη ζωή και τον Ήλιο:
υπήρξες διαβάτης στης αγάπης το περιστύλιο
όπου μάζευες μαργαρίτες, ρόδα και κρινάκια
και τα μοίραζες σε αγνά του κόσμου χεράκια

Καθώς οδεύεις προς τ' ουρανού την πύλη
και σε κηδεύουν παλιοί εχθροί και φίλοι
σε θυμάμαι χαρούμενο, οραματιστή, ευγενικό
προσφέροντας σε όλους της χαράς το μερτικό

Θυμάμαι να περπατάς στην ακροθαλασσιά
έχοντας την μοναξιά σου για συντροφιά
και βίωνες τέτοια πληρότητα μες τη σιγή,
ακολουθώντας του Θεού την άχραντη σιωπή

Τώρα που 'σαι διαβάτης σε ουράνιες μονές
κι αυτές οι μνήμες είναι τόσο ζωντανές
προσεύχομαι δυνατά στον Πανάγαθο Θεό
να σε έχει κοντά Του σε τόπο φωτεινό.

[13 Σεπτεμβρίου 2017]

Μπορείς να Τον δεις
στο βλέμμα κάθε ανθρώπου
και μέσα από τα ζεστά δάκρυα μετανοίας

Μπορείς να Τον ακούσεις
μέσα από τα λόγια του Ευαγγελίου
στο εσωτερικό μιας εκκλησίας

Μπορείς να Τον οσφρανθείς
στα πέταλα των λουλουδιών
και στην ευωδία του μύρου των Αγίων

Μπορείς να Τον ψηλαφήσεις
αγγίζοντας νοερά τους τύπους των ήλων
στα άχραντα χέρια και πόδια Του

Μπορείς να Τον γευτείς
όντας πεινασμένος και διψασμένος
για τα Τίμια Δώρα

Ναι, μπορείς να αισθανθείς την παρουσία Του.

[08 Σεπτεμβρίου 2017]

Κάθε φθινόπωρο
ο νους μου κάνει μακρινά ταξίδια
κι οι επιθυμίες τίθενται από την αρχή
καθώς πίνω τσάι στον καναπέ μου

Κάθε φθινόπωρο
ανακινώ της μνήμης παιχνίδια
και βυθίζομαι στην αγάπη εσαεί
περιμένοντας εσένα να φανείς καλέ μου

Κάθε φθινόπωρο
τα δέντρα γίνονται ξύλινα στολίδια
τα κίτρινα φύλλα χρυσοκέντητο χαλί
κι η ανάσα μου συνοδοιπόρος του ανέμου

Κάθε φθινόπωρο
βρίσκω της σιωπής αντικλείδια
για να πορευτώ μες την δική Σου σιωπή
έχοντας στα χείλη την ευχή Κύριέ μου.

[07 Σεπτεμβρίου 2017]

Μες την ησυχία της νύχτας
Οι πρώτες στάλες βροχής
Δροσίζουν την ψυχή
Από τη θέρμη του καλοκαιριού
Το χώμα μια αγκαλιά για τα σαλιγκάρια
Ήρθε ταπεινά ο Σεπτέμβρης
Οι διακοπές τελείωσαν
Το φως δραπετεύει από τον ουρανό
Κίτρινα φύλλα πλατάνου στο τραπέζι
Ο αέρας μυρίζει αλλιώτικα στο χωριό
Κάνω σχέδια για το μέλλον
Το αεράκι αγγίζει τα παραθυρόφυλλα
Ησυχία μέσα στο δωμάτιο
Μη μιλάς! Ζήσε μες τη σιωπή του Θεού
Το φθινόπωρο έφθασε
Κι εγώ σ' αγαπώ.

[06 Σεπτεμβρίου 2017]

Η αγάπη σου
άμμος λευκή
σε γαλάζια ακτή
θρέφει ένα "Σ' αγαπώ"
που ζητά προορισμό

Η αγάπη σου
άμμος λευκή
που κάποιος θα βρει
και θα φυλάξει στα χέρια
από τ' ανέμου τα λημέρια

Η αγάπη σου
άμμος λευκή
που κρίνους φιλοξενεί
ταξιδεύει μακριά
από την ακροθαλασσιά

Η αγάπη σου
άμμος λευκή
κλείνει εντός της ζωή
ένα τραγούδι στα χείλη
απ' τ' ουρανού την πύλη

Η αγάπη σου
άμμος λευκή
ανεξερεύνητη σιωπή
ένας κόσμος σεμνός
πόρτα ανοικτή στο Φως.

[02 Σεπτεμβρίου 2017]

Σε κρατώ στα δυο μου χέρια
κι ο κόσμος όλος ένα γιασεμί
Από τα χείλη σου τρυφερό φιλί
δρασκελίζει του σώματος λημέρια

Απόψε σαν νυχτερινή βροχή
με βάφεις μ' αγάπης χρώμα
και γίνεται φεγγάρι το σώμα
φθάνοντας στην πιο ψηλή κορφή

Μέσα στα μάτια σου λευκό φως
δηλώνει μια μυστική ομορφιά
που αγγίζει ολα τ' αληθινά
ως τ' άστρα που 'χει ο ουρανός

Απόψε όλα έχουν μεταμορφωθεί
ανεμίζει της λήθης το μαντήλι
Ας διαβούν εχθροί και φίλοι
σύντροφός μου η αγάπη εσαεί.

[28 Αυγούστου 2017]

Συμμετρικά σπασμένα κρύσταλλα
σα σταγόνες βροχής στο γρασίδι
θυμίζουν το παρελθόν που ήθελα
πέφτοντας πάνω στο σανίδι

Κάποτε τα σπασμένα κομμάτια
αποτελούσαν βάζο στο γραφείο
Σήμερα μου υγραίνουν τα μάτια
καθώς ήταν δώρο από τον θείο

Το βάζο έπεσε από απροσεξία
και εγώ με αναμνήσεις γέμισα
Μάζεψα τα κομμάτια με μαεστρία
κι ό,τι κακό με μαντήλι ανέμισα

Είναι δύσκολος ο αποχωρισμός
ενός ανθρώπου αγαπημένου
κι ήταν ένας θάνατος αργός
του πλέον συγχωρεμένου

Ο θείος ήταν ενάρετος γιατρός
που συμπονούσε τους πτωχούς
δεν ήταν πάντα χαμογελαστός
αλλά είχε τρόπους καλούς

Αυτή η θλίψη που με διατρέχει
και στα μάτια μου κατεβαίνει
σαν κρυστάλλινη βροχή τρέχει
κι ο ουρανός κάθαρση με ραίνει

Τελικά ένα βάζο σωριάστηκε
κι η ανάμνηση του θείου αναδύθηκε
Η ελπίδα μου δεν κομματιάστηκε
Είθε η αιώνια ζωή να του χαρίστηκε.

[19 Αυγούστου 2017]

Αγάπη μου

τα λόγια σου περιβόλια ανθισμένα
όπου μετρώ τα άνθη ένα προς ένα

τα χέρια σου όνειρα κοραλλένια
πάνω σε χώματα χρυσαφένια

το στόμα σου θαλάσσια αύρα
απομακρύνει σύννεφα μαύρα

το σώμα σου ανέμου βιολί
γράφει κλασική μουσική

το φιλί σου θησαυρός αγνότητας
στο προαύλιο της ανθρωπότητας

όλο σου το Είναι στα δικά μου χέρια
στολίζει την ψυχή με λευκά περιστέρια
αγάπη μου.

[19 Αυγούστου 2017]

Την ημέρα εκείνη
Έφυγα ταξίδι
Επιθυμούσα το αδύνατο
Κοιτούσα τον ουρανό
Κι η ανάσα Του έφερνε φως στον κόσμο
Ένιωθα όμορφα
Σαν άσπρο τριαντάφυλλο
Κοιτάζοντας τον ξύλινο καθρέπτη
Οι αξίες που υιοθέτησα
Τώρα εμφανίζονταν μπροστά μου
Κι ενώ αναρωτιόμουν
Άρωμα κόκκινου κρίνου αναδύθηκε από τη γλάστρα
Υστερόγραφο τίτλου ποιήματος
Εργάζομουν πάνω σε πέταλα λουλουδιών
Δρασκελίζοντας την αγάπη στους μίσχους
Κι έπεφτα σα δροσοσταλίδα
Πάνω σε ανθισμένες ψυχές
Αυτός ήταν ο προορισμός μου.

[16 Αυγούστου 2017]

Με θαλασσινό νερό
θάλπεις απόψε το σώμα
κι είν' η βουτιά γλυκό
δροσιάς φιλί στο στόμα

Η αύρα και η αρμύρα
του θαλασσινού νερού
όρισαν τι ρότα πήρα
στης ζωής τον ρου

Κάθε σταγόνα δροσερή
με περιβάλλει αδρά
και το σώμα επιθυμεί
περισσότερα φιλιά

Με Αιγαίου αρώματα
ντύνεις τα όνειρά μας
και τ' ουρανού χρώματα
βάφουν τα νερά μας

Της θάλασσας το σώμα
ανακλά τη δική σου ψυχή
Μ' ένα φιλί ακόμα
είμαι δική σου εσαεί.

[16 Αυγούστου 2017]

Απόψε ακολούθησέ με
σαν την πνοή σου
Έλα κι αγάπησέ με
Είμαι δική σου

Kοίταξέ με στα μάτια
Δώσε μου το χέρι σου
Σε άγνωστα μονοπάτια
Είμαι το ταίρι σου

Με τα δάκτυλα αγγίζω
κάθε δική σου πτυχή
Στο βλέμμα αντικρίζω
τον έρωτα κάθε πρωί

Το σώμα σου ατραπός
το φιλί μου γιασεμί
κουβαλάει λευκό φως
σε ανθισμένη γη

Όταν με κοιτάζεις
ο χρόνος σταματά
Να με αγκαλιάζεις
όσο η καρδιά χτυπά.

[14 Αυγούστου 2017]

Ένα πρωινό θα Σε συναντήσω
ύστερα από ταξίδι αλαργινό
δίχως πυξίδα, χάρτη και φανό
σε δρόμο άγνωστο θα περπατήσω

Σε δρόμο που ο πόνος δεν περνά
και τα ζεστά δάκρυα ξεθυμαίνουν
κανένα κακό άνθρωπος δε συναντά
οι ευλογίες του Θεού περιμένουν

Εκεί, άνθη και ρόδα βλασταίνουν
τα σώματα στολίζονται με Φως
οι άνθρωποι ουρανούς διαβαίνουν
και χαίρει με αυτούς ο Χριστός

Ένα πρωινό θα Σε συναντήσω
ύστερα από ταξίδι αλαργινό
θα ζητήσω τον Ήλιο το νοητό
αφού τα μάτια μου σφαλίσω.

[13 Αυγούστου 2017]

Περπατάμε στο αμπέλι με τα ηλιοτρόπια
Εσύ κρύβεσαι στα μεγάλα κίτρινα πέταλα τους
που ντύνονται με φως το πρωί
κι ακολουθούν την πορεία του ήλιου
Χαμογελάς, με πλησιάζεις
και με φιλάς για πρώτη φορά
Η καρδιά μου χτυπά δυνατά
Ο χρόνος σταματά
Όλα περιέχονται στην ματιά σου:
ένας κόσμος
αγνότερος
δικαιότερος
ομορφότερος
Ύστερα, γέρνεις στον ώμο μου
Το σώμα σου προσκαλεί το σώμα μου σε άχρονο ταξίδι
μέχρι το επόμενο ξημέρωμα, όπως τα ηλιοτρόπια,
προσδοκώντας την ανατολή.

[9 Αυγούστου 2017]

Αγάπη
Όταν έρθεις
Και στην πόρτα μου σταθείς
Θα σε καλωσορίσω
Με ένα ανθάκι στο χέρι

Αγάπη
Όταν έρθεις
Και μου συστηθείς
Θα σε αναγνωρίσω
Θα γίνω δικό σου ταίρι

Αγάπη
Όταν έρθεις
Και με επισκεφθείς
Με Φως θα σε ντύσω
Σα λευκό περιστέρι

Αγάπη
Όταν έρθεις
Και με εμπιστευθείς
Θα σε ξεναγήσω
Στ' ουρανού τα μέρη

Αγάπη
Όταν έρθεις
Και με βρεις
Θα σε ακολουθήσω
Κι ό,τι ο Θεός θε να φέρει.

[8 Αυγούστου 2017]

Σε αναζητώ
Πιο πέρα από το ηλιόφως
Μπροστά στο άγνωστο και το γνωστό
Εσένα επιθυμώ
Τα πέταλά σου να φιλήσω
Τουλίπα του αγρού
Με το άρωμά σου να μεθύσω
Σε μία ανάσα ουρανού
Την ψυχή μου να στολίσω
Με Φως
Αιώνιο κι
Απρόσιτο.

[6 Αυγούστου 2017]

Η προσευχή μου θυμιατίζει
επειδή υπάρχουν εκείνοι
που ξεπροβάλλουν σαν κρίνοι
στην άμμο που ανεμίζει

Επειδή υπάρχουν εκείνοι
ο κόσμος συνεχίζει
να υπάρχει μες τη δίνη
που το κακό χτίζει

Ο κόσμος συνεχίζει
σα νεράκι στην κρήνη
το κακό ν' αναχαιτίζει
το καλό να επεκτείνει

Σα νεράκι στην κρήνη
που κυλά αργά στο χώμα
τόσο αγνοί είναι εκείνοι
γι' αυτό ο κόσμος υπάρχει ακόμα.

Αφιερωμένο στους Μοναχούς του όρους Άθως.

[19 Ιουλίου 2017]

Απόψε θέλω κάτι να σου πω
Σε αγαπώ με τρόπο απλό
Όπως κυλά το νερό στον ποταμό
Τόσο αγνά σε αγαπώ

Σαν το κύμα στην ακροθαλασσιά
Χτυπά η δική μου η καρδιά
Και αυτό που θέλω να σου πω
Είναι πως δυνατά σε επιθυμώ
Τίποτα για εσένα δε ρωτώ
Σ' έχω για σύντροφο κι οδηγό

Σ' ένα ταξίδι μακρινό
Μαζί σου θέλω να βρεθώ
Μπροστά στο άγνωστο και το γνωστό
Να σου πω πόσο σ' αγαπώ

Κι αν εσύ επίσης με αγαπάς
Μαζί μου πάντα θα περπατάς
Κι όλα Φως θα γίνονται για εμάς
Θα 'χουμε παρέα τ' άστρα της νυχτιάς

Είναι η αγάπη μου τόσο απλή
Όπως το τόπι που κρατά ένα παιδί
Σε αγαπώ με τρόπο αγνό
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σου το πω
Κι αν εσύ φυλάς μέσα σου ουρανό
Άφησέ με να τον περιηγηθώ

Είναι η αγάπη μου μεθυστική
Όμορφη, ζείδωρη, χρυσή
Για αυτό το πόσο σε αγαπώ
Άφησε να είναι μυστικό
Που θα κρύψω στον ουρανό
Μέσα σ' ένα σύννεφο λευκό

Τόσο απλά σε αγαπώ
Τόσο απλά
Σε αγαπώ.

[28 Ιουλίου 2017]

Στο βάθος του ορίζοντα
ο ήλιος
χρυσοκόκκινος
δύει στο νησί
Άλλη μια μέρα κύλησε
Κι εγώ;
Καθρεπτίζομαι
στο νερό της θαλάσσης
Βλέπω τη μορφή μου
να κυματίζει
αγέρωχα
κι ανάμνησή σου θάλλει
Άγνωστη μεταξύ αγνώστων
συνεχίζω να με κοιτώ
Το ξέρω
Σε αγαπώ
Βαθιά μου υπάρχεις
εικόνα ζώσα
σαν πνοή λουλουδιού
σα φως τ' ουρανού
Είσαι παρών
μέσα από την απουσία
θρέφεις την επιθυμία
Τώρα
ξέρω
πόσο σε αγαπώ.

[27 Ιουλίου 2017]

Σε γνώρισα
Αγνωστη μέσα στο πλήθος
Μ' ένα ανθάκι στο στήθος
Σε αναγνώρισα
Μέσα στο γαλάζιο τ' ουρανού
Με ακτίνες φωτός λευκού
Σε προσδιόρισα
Περιμένοντας πολύν καιρό
Να σου δωρίσω ένα "Σ' αγαπώ"
Σε πόθησα
Επιθυμώντας ένα φιλί σου
Για να γίνω δική σου
Τον έρωτά σου προσπόρισα και
Σε γνώρισα.

[26 Ιουλίου 2017]

Άνθρωποι
Γύρω μου
Άνθρωποι που παραμιλούν
Κάποιοι από την πολλή γνώση
Άλλοι από τη φτώχεια
Κάποιοι τρίτοι από τη στέρηση και τη μοναξιά
Όλοι τους κάτι αναζητούν

Άνθρωποι
Γύρω μου
Πολλοί άνθρωποι περπατούν
Επιστρέφουν σπίτι μετά τη δουλειά
Άλλοι συναντούν αγαπημένα πρόσωπα
Ορισμένοι χαμογελάνε
Μερικοί βιαστικά προσπερνάνε
χωρίς να νοιαστούν

Άνθρωποι
Γύρω μου
Συνάνθρωποι
με τους οποίους συνυπάρχουμε
για μερικά δευτερόλεπτα
για μερικές στιγμές μέσα στο μετρό
Όλοι φέρουν εντός τους έναν ουρανό
στον οποίο με την αγάπη άρχουμε

Άνθρωποι
Γύρω μου
Πολλοί
Αναζητούν ένα φιλί
Ένα πρόσωπο αγαπημένο μέσα στο πλήθος
Ξεκινούν για τη δουλειά με προσευχή
φέροντας λευκό μαντήλι στο στήθος
για να πορευτούν στη ζωή

Άνθρωποι
Γύρω μου
Πολλοί
Άνθρωποι.

[24 Ιουλίου 2017]

Μου αρέσει ο τρόπος που με χαιρετάς όταν συναντιόμαστε
και το φως στα μάτια σου όταν κοιταζόμαστε
Μου αρέσει που ενώ ουσιαστικά δεν γνωριζόμαστε
το βλέμμα σου πέφτει πάνω στο σώμα μου καθώς απομακρυνόμαστε

Μου αρέσουν η ρώμη κι η γενναιότητα του σώματός σου
κι ο τρόπος που αγγίζεις τα πράγματα με τα άκρα των χεριών σου
Μου αρέσουν οι λόγοι που διατυπώνεις εκ του στόματος σου
κι όσα φανερώνει η ανάσα σου

Για εμένα
Είσαι λευκό φως που αγγίζει την ψυχή
Είσαι ουρανός έναστρος τα βράδια με βροχή
Είσαι κήπος με λουλούδια στα βάθη τ' ουρανού
Είσαι μες το ξημέρωμα τ' άστρο του Αυγερινού

Μου αρέσει που όλα κοντά σου ακούγονται σαν μουσική
κι η ματιά σου έχει υποσχέσεις και μυστικά
Μου αρέσει που τα βράδια υπάρχεις σαν προσευχή
αν και βρισκόμαστε μακριά.

[19 Ιουλίου 2017]

Τόσα χρόνια
Οι άνθρωποι έκαναν κύκλους
Κλεισμένοι σε τοίχους
Τόσα χρόνια
Κανένας δεν ήξερε
Κανένας δεν ήξερε
Πόσο σε αγαπώ

Κυκλοφορούσαν σαν αρπακτικά πουλιά
Γυρεύοντας της αλήθειας τη λαλιά
Τόσα χρόνια
Κανένας
Κανένας δεν ήξερε
Πως με το Φως θέλω να πορευτώ

Κανένας δεν ήξερε
Τον τρόπο που εγώ αγαπώ
Πώς στα μάτια σε κοιτώ
Καθώς την πνοή σου ακολουθώ

Ξέρεις κάτι;
Κανένας δεν ήξερε
Κανένας δεν με ήξερε
Κανένας

[15 Ιουλίου 2017]

Μες την ησυχία της νύχτας

τ' άστρα στo σώμα σου
κρύσταλλα που εσωκλείουν φως

το μωβ χρώμα τ' ουρανού
ένδυμα στη σάρκα

ο ήχος νερού που κυλάει
αντίδωρο στο χέρι σου

το μυρωδάτο νυχτολούλουδο
ενθύμιο βελούδινων ερώτων

τα σώματά μας στο σεληνόφως
βότσαλα λευκά του Αιγαίου

μα πάνω από όλα

το φιλί σου
γιασεμί σε συνάντηση μυστική

κι η αυγή που έρχεται

μας υποδέχεται
με μεταμορφωμένο φως.

[8 Ιουλίου 2017]

Το σούρουπο
ο ήχος της θάλασσας
κρύσταλλο στα χέρια

η φωνή σου
λυρικό τραγούδι
από περιστέρια

το άγγιγμά σου
ευφρόσυνο φως
στον ουρανό

το σώμα σου
της αγάπης ατραπός
ένδυμα λευκό

Το σούρουπο
όλα μεταμορφώνονται
σε αγάπη ελπιστή.

[25 Ιουνίου 2017]

Ο ουρανός θάλασσα
τα σύννεφα κοχύλια
την ζωή μου άλλαξα
μ' ένα φιλί στα χείλια

Πρώτο φιλί με χρώμα
κόκκινο σα λουλούδι
κι ένιωσα το σώμα
εαρινό τραγούδι

Το σώμα δοξάρι
λύρας κρητικής
μ' άνεμο ταξιδιάρη
στο φως της αυγής

Πρώτο φιλί στο στόμα
χτύποι στην καρδιά
μ' ένα φιλί ακόμα
θα πετάξω ψηλά.

[25 Ιουνίου 2017]

Το βράδυ η πόλη
με τα φωτεινά παράθυρα
φέγγει στον ουρανό

Φωτεινά παράθυρα
πάνω στα μαβιά νερά
της λίμνης

Τα μαβιά νερά
καθρέπτες
του σεληνόφωτος

Καθρέπτες του επέκεινα.

[24 Ιουνίου 2017]

Κάτω από το σεληνόφως
Δυο φωνές ψιθυρίζουν λόγια αγάπης
και μετρούν τα άστρα ένα προς ένα
Ήσυχα είναι όλα γύρω τους
Η φύση κοιμάται
Η θάλασσα ανασαίνει
Η ανάσα τους ξεπλένει
το σκοτάδι με φως
και όλα μεταμορφώνονται
σε άρωμα λευκών κρίνων.

[15 Μαΐου 2017]

Καλοκαίρι
Κρητική γη
Θαλάσσια αύρα
Φιλοξενία
Μαντινάδες
Ντάκος
Ξεροτήγανο
Παραδοσιακοί χοροί
Τουρίστες
Χαμογελαστοί άνθρωποι
Φίλοι
Τώρα, μπορώ και υπάρχω
Θάλασσα
Φως
κι απεραντοσύνη

[21 Ιουνίου 2017]

Προσπαθούσα να ορίσω αλήθειες που άλλοι δεν είπαν
Προσπαθούσα να πορεύομαι με λίγο φως στις διαδρομές
όταν ένας διαβάτης μου μίλησε στον δρόμο και είπε:
"Όλα τ' άνθη γέρνουν προς τον ήλιο
Όλοι έχουμε κρυμμένο μέσα μας έναν ουρανό
Εσύ τι νόημα αναζητάς στη ζωή;"
Το χαμόγελό του, φως στη σιωπή μου, άρρητον κάλλος
Καθώς έφευγε, άφησε ένα μωβ ρόδο στα κουρασμένα χέρια μου.

[15 Ιουνίου 2017]

Μυρίζει βροχή και χώμα
Μου κρατάς τα χέρια
Τα λόγια σου
χρυσάνθεμα στον ήλιο
κουβαλάνε λευκό φως
Τα λόγια σου
φιλιά του ανέμου
προλέγουν μιαν αιωνιότητα
κεντημένη με χρυσοκλωστή
Σιωπηλέ ταξιδιώτη τ' ουρανού
η Αλήθεια αποκαλύφθηκε
από τη στιγμή που μ' αγάπησες.

[14 Ιουνίου 2017]

Κρατούσε λευκό φως
Στο δρόμο που περπατούσε
σκορπούσε στάλες στο έδαφος
που ζωοδοτούσαν το χώμα
κι εκείνο ντυνόταν λευκό
σημαίνοντας το αιώνιο,
το απρόσιτο, το επέκεινα.

[14 Ιουνίου 2017]

Κάποτε
τα πεσμένα στο έδαφος φύλλα
θα αποκτήσουν φωνή
Θα εξιστορήσουν το ταξίδι τους
από την εγγύτητα του δέντρου στο χώμα
Θα μιλήσουν για όλη την πορεία τους
από τ' άκρα των δέντρων στη γη
Τότε
οι άνθρωποι θα καταλάβουν
τον χρόνο που μεσολάβησε
για την διαδρομή αυτή
-καθρέπτη των ψυχών μας-
Είναι η στιγμή
που ο καθένας θα συνειδητοποιήσει
ότι η εσωτερική αλλαγή
που περίμενε χρόνια να δει
συνέβαινε ήδη εκεί
Και θ' ανασάνει εκ νέου
Και αυτό το φύλλο που κρατά
θα γίνει τόσο σημαντικό.

[14 Ιουνίου 2017]

Τα βράδια καθώς σε κρατώ
την αγάπη μας καθρεπτίζω στο νερό
κι η γη ανθίζει λουλούδια χρυσά

Τα βράδια καθώς σε φιλώ
φως εκπέμπεται απ' τον ουρανό
κι η αγάπη μας φέγγει μυστικά

Τα βράδια καθώς σε γεύομαι
το σώμα είναι ατραπός
και το φιλί σου λευκό φως

Τα βράδια κοντά σου ονειρεύομαι
πως ο κόσμος είναι καλός
καθώς του έρωτα με οδηγεί ο φανός

Τα βράδια καθώς σ' αγαπώ
οι λεμονανθοί με την άρρητη ευωδία
με ντύνουν με των Αγγέλων την ευτυχία.

[13 Ιουνίου 2017]

Τη νύχτα τα φώτα τούτης της πόλης
κρύσταλλα στον μενεξεδένιο ουρανό
ξεδιψούν καημούς της οικουμένης όλης
γίνονται σταγόνες στο ποτήρι να τις πιω

Μέσα στο λευκό αστικό τοπίο
κάποιοι άνθρωποι αναζητούν στοργή
την ίδια στιγμή που μες το κρύο
άστεγοι ντύνονται με προσευχή

Είναι η ώρα που τα παιδιά κοιμούνται
και οι γονείς μπορεί να ονειρεύονται
οι μέριμνες στην άκρη τοποθετούνται
και οι έρωτες μες το φως πορεύονται

Τη νύχτα οι άνθρωποι βιώνουν ελευθερία
από έγνοιες και γίνονται ξανά φωτεινοί
αναπολώντας την ημέρα γεμίζουν σοφία
ενδυόμενοι βραδινό φως φωτίζουν τη γη.

[12 Ιουνίου 2017]

Κι αν βρίσκεσαι μακριά
εγώ θα τραγουδώ στο δείλι
μ' ένα λουλούδι συντροφιά
απ' τ' ουρανού τα χείλη

Κι αν βρίσκεσαι μακριά
σε απομακρυσμένα μέρη
έχω φυλαγμένα φιλιά
που κανένας δεν ξέρει

Κι αν βρίσκεσαι μακριά
εσένα ποθεί η ψυχή μου
να με κρατήσεις αγκαλιά
να γίνεις η πνοή μου

Κι αν βρίσκεσαι μακριά
στέλνω φως με τ' αγέρι
να σου κρατάει συντροφιά
νεαρό λευκό περιστέρι

Κι αν βρίσκεσαι μακριά
εγώ θα σε περιμένω
μέχρι να γυρίσεις ξανά
μ' ελπίδα θ' ανασαίνω.

[8 Ιουνίου 2017]

Λευκή η νύχτα
Τ' αστέρια
του μενεξεδένιου ουρανού
θύρες στ' άπειρο κι απρόσιτο
Μες την λευκή ησυχία
ξεκλειδώνεις και
εισέρχεσαι στο σπίτι
Σε περίμενα
Τα κόκκινα ρόδα στο τραπέζι,
φιλιά σμιλεμένα
απ' του ανέμου τα χείλη,
είναι για εσένα
Η λευκή ματιά σου
φεγγαραχτίδα
λούζει το πρόσωπό μου
κι εγώ αναγεννιέμαι
από το βραδινό φως
που κατοικεί εντός σου
Γι' αυτό δώσε μου
το χέρι κι ακολούθησε
τα μονοπάτια του νου.

[6 Ιουνίου 2017]

Χθες
η αγάπη σου
άρωμα πορτοκαλιού
στη μέση τ' ουρανού
χάραξε μια πύλη

Σήμερα
η αγάπη σου
όταν έρχεται
ως φως στέκεται
στο μπλε παραθύρι

Αύριο
η αγάπη σου
φεγγαραχτίδα
θρέφει λευκή ελπίδα
γινόμενη ασφοδίλι

Χθες
Σήμερα
Αύριο
στιγμές
στου χρόνου την ύλη.

[4 Ιουνίου 2017]

Η νύχτα τυλιγμένη γύρω από τα φυλλώματα
Η νύχτα τυλιγμένη γύρω από το σώμα σου
Ήχος φλάουτου μες το ημίφως
Το φεγγάρι ντύνεται χρυσαφένιο
Κανένας δεν το γνωρίζει
Όταν σ' αγγίζω ανασαίνεις όμορφη αγάπη
Ως το γλυκοχάραμα

[1 Ιουνίου 2017]

Το χρώμα του φιλιού
έμαθα έναν Απρίλη
απ' τον έρωτα τ' αγοριού
που μου φίλησε τα χείλη

Ήταν κόκκινο το φιλί
σαν τα τριαντάφυλλα
και σαν μικρό παιδί
είχα αισθήματα διάπυρα

Ήταν πράσινο το φιλί
σαν το ψηλό το πεύκο
που στέκει στην αυλή
κι εγώ άρχισα να τρέχω

Ήταν γαλάζιο το φιλί
σαν τον άπειρο ουρανό
και το 'νιωσα σαν προσευχή
προς τον Πανάγαθο Θεό

Ήταν κίτρινο το φιλί
σαν ηλίου αχτίδα
κι από όλα πιο πολύ
πλημμύρισα μ' ελπίδα

Ήταν λευκό το φιλί
και γέμισα αγνότητα
μοιράζοντας γιασεμί
μες την καθημερινότητα

Ήταν μωβ το φιλί
εκείνο το αρχοντικό
που ο ήλιος επιθυμεί
πριν δύσει για καλό

Ήταν πορτοκαλί το φιλί
σαν τ' άρωμα πορτοκαλιού
κι από εκείνη τη στιγμή
γιόμισα μ' άρωμα παντού

Ήταν διάφανο το φιλί
σαν της θάλασσας το χρώμα
και έμεινα στεκόμενη εκεί
γυρεύοντας ένα φιλί ακόμα

Το χρώμα του φιλιού
που γεύτηκα έναν Απρίλη
στα βάθη τ' ουρανού
μου άνοιξε μια πύλη.

[23 Μαΐου 2017]

Παιδεία είναι το χαμόγελο στον άγνωστο περαστικό
Είναι το χέρι βοηθείας σ' αυτόν που έχει ανάγκη, στον διπλανό
Είναι να δίνεις την θέση σου στο λεωφορείο
Είναι η έπαρση της σημαίας στο σχολείο

Παιδεία είναι να γεμίζεις φαγητό τα χέρια των φτωχών
Είναι η προσευχή που θυμιατίζει από τα κελιά των μοναχών
Είναι να διαβάζεις ένα βιβλίο σε έναν τυφλό
Είναι το "ευχαριστώ" που λες σ' αυτόν που προετοίμασε το καθημερινό φαγητό

Παιδεία είναι η ελευθερία που νιώθεις μέσα από όρια
Είναι να απομακρύνεις το δάκρυ και κάθε στενοχώρια
Είναι η αγάπη που δίνεις στο παιδί που δεν είναι δικό σου
Είναι το "Σ' αγαπώ" που λες κοιτώντας τον άνθρωπό σου

Παιδεία είναι ο χρόνος που δίνεις στον Άλλον για να εκφραστεί με ελευθερία
Είναι οι άνθρωποι που περπατούν ειρηνικά σε μία πορεία
Είναι κάθε λέξη ευγενική που χρησιμοποιείς για να εκφράσεις προσωπική διαφωνία
Είναι η προσπάθεια να διατηρήσεις την ειρήνη χωρίς προσωπεία

Παιδεία είναι να χαιρετάς τον δάσκαλό σου στο δρόμο με σεβασμό
Είναι η κυριαρχία πάνω στον προσωπικό σου θυμό
Είναι τα παιδικά χαμόγελα γύρω από μια ζωγραφιά
Είναι να γίνεσαι για όλους τους ανθρώπους μια ανοιχτή αγκαλιά.

[19 Μαΐου 2017]

Είναι άνοιξη
και εμείς
βρισκόμαστε αγκαλιά
κάτω από την αμυγδαλιά
Γύρω μας
άνθη διαλεχτά
κουβαλάνε φως
Ο χρόνος κυλά αργά
-μάλλον σταμάτησε-
από τότε που με κοίταξες
για πρώτη φορά
Όλα γαλήνια
όμορφα και σιωπηλά
Και καθώς ξεκουράζεσαι
αυτό το πρωινό εδώ με εμένα
και γινόμαστε κι οι δύο
μία αναπνοή
χαϊδεύω τα μαλλιά σου
κι ατενίζω το αιώνιο.

[11 Μαΐου 2017]

Ήταν ημέρα άνοιξης
όταν σ' ερωτεύτηκα
μέσα στον ελαιώνα
καθώς περπατούσα
και μ' αγκάλιαζε
ο αέρας που φυσούσε
Εσύ φρόντιζες τις ελιές
δούλευες με τα χέρια
κι όταν με είδες ξαφνικά
σταμάτησες και χαμογέλασες
Τόσο απλά φέρθηκες
Τόσο ειλικρινά
Τόσο παιδικά
Τόσο πλούσια
Εκ περισσεύματος καρδίας
Όλα μου τα είπες
Αρκεί ένα χαμόγελο.

[4 Μαΐου 2017]

Σκέψεις με άρωμα μοναξιάς
λευκά λουλούδια στο τραπέζι
Ανάμνηση κάποιας συντροφιάς
που η μνήμη περιπαίζει

Σταγόνες βροχής στο χώμα
σώματα ανθρώπων γυμνών
αγάπης μήνυμα στο δώμα
και μνήμες εραστών

Πέταλα τριαντάφυλλων
όμορφα σκορπισμένα
ίχνη αισθημάτων άπειρων
που κρατούσα για εσένα

Ο ήλιος έχει ανατείλει
η ανάμνησή σου θάλλει
στου ονείρου την πύλη
μονάχη βρίσκομαι πάλι.

[3 Μαΐου 2017]

Όλα όμορφα, "λίαν καλώς" του Θεού
οι άνεμοι, τα κήτη, τα στάχυα τ' αγρού
τα ζώα κι οι αέριες μάζες τ' ουρανού
όλα υπακούουν στη φωνή του Δημιουργού

Αυτός είναι η Οδός, η Αλήθεια, η Ζωή,
η Ανάσταση, το Φως που εκπέμπει η Αρετή
Αυτός προσκαλεί σε ζωή αγία κι αγνή
κάθε άνθρωπο σε μετάνοια να ΄ρθει

o Κύριος των όλων, ο Κύριος των πάντων
εξήλθε από τον Άδη Φως των αναστησάντων
ο δωρήσας στους ανθρώπους μυρίων ταλάντων
ο καλέσας στην τράπεζα Μυστηρίων Αχράντων

όλους μας περιμένει μακρόθυμα μες την ησυχία
να καλλιεργήσουμε την του Θεού επιθυμία
στο νου, στις πράξεις, στα λόγια, εν τη καρδία
καταπολεμώντας την του κόσμου ακηδία

Κύριε, για όλα τα "λίαν καλώς" Σε ευχαριστώ
και κυρίως που μου στέλνεις Άγγελο βοηθό
σε κάθε βήμα να έχω συνοδοιπόρο και οδηγό
φυλάσσοντας εντός μου Εσένα ως Θησαυρό.

[1 Μαΐου 2017]

Πριν Σε γνωρίσω
Ήσουν λευκό Φως στα μάτια
Φύσαγες στην ψυχή σαν απαλό αεράκι
Ευωδίαζες όπως τα τριαντάφυλλα

Πριν Σε αγαπήσω
Φορούσες ήδη λευκόχρυσα ιμάτια
Εργαζόσουν αθόρυβα όπως το μελισσάκι
Τα βήματα Σου ήταν διάπυρα

Τώρα που Σε γνώρισα
Είσαι οδηγός σε νέα μονοπάτια
Δωρίζεις μόνο ό,τι είναι για καλό
Καταργείς το κακό και τη μοναξιά
Για αυτό Σε ευχαριστώ

Τώρα που Σε αναγνώρισα
Ανεβαίνω μ' ευκολία σκαλοπάτια
Στρώνεις το δρόμο με ό,τι αγαθό
Είναι απέραντη η δική μου χαρά
Επειδή Σε αγαπώ.

[26 Απριλίου 2017]

Ο χρόνος κυλά στα χέρια μου όπως το νερό
κι εγώ αντί να βρίσκομαι σε κάποιο λιβάδι
και να παρατηρώ την κίνηση των πεταλούδων
είμαι μέσα σε ένα διαμέρισμα και μελετάω.
Λένε: "Η γνώση σε κάνει ελεύθερο άνθρωπο".
Ωραία! Εγώ, όμως, χρειάζομαι άλλου είδους γνώση:
να νιώσω τη ζέση των ηλιαχτίδων σε όλο το σώμα
Θέλω να ακούσω πρωτόκλητα κελαηδίσματα πουλιών
αναζητώ να δω δέντρα ψηλά που φέρουν καρπούς
προσδοκώ να μυρίσω τις ευωδίες των άνθεων
αναμένω να ακούσω το κύμα στην ακροθαλασσιά
Θέλω να συλλέξω πολύχρωμα λουλούδια
και να τα φυλάξω για Εσένα!
Σε κάθε μου όνειρο παρίστασαι Εσύ!
Είσαι του εαυτού μου γνώση και απαρχή.

[26 Απριλίου 2017]

Γράφει άνοιξη στο ημερολόγιο του Θεού
Στη γη γαλάζιες πεταλούδες πετούν παντού
Στις πεδιάδες τα μελισσάκια στήνουν χορό
Ενώ τα διάφανα νερά φλυαρούν στις πηγές

Πάνω στο τραπέζι υπάρχει γλυκό του κουταλιού
κι εγώ βλέπω τις αμυγδαλιές στην μέση του αγρού
Το τρυφερό "Σ' αγαπώ" μου ζητά προορισμό
Καθώς βυθίζομαι σε αναμνήσεις του χθες

Ονειρεύομαι στιγμές στην άκρη του γιαλού
Να περπατάμε ντυμένοι με αρώματα γιασεμιού
Και να ερωτευόμαστε τον Ήλιο τον πρωινό
Όντως ελεύθεροι κι αγνοί από γνώσεις στερνές

Κι είναι το όνειρο αυτό τόσο αληθινό.

[25 Απριλίου 2017]

Από τότε που σ' αγάπησα
Έγινες ο αέρας που ανασαίνω
Η φωνή των σιωπών μου

Από τότε που σ' αγάπησα
Έγινες αχτίδα του πρωινού ήλιου
Στάλα βροχής που θρέφει το χώμα

Από τότε που σ' αγάπησα
Το "Σ' αγαπώ" σου με ταξιδεύει
Σε διαδρομές εράσμιου φωτός

Για αυτό
Αν θέλεις απόψε
Ακολούθησέ με στο δρόμο
Που μας προσκαλεί το Φως
Απόψε και για πάντα.

[21 Απριλίου 2017]

Κάποτε σε άφησα μόνο
και εσύ
διάβρωσες το παρελθόν μου
πέταξες τα βιβλία
και τις αναμνήσεις μου
στα απορρίμματα
πράξη που με πλήγωσε βαθιά
Ό,τι πέταξες σαν απόρριμμα
ανήκε σε μένα
ήμουν εγώ η ίδια
Πέρασαν τέσσερα χρόνια
Τώρα περπατώ στον δρόμο
που οδηγεί στο Φως
στον δρόμο Εκείνου
που δίδαξε τη συγχώρεση.

[06 Απριλίου 2017]

Μες το ανέσπερο φως
ευλογίες κι ευχές
Ακούγονται λέξεις
που θρέφουν προσευχές
και την ίδια στιγμή
βλασταίνουν λουλούδια
από το επέκεινα
Γύρω μας και στο έδαφος
λευκά τριαντάφυλλα
προσκαλούν σε άχρονο ταξίδι
οδηγούν σε φως ευφρόσυνο
Σήμερα γνωρίζουμε την Αλήθεια
Ζούμε μιαν αιωνιότητα
σπαρμένη με Φως.

[05 Απριλίου 2017]

Για εσένα μόνο
ανασαίνω
και το άγνωστο
ανταμώνω
στις διαδρομές
του νου

Για εσένα μόνο
στέλνω
μακριά
κάθε πόνο
στης ζωής
τον ρου

Για εσένα μόνο
μαζεύω
τριαντάφυλλα
και γιασεμιά
από τον κήπο
τ' ουρανού

Για εσένα μόνο
ταξιδεύω
στις νεφέλες
αναζητώντας
το άστρο
τ' Αυγερινού.

Για εσένα μόνο.

[23 Φεβρουαρίου 2017]

Τα βράδια
στα πέταλα ενός άνθους
βλέπω το φεγγάρι
να υψώνεται
σαν κόκκινο κεράσι
μες τη βροχή
περπατώ
δίχως ομπρέλα
ακολουθώ σιωπηλά
τον διάττοντα αστέρα
κι αδρά χαμογελώ
δρασκελίζοντας το σώμα σου
με αεράκι δροσερό
σα φιλί στο στόμα σου
τα βράδια
σε νιώθω κοντά μου
και σε κρατώ σα φυλαχτό
κοντά στην καρδιά μου
δοξολογώντας τον Θεό.

[28 Μαρτίου 2017]

Σα σταγόνα δροσιάς ρέω απόψε στο σώμα σου
κι απ' τα φιλιά ενδύομαι φως στο δώμα σου
Είσαι εσύ ο καθρέπτης του πρωινού ουρανού
που ανακλά την ανάσα κάποιου Αυγερινού

κάθε χτύπος της καρδιάς μου εσένα αντηχεί
κάθε άγγιγμα και πνοή σου γίνονται στοργή
που φέρει ως πέπλο της την πρώτη αγνότητα
για το σώμα που βαπτίζεται την αιωνιότητα

με περιβάλλεις αδρά με τη ζεστή πνοή σου
κι έτσι κάθε άσχημο είναι όμορφο μαζί σου
Ως νέα κι απροσδόκητα ερωτευμένη με εσένα
όλα γύρω μου αντλούν αγάπη ως πεφωτισμένα

αστέρια που ντύνουν τον γαλανό ουρανό μας
Ό,τι αγγίζεις γίνεται αγνό κι ως δικό μας
όνειρο γεννιέται στα σκοτάδια του μυαλού,
προβάλλει σαν δώρο από τα χέρια του Θεού.

[24 Μαρτίου 2017]

Μετά την κρυστάλλινη βροχή
γύρω μας φεγγαρίσιο φως
Ευωδιάζει η ανοιξιάτικη γη
έναστρο ένδυμα ο ουρανός

Το φεγγάρι αποκαλύπτεται
μπροστά στ' αφανέρωτα
Μυρωδιά χώματος αναδύεται
τα σώματα προσπορίζουν έρωτα

Κι εμείς οι δυο ενωμένοι
προς το αιώνιο πορευόμαστε
Με νυχτερινό φως λουζόμαστε
ζώντας ζωή αναγεννημένη

Οι ανάσες μας στέλνουν τ' αγέρι
στο παράθυρο ενός ποιητή
Είναι τούτη η νύχτα μοναδική
Ποιος ξέρει τι θα φέρει.

[21 Μαρτίου 2017]

Κάθε φορά που σε συναντώ,
αφήνομαι, την καρδιά μου ακολουθώ
καθώς με προσκαλείς στον ουρανό

Κάθε φορά που σε κοιτώ,
γεννιέμαι από την αρχή
και ταξιδεύω μακριά από τη γη

Κάθε φορά που θα ενδυθώ,
ντύνομαι ουράνιο φως
κι η αγάπη σου είναι φανός

Κάθε φορά που σ' αγαπώ,
γίνομαι πνοή φωτός στο κενό
και οδηγούμαι μυστικά στον Θεό.

[15 Μαρτίου 2017]

Καθώς μας διαδέχεται η ώρα
τα χέρια βαπτίζονται στο φως
η ανάσα γίνεται ατραπός
που οδηγεί σε νέα χώρα

και συ, ο κύριος εκφραστής
μιας απαράμιλλης ομορφιάς
που αναδύεται μονομιάς
σ' αυτό το φως με προσκαλείς

ό,τι πέθανε τώρα ανασταίνεται
η πλάση αγάλλεται καινή
κι όσοι περίμεναν την αλλαγή
αγάπη στην καρδιά διαφαίνεται

ήρθε, μετά απο χρόνια, η αλλαγή
καθετί άσχημο αναγεννήθηκε
κι η ματαιοδοξία ηττήθηκε
μπροστά στη νεοαποκτηθείσα ηθική.

[15 Μαρτίου 2017]

Απόψε έλα μαζί μου
Θα σε ξεναγήσω σε λιβάδια
χαρίζοντάς σου χάδια
σαν τρυφερό περιστέρι
Θα σε πάω σε βουνοκορφές
εκεί που χορεύουν οι αρετές
με το πρωινό αγέρι
Θα σε περπατήσω σε νεφέλες
για να ζωγραφίσεις ακουαρέλες
σε άγνωστα μέρη

Απόψε έλα μαζί μου
Θα σε πάω με ψαρόβαρκα σε θαλασσοσπηλιά
ν' αναζητήσουμε την ομορφιά
μαζί από την αρχή
Θα σε ταξιδέψω στον ουρανό
να μυρίσεις Αγίων θυμιατό
σε πατρίδα καινή
Θα σε συναντήσω στην άκρη του κόσμου
με άρωμα τριαντάφυλλου και δυόσμου
για να στολίσω την ψυχή

Απόψε έλα μαζί μου
έλα να με βρεις
με χρώματα σιωπής
σου δίνω την πνοή μου
για να σηκωθείς
και να ονειρευτείς
μια ζωή αληθινή
όπου κάθε στιγμή
θα είμαστε αγνοί

Απόψε έλα μαζί μου.

[08 Μαρτίου 2017]

Στ' ουρανού τα βάθη
υπό το φεγγαρίσιο φως
ένα πρόσωπο αναζητώ

Δίχως να το γνωρίζει
ποτίζει την ψυχή με ομορφιά
μ' αγάπη με ντύνει μυστικά
εκείνος τρυφερά με κοιμίζει

Στ' ουρανού τα βάθη
υπό το φεγγαρίσιο φως
ένα πρόσωπο συναντώ

Εκείνος δεν το ξέρει
πώς χάρη στην ύπαρξή του
η ζωή π' ονειρεύομαι μαζί του
φέγγει τα βράδια σαν αστέρι

Στ' ουρανού τα βάθη
υπό το φεγγαρίσιο φως
ένα πρόσωπο αγαπώ

Δίχως να με κοιτάζει
η αγάπη του με θάλλει
κι η αιωνιότητα ξεπροβάλλει
στην ψυχή μου Φως σταλάζει.

[08 Μαρτίου 2017]

Είδα τη βροχή
έκλεισα τα μάτια
άφησα τις σταγόνες να ρέουν
στο πρόσωπο, στο σώμα
και σε αναζήτησα
στη σκέψη
στην αναπνοή
σε κάθε χτύπο καρδιάς
για να σ' αγαπήσω
από την αρχή
τώρα που η βροχή ξέπλενε
όλα τα περασμένα.

[06 Μαρτίου 2017]

Στις θύρες του νου
ηλιαχτίδες
πλέκουν τα μαλλιά σου
κι η αγάπη φθάνει
στο άπειρο
ένα σκαλοπάτι
αρκεί
για να κερδίσεις
την αιωνιότητα
που δόθηκε
ως δώρο αθανασίας
κι εσύ
μικρός
στο απέραντο
ονειρεύεσαι
μιαν αγκαλιά
που θεραπεύει
από τη ματαιότητα.

[2 Μαρτίου 2017]

Κάποια πράγματα
παραμένουν
ίδια
ακόμη
και μετά
από χρόνια
όπως ο γνωστός
που συναντώ
κάθε φορά
που επισκέπτομαι
το Πάντειο
το Πανεπιστήμιο
στο οποίο
πέρασα
τα φοιτητικά μου χρόνια
Τώρα που ξαναέρχομαι
βλέπω τα ίδια πρόσωπα
να εργάζονται στη γραμματεία
Τα πρόσωπα των φοιτητών
που προσπορίζουν γνώση
είναι φωτεινά
και ο νους τους ευρύνεται
Τι χαρά νιώθω
αναβιώνοντας
αυτό
το παρελθόν μου
Αναμνήσεις
γεμάτες
αθωότητα
παιδικότητα
αγνότητα
στα φοιτητικά έδρανα
σταλάζουν ειρήνη
στην ψυχή
Οι καθηγητές
με τις τσάντες τους
και τα κίνητρά τους
για διδασκαλία
Όσα χρόνια
κι αν περάσουν
παραμένουν
ίδια
κάποια πράγματα.

[18 Φεβρουαρίου 2017]

Αγαπώ
τις πρώτες σταγόνες της βροχής στα μαλλιά σου
τους πρωτόκλητους ήχους της καρδιάς σου
την πνοή σου στο σώμα μου
την επίσκεψή σου στο δώμα μου
τα χέρια σου που λούζονται στο φως
τις πρώτες αχτίδες που φέρει ο ουρανός

Ακόμη αγαπώ
την αγάπη σου που με εξυψώνει
που δίπλα σου τίποτα δεν με πληγώνει
που επιλέγεις να είσαι κοντά
που φέρνεις κρίνα λευκά
που μου κρατάς το χέρι σφιχτά
που είσαι μια ανοιχτή αγκαλιά

Σ' αγαπώ.

[18 Φεβρουαρίου 2017]

Ήθελε να διαλέξει χρώμα
ένα χρώμα ένδυμα για την ψυχή του
Είπε να διαλέξει κόκκινο
χρώμα τόσο συναρπαστικό και αισθαντικό
αλλά σκέφθηκε ότι οι νεκροί είναι πολλοί
Είπε να διαλέξει γαλάζιο ή μπλε
χρώμα χαρμόσυνο και αιθέριο
αλλά αναλογίστηκε τα ναυάγια στους ωκεανούς
Είπε να διαλέξει πράσινο
χρώμα ελπιδοφόρο και οικολογικό
αλλά σταμάτησε σκεπτόμενος την καταστροφή της πλάσης
Είπε να διαλέξει μωβ
χρώμα αυτοκρατορικό και βελούδινο
μα του θύμιζε βασίλεια από το μακρινό παρελθόν
Είπε να διαλέξει μαύρο
μα σταμάτησε αφού του θύμιζε το τέλος
Είπε να διαλέξει λευκό
χρώμα συνώνυμο της αλήθειας και της αγνείας
αλλά εκείνος είχε απωλέσει την αγνότητά του

Τελικά διάλεξε το διάφανο
εκείνο το χρώμα της θάλασσας
που σου επιτρέπει
να βλέπεις τα πετράδια
στον βυθό
Χρώμα συνώνυμο της αθανασίας
για την ψυχή του
τώρα που όλα τα έβλεπε
νεκρά γύρω του.

[16 Φεβρουαρίου 2017]

Σ' ευχαριστώ Κύριε
για κάθε πνοή
για κάθε βλέμμα
για κάθε κίνηση του σώματος
για κάθε ηλίου ακτίνα
για όσα είδα
για όσα βλέπω
για όσα θα δω
επειδή
συναντώ παντού
την πρόνοιά Σου
την προαιώνια αγάπη Σου
το θέλημα του Πατρός Σου!

[16 Φεβρουαρίοιυ 2017]

Κάθε ημέρα
είμαι πιο κοντά
σ' εσένα
Κάθε πρωί
που σε κοιτώ
ακόμα πιο πολύ
αγαπώ
τα μάτια σου
τα χέρια σου
τη φωνή σου
Όλο το σώμα σου
προσπορίζει
φως στο δικό μου
αέναα κι αιώνια
και έτσι απλά
πορευόμαστε
μέσα στον ρου
της ζωής μας
κάθε ημέρα.

[15 Φεβρουαρίου 2017]

Ερωτική νύχτα
ο χρόνος κυλά αργά
τρυφερά φιλιά
αγγίγματα στοργικά
βλέμματα ευγενικά
σώματα ντυμένα φως
μπλε σκούρος ο ουρανός
ανακλά αγάπη έναστρη
κι εγώ
με μιαν ευχή
σαν σε προσευχή:
ζητώ κάθε πρωί
δίπλα σου να ξυπνώ
να πίνω αθάνατο νερό
για να ξεδιψώ
από πόθους κι επιθυμίες
και να φτιάχνω συμμαχίες
με άνθη στις άκρες των χεριών σου
για το μέλλον και το παρελθόν σου
βρίσκοντας τον προορισμό μου στην αγκαλιά σου.

[14 Φεβρουαρίου 2017]

Μιλούσε για εμπόδια
απάνθρωπες καταστάσεις
ενδελεχείς συγκρούσεις
απότομες μεταβολές
σκοτεινές διαβάσεις
κι όλοι αναρωτιόνταν
σε ποια εμπόδια αναφερόταν
Σε εκείνα που υπάρχουν;
Σε εκείνα που δημιουργεί το μυαλό του;
Σε εκείνα που βλέπει μόνο εκείνος;
Σε ό,τι τον εμποδίζει από το παρελθόν
ή στη φωνή που τον πρόσταζε ΠΑΝΤΑ ότι "Δε μπορεί";
Και καθώς μονολογούσε
για τα εμπόδια
τα πολλά εμπόδια της ζωής του
κάποιος του ψιθύρισε τη λέξη "ΓΙΝΕΤΑΙ!".

[12 Φεβρουαρίου 2017]

Αγαπημένε μου

Έχω τόσα να σου πω
Για τι να σου πρωτομιλήσω

Για σένα κρατώ φιλιά φυλαγμένα
Για σένα άλογα λευκά ονειρεμένα
Για σένα κεντήματα δαντελένια
Για σένα όνειρα κοραλλένια

Έλα αγάπη μου
Μην αργείς
Σε προσδοκώ
Μες το φως της αυγής

Η ανάσα σου μ' ανασταίνει
Η αγάπη μου σε περιμένει
μέχρι το τέλος των δρόμων
και πιο πέρα
στο επέκεινα.

[8 Φεβρουαρίου 2017]

Θα χρειαστεί
ν' ανεβώ σκαλοπάτια
να θερίσω στάχυα
να περπατήσω σε ερήμους
ν' αντιμετώπισω δήμιους
ν' ακούσω καρδιές να χτυπάνε
να συναντήσω ανθρώπους που ρωτάνε
να τραγουδήσω υποδεχόμενη τη βροχή
να ταξιδέψω στου εαυτού τη σιωπή

για να σε συναντήσω

και θα τα πραγματοποιήσω
όλα αυτά
κι άλλα
δυσκολότερα
επειδή
σ' αγαπώ.

[3 Φεβρουαρίου 2017]

Ο Κύριος είναι κοντά
Κάθε στιγμή το χέρι μου κρατά
Με παρηγορεί με μια ματιά
Φέρνει στην καρδιά μου ζεστασιά

"Ο Κύριος μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών".

[2 Φεβρουαρίου 2017]

Ό,τι αγαπώ
σ' εσένα
γίνεται φως
για να πορευτώ

Ό,τι αγαπώ
σ' εσένα
αντανακλά
κρυστάλλινο νερό

Ό,τι αγαπώ
σ' εσένα
ρέει ανάμεσα
στα δάκτυλα
σαν άμμος λευκή

Ό,τι αγαπώ
σ' εσένα
με κρατά
κοντά σου
αγνή

Ό,τι αγαπώ
σ' εσένα
με ντύνει
μ' ένδυμα χρυσό
κατοπτρίζοντας ουρανό.

[1 Φεβρουαρίου 2017]

Κάποιος αγάπησε κρυφά χωρίς να το παραδεχτεί
Κάποιος πλήγωσε βαθιά χωρίς να ντραπεί
Κάποιος χόρεψε μέχρι την αυγή
Κάποιος περπάτησε χαρούμενος στη βροχή
Κάποιος περιμένει στη γωνία για ένα φιλί
Κάποιος διαμαρτύρεται για άμυνες που έχει φορτωθεί
Κάποιος χαίρεται με το δέντρο που καρποφορεί
Κάποιος μοιράζει λουλούδια στη φυλακή
Κάποιος διαβάζει ποιήματα που έχουν αγαπηθεί
Κάποιος κοιτάζει στοργικά τη νύχτα αυτή
Κάποιος περιμένει να ξημερώσει ένα όμορφο πρωί
Κάποιος περιμένει με την αγκάλη του ανοιχτή
Κάποιος επιθυμεί την αιώνια ζωή
κι αυτός ο κάποιος
δεν είναι άλλος
παρά

εσύ.

[29 Ιανουαρίου 2017]

Στο ίδιο γραφείο
Στο ίδιο σημείο
η πένα σταματημένη
η ζωή περιμένει

Στο ίδιο γραφείο
Στο ίδιο σημείο
τα χέρια παραμένουν
ελπίδες ανασταίνουν

Στο ίδιο γραφείο
Στο ίδιο σημείο
καθημερινά παλεύω
το γρίφο ερμηνεύω

Στο ίδιο γραφείο
στο ίδιο σημείο
ήλιο μαζεύω
το ανέκφραστο γυρεύω.

[28 Ιανουαρίου 2017]

Μια μέρα
θα φορέσουμε
καινά ενδύματα
Θα εφαρμόσουμε
νέους τρόπους
Θα εκφράσουμε
πρωτόκλητα συναισθήματα
Θα αγαπήσουμε
περισσότερο
το φως του Ήλιου
κι αμέσως
θα καταλάβουμε
όλοι
την αλήθεια.

[26 Ιανουαρίου 2017]

Στης θάλασσας τον αχό, Σε αναζητώ
Στο χώμα που κρατώ, Σε αναζητώ
Στη μουσική που ακούω, Σε αναζητώ
Στην θύρα που κρούω, Σε αναζητώ
Στο δρόμο που τρέχω, Σε αναζητώ
Στα μάτια που έχω, Σε αναζητώ
Στις κορυφές των βουνών, Σε αναζητώ
Στους διαδρόμους των ουρανών, Σε αναζητώ
Στο κερί που φλέγεται, Σε αναζητώ
Στο σπουργίτι που έρχεται, Σε αναζητώ
Παντού Σε αναζητώ για να σου πω Σ' αγαπώ
εξ' όλης της ψυχής, εξ' όλης της καρδίας,
εξ' όλου του είναι μου, εξ 'όλης της διανοίας
και εξ' όλης της ισχύος μου, Κύριε, Σ' αγαπώ.

[24 Ιανουαρίου 2017]

Ολόκληρες ημέρες αναζητούσαν μιαν αχτίδα
ήλπιζαν για μια στάλα ηλίου στα χέρια ή στο πρόσωπο
περπάτησαν σ' ελαιώνες και σε φτωχογειτονιές
διαβήκαν δρόμους απόκοσμους και σκοτεινούς
επισκέφθηκαν τα πιο πλούσια σπίτια
αλλά κανείς δεν βρήκε
κανείς τους δεν είδε

το Φως εντός μας.

[23 Ιανουαρίου 2017]

Αυτή η ψυχή
αναζητά το Φως
μέσα στα σκοτάδια
των βοριάδων
που φυσάνε
τα βράδια
κρατά ένα μολύβι
και γράφει
λόγια ανεκλάλητα
την εσωτερική ομορφιά
υποστασιοποιεί
εξυμνεί την Αλήθεια
προστατεύει την Επιστήμη
από τις λάσπες και τον φόνο
ανοίγει μια πόρτα στ' αφανέρωτα.

[10 Ιανουαρίου 2017]

Η αγάπη σου
με περιβάλλει
μ' ένδυμα χρυσό
Το φιλί σου
αχτίδα αθανασίας
καθρεπτίζει ουρανό
κι αρωματίζει με
λευκά τριανταφυλλάκια
τα μαλλιά
στολίζει με
στάλες βροχής
αυτό το σώμα
που κατοικώ
το οποίο
τα βράδια
βλασταίνει άνθη
απόκοσμα κι αιώνια

ντύνεται φως λευκό.

[21 Ιανουαρίου 2017]

Είμαστε εμείς οι δυο
σταγόνες νερού πάνω στο πλατανόφυλλο
δροσοσταλίδες στο παραθυρόφυλλο
άρωμα τριαντάφυλλου λευκού
αεράκι στο κάλλος τ΄ ουρανού
ανάσα μέλισσας σε νεαρό λουλούδι
ήχος λύρας σε κρητικό τραγούδι
πεταλούδα σε νύχτα λευκή
αγάπη κι ομορφιά μαζί
και καθώς είμαστε
γινόμαστε φως
στο παράθυρο
ενός ποιητή.

[16 Ιανουαρίου 2017]

Μια ημέρα
Θα επισκεφθούμε ασθενείς
Θα περάσουμε μέσα από λάσπες
Θα περπατήσουμε σε φτωχογειτονιές
Θα μυρίσουμε πλατανόφυλλα και πευκοβελόνες
Θα φθάσουμε τις υψηλότερες κορυφές
και η Ομορφιά θα μας επισκεφθεί
Η Αλήθεια θα έλθει.

[16 Ιανουαρίου 2017]

Το φεγγάρι ολόγιομο φωτίζει τη νύχτα ήσυχα
το σώμα σου προσκαλεί το σώμα μου στο άπειρο
οι ανάσες ενώνονται σχηματίζοντας γιασεμί
και τ' αστέρια σταλάζουν ουράνια αγάπη αγνή

Είναι η ώρα που έρχεται η αμίλητη αλήθεια
κουβαλώντας ατελεύτητο φως στις ψυχές μας
Αυτό το φως που μέσα από τις αέναες κινήσεις
προκαλεί έναστρες συμμαχίες και συγκινήσεις

Και εμείς δυο σημεία, Α και Β στον χάρτη
ραίνουμε το σώμα με μυστήριο αλλότριο
τυλιγόμαστε μ΄ενδύματα χρυσά και λευκά
ατενίζοντας τ' αφανέρωτα κι αιώνια.

[14 Ιανουαρίου 2017]

Λουλούδι μου
άνθος τ' αγρού
νερό πηγής
νεαρό αηδόνι
ποταμού τριζόνι
άστρο της αυγής
φως τ' ουρανού
αγγελούδι μου
Άκου το τραγούδι μου
τ' όνειρο του αυγερινού
απ' τα βάθη της ψυχής.

[14 Νοεμβρίου 2016]

Εκείνο το χιονισμένο πρωινό
Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο κατάματα
Όπως δυο αγριοπερίστερα πάνω σε πεύκο
Ύστερα δώσαμε το πρώτο φιλί
Τότε φως ηλίου τύλιξε τα σώματα
Και η αγάπη μας ταξίδεψε στον ουρανό
Σε εκείνο το μέρος του ουρανού
Που κανείς δεν έχει περπατήσει.

[10 Ιανουαρίου 2017]

Μέσα στο πλήθος
μ' εντόπισε από μακριά
με κοίταξε ερωτικά
με πλησίασε επίμονα
μου συστήθηκε φιλικά
μου φίλησε το χέρι
και ύστερα
περίμενε
ένα λόγο μου
ένα βλέμμα μου
ένα χαμόγελο
ένα νεύμα συγκατάβασης
για να καλύψει
την απόσταση
ανάμεσα
στην αγνωσία
του έρωτα
και τα εσώτερα
της ψυχής
Μετά από λίγο
εγώ
βυθισμένη
στη σιωπή
κι εκείνος
ένας άγνωστος
απομακρυσμένος
μέσα στο πλήθος.

[8 Ιανουαρίου 2017]

Μπορείς να είσαι καλός
μπορείς να γίνεις δημιουργός
μπορείς να έχεις βλέμμα αγνό
μπορείς να πράττεις το αγαθό
μπορείς να μ' αγαπήσεις εν λευκώ

ΜΠΟΡΕΙΣ

γιατί στην καρδιά σου
θάλπεις κρυφά αγιότητα.

[7 Ιανουαρίου 2017]

Η γυναίκα με τα μαύρα ενδύματα
που περπατά με γοργά βήματα
εκτός από τον Άγιο Δημήτρη
δε γνωρίζει κανένα άλλο σπίτι

Όταν τη συναντώ στον ιερό ναό
τη βλέπω να κάνει τον σταυρό
και να προσκυνά με ευλάβεια
εικόνες και των Αγίων τ' Άγια

Σήμερα την είδα στον Άγιο Σάββα*
να φορά μπλε αντί για μαύρα
να προσκυνά του τέμπλου εικόνα
για τον προσωπικό της αγώνα

Τα μαλλιά της ήταν κομμένα
ατίθασα όχι συνηθισμένα
από τα ρούχα κατάλαβα όσο όσο
ότι πολεμούσε την επάρατη νόσο

Η γυναίκα με τα μαύρα ενδύματα
ετοιμάζεται γι' άλλα ενδιαιτήματα
όμως ξέρει να χαιρετά με στοργή
και να κρατά στα χείλη την προσευχή.

[6 Ιανουαρίου 2017]

*Πρόκειται για το Αντικαρκινικό Νοσοκομείο "Άγιος Σάββας"

Τώρα
τελευταία
νιώθω
ότι
εντός μου
τα πάντα
καταρρέουν
Είναι
καιρός
για
νέα
οικοδομήματα

Ήλιος
πλησίασε
την ψυχή
και
φώτισε
τα σκοτάδια
της
παλαιάς
ύπαρξης

Νέα
οικοδομήματα
από
αγάπη
και
αρετή
υψώνονται
κι ανακλούν
ατελεύτητο φως.

[4 Ιανουαρίου 2017]

Το μέγιστο αγαθό της ελευθερίας
βλέπω να βαστάζεται από χέρια
που ηλίου ακτίνα δεν ζέστανε

Αυτοί που άνθη δεν μάζεψαν ποτέ
με λόγια θρέφουν συνειδήσεις
ενδύοντάς τες με πόλεμο κι αίμα

Έμαθαν να παρασύρουν στο όνειρο
να μοιράζουν απλόχερα σκοτάδι
την ομορφιά αρνούνται με ναι

Σύντροφοι με ανθρώπους αλλά
τον συνάνθρωπο δεν αντίκρισαν
κοκκίνισαν τα μάτια των παιδιών

Φωνάζουν αγάπη προδίδοντας τα ιερά
την πατρίδα παραδίδουν στον εχθρό
μα τα έθνη στέκονται ατάραχα κι αγνά

Τι ειρωνεία και τι τέχνη
οι εχθροί να εμπορεύονται
το μέγιστο αγαθό της ελευθερίας.

[5 Ιανουαρίου 2017]

Σ' ένα κόσμο που τρέχει μέσα στις μεγαλουπόλεις
Σ' ένα κόσμο που σε προσπερνά βιαστικά για να φθάσει
Σ' ένα κόσμο που καλημερίζονται τυπικά με χαμόγελο
Σ' ένα κόσμο που εργάζονται χωρίς να κοιτάζονται
Σ' ένα κόσμο που αγοροπωλούνται άνθρωποι, όπλα, βρέφη
Σ' ένα κόσμο γεμάτο πληγές, αίματα, πόνο και φόνο
Σ' ένα κόσμο που τα μέσα διδάσκουν τον φόβο
Επιλέγω
Μόνο ν' αγαπώ
Να χαμογελώ
Να συγχωρώ
Μόνο να ζω για το αγαθό.

[5 Ιανουαρίου 2017]

Αγάπη ελπιστή
εσέ προσμένω
με προσευχή
κερί αναμμένο

Να κατοικήσεις
εντός μου
ν' αναβαπτίσεις
το φως μου

Να μου δωρίσεις
αρετή
να μ' αγαπήσεις
εσαεί

Αγάπη ελπιστή
Φως της ζωής
αγγέλου φωνή
σε ουρανό αυγής.

[5 Ιανουαρίου 2017]

Μια φούχτα ήλιο κρατούσε
πέντε χρόνια μετά
διάβαινε άγνωστους τόπους
τραγουδούσε εμβατήρια
τους πιο όμορφους στίχους
εμβάπτιζε στη σιωπή
ασάλευτος μπροστά στο κακό
στόλιζε την ψυχή με χρώμα λευκό
με μνήμες τύλιγε την απουσία
ανθρώπων με τους οποίους συμπορεύτηκε
στα εδάφη της νέας πατρίδας
δεν έκρυψε ποτέ την αλήθειά του
ο πόλεμος τον μεταμόρφωσε
ερωτεύτηκε την ειρήνη Του
που μοσχοβολούσε λιβάνι
όταν οι προσευχές υψώνονταν
στον ήσυχο ουρανό.

[4 Ιανουαρίου 2017]

1.
Αναρωτήθηκε
Αν
Αγάπησα
Άνθρωπο
Αθεράπευτα.
Αν
Αναχαίτισα
Αισθήματα.
Αν
Αισθάνθηκα
Απεραντοσύνη.
Αν
Αγαπήθηκα
Αληθινά.

2.
Αν
Αγαπάς
Αληθινά
Άφησε
Άνθη
Ακακίας
Από
Αναμνήσεις
Αθώες.
Άγγιξε
Άδολα
Αισθήματα
Αγάπης
Αγγελικά.

3.
Αν
Ανακατέψεις
Αγάπη
Άνοιξη
Ανεξικακία
Αναμένεις
Ανάσταση.

4.
Αναγνώρισα
Αίσθημα
Αγάπης
Από
Απόσταση
Αναπνοής.

5.
Ανανέωσα
Αγάπη
Από
Αποθήκη
Αισθημάτων.

[4 Ιανουαρίου 2017]

Το κορίτσι με τ' άνθη στα μαλλιά
που περπατά κάθε πρωί στη γειτονιά
και δεν ξέρει τι θα πει "Σ' αγαπώ"
κοιτάει πάντα με λαχτάρα τον ουρανό

Τα μάτια της δυο χελιδόνια νεαρά
γεμίζουν λευκό φως σαν σε κοιτά
Τα ρούχα της δυο κουρέλια παλιά
περιβάλλουν το σώμα της στοργικά

Το κορίτσι με τ' άνθη στα μαλλιά
κρατά λουλούδια στην αγκαλιά
τα οποία προσφέρει χαμογελαστά
ακόμα κι όταν δεν της δίνουν λεφτά

Χθες δώρισε σε έναν άκεφο περαστικό
ένα μεγάλο μωβ τριαντάφυλλο αρχοντικό
κι εκείνος ένιωσε ξαφνικά τόση στοργή
από μία ίσως ασήμαντη πράξη σαν αυτή

Το κορίτσι με τ' άνθη στα μαλλιά
μπορεί όντως να μην γνωρίζει πολλά
ξέρει όμως ότι το νόημα της ζωής
καθρεπτίζει το χαμόγελο κάθε ψυχής.

[2 Ιανουαρίου 2017]

Στο δωμάτιο
με τα κρίνα
η ανάσα σου
με την ανάσα μου
ταξιδεύει
το σώμα σου
το σώμα μου
με φως
διαφεντεύει
στο άπειρο

Στο κρεβάτι
με τα κρίνα
τοποθετήσαμε
την αγάπη μας
τα όνειρα
για κοινή πορεία
κι αναμένουμε
το μέλλον
με ευλάβεια

Ανασαίνουμε
κι ο κόσμος
μεταμορφώνεται
μέσα στο καλλώπισμα
του έρωτα
κι εμείς
γινόμαστε
λευκά πετράδια
στην άκρη
της θαλάσσης
κάποιου Αιγαίου.

[1 Ιανουαρίου 2017]

Βλέπω απ' το παραθύρι
τον χρόνο που φεύγει
τον χρόνο που έρχεται
τον χρόνο που μένει
και κάθε στιγμή
αισθάνομαι αγνή
μπροστά στ' αγαθά
στ' αθώα χαμόγελα
στους ανθρώπους
που είναι
τόσο καλοσυνάτοι
τόσο ανέμελοι
τόσο δίκαιοι
που αγαπούν
την οικογένεια
και τον εαυτό τους
που νοιάζονται
για την κοινωνία
και τον συνάνθρωπό τους
που προσφέρουν χέρι βοηθείας
σε καιρούς επαιτείας
Βλέπω, λοιπόν, απ' το παραθύρι
όλους αυτούς τους ανθρώπους
το πρόσωπο και το χαμόγελό τους
και ένα αίσθημα ανθρωπιάς
κι αιώνιας αγάπης με κατακλύζει
Θέλω να προσφέρω
Θέλω να δώσω
Θέλω να ζήσω
Θέλω να αγαπήσω
Ακόμη περισσότερο.

[31 Δεκεμβρίου 2016]

Μια ερώτηση που ακούς συχνά
όταν κάποιος είναι ερωτευμένος είναι:
"Αλήθεια, τον αγαπάει το άλλο πρόσωπο;"
Ερώτηση τόσο απλή και ουσιαστική
που ενσωματώνει την δυναμική,
το νόημα θα λέγαμε της σχέσης
Εύκολα ή δύσκολα απαντάς στο ερώτημα;
Ποια η ευκολία και ποια η δυσκολία;
Το όλο εγχείρημα απαιτεί μιαν αλήθεια
Για ψάξε εντός σου να την βρεις
κι αν είναι τόσο δυνατή, να την μοιραστείς
Εάν, όμως, σε απάντηση δεν οδηγηθείς
ψάξε καλά και μην ονειροπολείς
Γιατί η απάντηση είναι απάντηση ζωής.

[31 Δεκεμβρίου 2016]

Κάποτε
Η ψυχή σαν χελιδόνι
Θα τιτιβίσει στον ουρανό
Ελεύθερη
Θα πετάξει ψηλά
Θα πει "Σ' αγαπώ"

Μετά
Θα χαμογελάσει
Και θα λουστεί
Εράσμιο φως
Ενδυόμενη αγάπη
Σιωπή

Μην ξεχνάς
Πόσο σημαντικός
Γίνεται ο ουρανός
Πολύτιμος θησαυρός
Για εσένα
Σε κάθε αρχή σου

[30 Δεκεμβρίου 2016]

Αγάπη
Είναι τώρα
Όλα τώρα είναι
Τώρα που όλα είναι αγάπη

Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι
Ο πόλεμος δεν φέρνει ειρήνη
Οι περισσότερες ώρες εργασίας
δεν συνοδεύονται από γαλήνη
Σημαντική στιγμή είναι εκείνη
που χαμογελάς σαν παιδί

Άσχημο που δεν έδωσες
από το περίσσευμα στον φτωχό
Άσχημο που δεν ανταπέδωσες
το χαμόγελο στον περαστικό
Άσχημο που δεν προσέφερες
στο γείτονα σπιτικό γλυκό

Η αμαρτία κενώθηκε
Η κακία ισοπεδώθηκε
Οι άνθρωποι αισθάνονται παιδιά
Η αγνότητα κατοικεί στην καρδιά
Όλα βιώνονται υπό νέο βλέμμα
Σταμάτησε των πολέμων το αίμα

Τώρα που όλα είναι αγάπη
Όλα είναι αγάπη τώρα
Όλα αγάπη είναι
Όλα είναι
Αγάπη

[29 Δεκεμβρίου 2016]

Άρωμα μετάνοιας
Άρωμα
Αγνό
Πανάκριβο
Ραίνει
Το σώμα
Της ανθρωπότητας
Για να μοσχοβολήσει
Η μετάνοια
Από τ' αμαρτήματα
Τα παλαιά και βαριά

Άρωμα νέου εαυτού
Άρωμα
Δροσερό
Νεαρό
Από βλαστούς
Και λεμονανθούς
Ραντίζει
Το σώμα
Του νέου εαυτού
Και το καλύπτει
Σαν ένδυμα αγγέλου

Άρωμα αγάπης
Άρωμα
Καθάριο
Λουλουδάτο
Φτιαγμένο
Από χέρια παιδικά
Με αυθορμητικότητα
Μου λούζει το σώμα
Τώρα που όλα είναι αγάπη
Κι εσύ είσαι κοντά
Για να μου κρατάς το χέρι.

[28 Δεκεμβρίου 2016]

Στην προσπάθειά μου να μεγαλώσω
Έπεσα χάμω σε πέτρινο δρόμο
Χτύπησα στο γόνατο και μάτωσα
Πρέπει να έκλαψα λιγάκι
Αλλά μετά σηκώθηκα
Οι πληγές έκλεισαν
Τα τραύματα επουλώθηκαν
Και εγώ γιατρεύτηκα
Από τραύματα παιδικών χρόνων
Τώρα μεγάλωσα
Και όντας μεγάλη
Έπαψα να πέφτω χάμω
Έχω σθένος και όραμα
Για δράση κι ελευθερία
Γι' αυτό
Τώρα μόνο χαμογελάω
Μπροστά στο απέραντο
Σύνορο τ' ουρανού.

[27 Δεκεμβρίου 2016]

Μια άγραφη σελίδα χαρτιού
ένα απογευματινό άρωμα γιασεμιού
χαμόγελα με μακαριότητα
λεμονανθοί ντυμένοι με σεμνότητα
είναι όσα κρατώ
για εσένα
κεκρυμμένα
στο φως τ' ακουμπώ
με μια πρωτόγνωρη αγνότητα
μια πρωτότοκη αγαθότητα
από το χέρι του Θεού
στο στερέωμα τ' ουρανού.

[27 Δεκεμβρίου 2016]

Κρατώ στα χείλη
λόγια ανείπωτα
για όσους έφυγαν
για εκείνους που ήρθαν
για άλλους που δεν τόλμησαν
Λόγια παραπόνου για όσους δεν προσπάθησαν
Λόγια επαινετικά για όσους αγάπησαν
Λόγια παρηγορητικά για όσους μας άφησαν
Λόγια συγχωρητικά για όσους παραστράτησαν
Λόγια
Μόνο λόγια
Για όσους αγάπησα.

[26 Δεκεμβρίου 2016]

Σε όποιον μιλούσε
του πουλούσε
ελπίδα
ένα όραμα
για την πατρίδα
μοίραζε
άρωμα ακριβό

Τριγυρνούσε
σε πεζοδρόμια
και πλατείες
εκεί που συναντάς
αθωότητα κι αλητείες
για να σκορπίσει
την φωτεινή ελπίδα

Δίχως ντροπή
δίχως πατρίδα
δίχως εγωισμό
κι ασπίδα
μιλούσε για ελευθερία
εκείνη που κατοικεί
εν τη αγνή καρδία

Κάποιοι χαμογελούσαν
Άλλοι τον εκλάμβαναν για τρελό
Κάποιοι τρίτοι κατανοούσαν
τι πρέσβευε ως μυαλό
Όλοι όμως των αγαπούσαν
Η ελπίδα που τους πουλούσε
άνοιγε δρόμο στον ουρανό.

[25 Δεκεμβρίου 2016]

Όσοι δεν έφυγαν
της λευτεριάς το σώμα
ποθούν σαν το αγέρι
που κεντά ο ουρανός

Όσοι δεν έφυγαν
στης λησμονιάς το δώμα
βλέπουν ψηλά τ΄αστέρι
που φωτίζει αλλιώς

Όσοι δεν έφυγαν
της πατρίδας το χώμα
οσφραίνονται στο χέρι
και γεμίζουν φως

Όσοι δεν έφυγαν;
Ονειρεύονται ακόμα
ένα λευκό περιστέρι
που θα στείλει ο Θεός.

[24 Δεκεμβρίου 2016]

Εδώ θα παραμείνω
Μέχρι το πρωί
Θα ραντίζω με άρωμα ακριβό
Όλα τα κεκρυμμένα
Στο φως
Παλιά βιβλία ζωής
Σκονισμένα
Η αποκάλυψη είναι νέα ένδυση
Δροσοσταλίδα στο σώμα
Ή πνοή μες το χειμώνα
Στον καθρέπτη της συνύπαρξης
Ένα λευκό περιστέρι πλησιάζει
Σταλμένο από ψηλά για τα χοϊκά
Τελευταίος επισκέπτης της βροχής
Φέρνει την κάθαρση.

[23 Δεκεμβρίου 2016]

Κρατούσε
στα χέρια του
φως
από το οποίο
αναπηδούσαν
γαλάζιες πεταλούδες
στον ουρανό
Τότε
το λευκό πρόσωπό του
έλαμπε
μέσα στη νύχτα
Τα παιδιά
χαιρόντουσαν
να τον βλέπουν
και οι μεγαλύτεροι
να τον ακούν
Μιλούσε για αγάπη
και αιωνιότητα
και είχε
χαμόγελο πράο
Όλοι τον αγαπούσαν
Με την παρουσία του
σε θεράπευε
από τη ματαιότητα
του κόσμου
Έσβηνε καθετί χοϊκό
και το μετουσίωνε
σε θεϊκό
Καθρέπτης του επέκεινα
φωτοβολούσε Παράδεισο
Όταν κοιμήθηκε
αστραπές κατοίκησαν
στον ουρανό
και ευωδία μύρου
αναδύθηκε
"Όμοιος ομοίω αεί πελάζει"
έγραψε ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο.

[21 Δεκεμβρίου 2016]

Η δημιουργία ενός ποιήματος

Βιβλία ανοιχτά
Ποιητές που απαγγέλουν
Άοσμη αλήθεια
Μέλλον λευκό
Πεσμένα φύλλα
Ούτε λέξη
Η φωνή σου
Το άρωμα ενός ροδιού

Θαλασσινός περίπατος

Γλάροι
Κράτησε το νερό στη χούφτα
Ανεξερεύνητο τοπίο
Ο επισκέπτης τ' ουρανού
Σε αυτό τον τόπο
Πράσινα πετράδια
Έντυσα με μουσική
Γαλάζια πεταλούδα

Στο άγνωστο

Ροή δροσερού ποταμού
Ήχοι λύρας και βιολιού
Περπατάς
Νούφαρα
Στον ήλιο καθρεπτίζεσαι
Καρτερείς
Ένας άνεμος φύσηξε
Μεθοδεύει την ομορφιά σου
Άφησα πίσω
Από την μικρή αυλή μου
Τρέχει

[16 Δεκεμβρίου 2016]

Θα χαρώ
να δω
την
Ελλάδα
μου
ελεύθερη
Τότε
θα
χαρώ
Και
ας
φύγω.

[15 Δεκεμβρίου 2016]

Αυτά τα βήματα
φτερούγες αετού
στη λευκή άμμο
Αυτά τα χέρια
κλωνάρια φωτός
που απλώνονται
Αυτά τα μάτια
δρόμοι απέραντοι
να περπατήσω
Αυτά τα φιλιά
σταγόνες νερού
πάνω στο σώμα
Αυτά τα άνθη
σα στάχυα χρυσά
βλέπουν το αιώνιο.

[10 Δεκεμβρίου 2016]

Θα βρεθώ μέσα στις λάσπες
Θα περάσω μέσα από χωράφια με στάχυα
Θα διαβώ βουνά με αέρηδες και σύννεφα
Θα περπατήσω σε λιβάδια με παπαρούνες
Θα διανύσω δρόμους σε φτωχογειτονιές
Θα ψάξω σε μεγαλουπόλεις
Θα αναζητήσω εντός μου
Και
Θα βρω
Το δρόμο
Προς το σπίτι
Θα βρω το δρόμο
Προς τον οίκο
Τον οίκο του Πατρός μου.

[8 Δεκεμβρίου 2016]

Στάλες φωτός
πέφτουν
σα φθινοπωρινά φυλλαράκια
από τον ουρανό στη γη
Μέσα στη μητρική αγκαλιά
δροσερά τριαντάφυλλα της λήθης
για όσα πέρασαν
για όσα ήρθαν
Τώρα μαθαίνω αλησμόνητες αλήθειες:
Τ' άκλαυτα 'Σ' αγαπώ' σημαίνουν φως
Οι πληγές γιατρεύονται
Ξέφυγαν από θρηνοποιούς
Κοιτάζω προς τον ουρανό
Όλα μου τ' αποκτήματα
λίγο δροσερό αεράκι στην ψυχή
και αυτές οι στάλες φωτός
καθρέπτες του αιώνιου.

[26 Νοεμβρίου 2016]

Πες μου ορισμένες λέξεις
Σα χάδι να αγγίξουν το σώμα
Δώσε μου φως από τα χέρια σου
Ζητώ ελευθερία από το σκοτάδι
Περίμενα χρόνια ολάκερα
Για αυτή τη στιγμή
Που θα με αγαπήσεις
Και θα μας καθρεπτίσεις
Στο στερέωμα τ΄ουρανού.

[24 Νοεμβρίου 2016]

Από τότε που με αγάπησες
Πάνω από τα σύννεφα
Σαν κωπηλάτης
Λαμνοκοπώ ισόβια
Σε μίαν ακτίνα φωτός.

[23 Νοεμβρίου 2016]

Νύχτα φθινοπώρου
Κρυστάλλινη βροχή πέφτει στη γη
Στο τραπέζι ρόδα ώριμα
Εράσμιο φως στα χέρια μου από τον ουρανό
Αισθάνομαι ευλογημένη και χαρούμενη
Πίσω από το ξύλινο παράθυρο
Παρατηρητής του κάλλους της βροχής
και μύστης μιας αλλότριας ησυχίας
πορεύομαι στα σκοτάδια του κόσμου
και γράφω την ιστορία μου.

[9 Νοεμβρίου 2016]

Δεν υπάρχει
Κάτι άλλο
Να ειπωθεί
Εκτός από σιωπή
Οι λέξεις γυμνές
Απλώνονται
Στο κρεβάτι
Τα σώματα
Ζεστά
Από του έρωτα
Την παρηγοριά
Τρέφονται
Με πληρότητα
Χιόνι
Πατήματα αγάπης
Στη διαδρομή
Δεν υπάρχει
Κάτι άλλο
Να ειπωθεί
Εκτός από σιωπή.

[22 Νοεμβρίου 2016]

Γέννηση
Χρώμα λευκό
Μια καινούργια ιδέα
Ένα αλλιώτικο φως ήρθε
Χορός παράξενος κι ελπιδοφόρος
Ο ουρανός χαμογελά
Ένα απαλό αεράκι στα μαλλιά μου
Ένα ποτήρι καθαρό νερό
Λουλούδια στα χέρια
Πάρ΄τα
Είναι για σένα

[21 Νοεμβρίου 2016]

Πανεπιστήμιο
Ένας μακρύς διάδρομος με τα γραφεία των καθηγητών
Αναμνήσεις από την αίθουσα διδασκαλίας
Συμφοιτητές και συμφοιτήτριες
Έρχεται η καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Γνώσης και των Αξιών
Βαδίζω αργά
Παράγεται γνώση μέσα από τις αναγνώσεις
Ένας κόσμος δικαιότερος
Όραμα αγνό
Βελτίωση
Ανταγωνισμός
Ημερομηνίες παράδοσης εργασιών
Συνεργασία
Η Μαριάννα είναι επιμελής
Διδασκόμαστε για τον "Ηγεμόνα" του Μακιαβέλλι
Μαθαίνουμε για τον πληροφοριακό καπιταλισμό
Ο πατέρας του Επαμεινώντα πέθανε
Παρουσίαση Διπλωματικής εργασίας
Ακρόαση ποιήματος για τη γνώση και τον πλούτο της αγοράς
Μαξ Βέμπερ: "Η Προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού"
Ποιοτικές και ποσοτικές μέθοδοι
Ειρήνη κατοικεί στις καρδιές μας

[21 Νοεμβρίου 2016]

Αγάπη
Αγνότητα
Το πρώτο φιλί
Ηλιοβασίλεμα
Λουλούδια στα χέρια
Κρίνα και τριαντάφυλλα
Η αγκαλιά γέμισε
Σε ποιον θα τα δώσω;
Όσοι αγαπώ είναι εδώ
Χαμογελάνε
Μπροστά στην αιωνιότητα

[20 Νοεμβρίου 2016]

Σιωπή
Πληρότητα
Εκπλήρωση της αιωνιότητας
Ερημιά στο δωμάτιο
Μια λάμπα ανοιχτή
Περιμένει
Έναν άνθρωπο
Το φως στο παράθυρο
Φυσάει απαλά
Τα φύλλα παίζουν
Στην αυλή
Μια ξύλινη καρέκλα
Ένας άνθρωπος πίνει καφέ
Κυκλαδίτικο τραπέζι
Ήλιος

[19 Νοεμβρίου 2016]

Χορός
Πρωτόγονοι γύρω από μια φωτιά
Πολλές σκηνές
Χαρούμενα πρόσωπα
Στην αυλή του δημοτικού σχολείου
Σα λευκά κρινάκια τα παιδάκια
Αθωότητα
Παιδικά χαμόγελα
Οι γονείς χειροκροτούν
Μετάβαση στην επόμενη τάξη
Καλοκαίρι
Οι διακοπές θα ξεκινήσουν σύντομα
Ξεγνοιασιά και αίσθημα ελευθερίας

[19 Νοεμβρίου 2016]

Παιδικότητα
Ένα γρατζουνισμένο γόνατο
Ένα θαλασσί τόπι
Ένα ποτήρι ζεστό γάλα με κακάο στο τραπέζι
Μια σχολική τσάντα
Το αλφαβητάριο και η αριθμητική
Χαρούμενες φωνές ακούγονται
Μονόζυγο και τραμπάλα
Πάρκο Παπάγου
Ένα λουλούδι στα χέρια
Χελώνες περπατάνε
Κάνω τσουλήθρα
Κρατώ παγωτό στο χέρι
Έχω και μια μπάλα
Χαμογελαστά πρόσωπα
Το γέλιο ενός παιδιού
Ταΐζει τα περιστέρια

[17 Νοεμβρίου 2016]

Προσευχή
Θυμίαμα προς τον Θεό
Σώμα ταπεινό
Μέσα στο ναό
Πίστη θερμή
Θα λάβω κάτι ανώτερο
Από αυτό που ζήτησα
Ένα κερί αναμμένο
Στο μανουάλι το φως
Κάθαρση
Φωτισμός
Θέωση

[17 Νοεμβρίου 2016]

Σελήνη
Αέρας χειμερινός φυσά στο βουνό
Κυπαρίσσια
Δυο σκίουροι παίζουν
Ένα ποτάμι δροσερό κοντά στα πόδια μου
Τρεις παρθένες μπαίνουν στο αρχοντόσπιτο
Κάνει παγωνιά
Το τζάκι σβηστό
Μυρίζει χωριό
Ίσκιοι του φεγγαριού πάνω στο χώμα
Η ησυχία της νύχτας με κοιτάζει
Μοναχικότητα
Οι προσευχές εντείνονται

[16 Νοεμβρίου 2016]

Ένα φως στον ουρανό
Μια προσευχή ανεβαίνει
Μνημόσυνο στην εκκλησία
Οι διάφοροι μιλάνε μεταξύ τους
Συνάντηση ύστερα από καιρό
Το λευκό κερί κάηκε

[16 Νοεμβρίου 2016]

Σχέση
Το σώμα φωτίζεται
Η μουσική παίζει
Κάμπος με κόκκινους κρίνους
Ένα ποτάμι στην άκρη του τοπίου
Παύση
Λευκό περιστέρι πετά ψηλά στον ουρανό
Η θάλασσα δέχεται φιλί από τον άνεμο
Το καράβι έδεσε στο λιμάνι

[16 Νοεμβρίου 2016]

Φως
Η σχέση με την αιωνιότητα
Μαρμελάδα με βούτυρο στο ζεστό ψωμί
Ένας ξύλινος φούρνος στο χωριό
Μια κοπέλα τραγουδά
Μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια
Εσένα περιμένει ο κόσμος
Θα νικήσεις

[16 Νοεμβρίου 2016]

Θυμάμαι
Tα κόκκινα δειλινά μπροστά στη θάλασσα
Τον ήλιο που μου ζέσταινε το σώμα
Εσένα χαμογελαστό δίπλα μου
Το χέρι σου ενωμένο με το δικό μου
Περπατούσαμε πάνω στην λευκή άμμο
Όλα ήταν ήσυχα, σιωπηλά, καλυμμένα με ειρήνη
Και ύστερα;
Τι να πρωτοθυμηθώ
Το κάλεσμα της πατρίδας
Η σειρήνα του πολέμου
Ο κρότος των όπλων
Η αγωνία των ανθρώπων
Η μοναξιά του δειλινού
Όλα έγιναν σκοτεινά, τρομαγμένα, έρημα.

[14 Νοεμβρίου 2016]

Αναζήτησέ με
στα χρώματα της αυγής
Μύρισέ με
στα γιασεμιά της γης
Ψάξε με
στους λόφους από άμμο
Περπάτησέ με
στα λουλούδια χάμω
Κοίταξέ με
στ' ουρανού τον καθρέπτη
Γράψε με
στα ναι και στα πρέπει
Ντύσε με
αγάπη με χρώμα λευκό
Ακολούθησέ με
στον δρόμο που περπατώ
Κέντησέ με
με ερωτικά λόγια
Πλησίασέ με
με τραγούδια κι ευχολόγια
Δρόσισέ με
με θαλασσινά κοχύλια
Νιώσε με
με ένα φιλί στα χείλια
Αγάπησέ με
Είμαι δική σου.

[12 Νοεμβρίου 2016]

Σε νοστάλγησα
καθήμενη στη γωνία
της παλιάς πολυθρόνας
Σε επιθύμησα
αναζητώντας
ένα σου βλέμμα
ένα λόγο παρηγορητικό
μια χειρονομία αισθηματική
ένα χαμόγελο αθώο
Τώρα που είσαι μακριά
συναισθήματα
ξεχυλίζουν από την καρδιά
για εσένα όπως το νερό
Τώρα ξέρω πόσο σ' αγαπώ
πόσο πολύτιμος γίνεσαι
εξ' αποστάσεως.

[10 Νοεμβρίου 2016]

Άνθρωποι με ακριβά κοστούμια
στα παράθυρα της τηλεόρασης
Μιλάνε για πολιτική και ισότητα
εξάλειψη της βίας και λιτότητα
Ντυμένοι κυρίαρχη ιδεολογία
σκληρόκαρδοι με εξουσία γεμάτοι απληστία
παίρνουν μισθούς για δέκα οικογένειες
και συμβουλεύονται άλλους για να αποκριθούν
Θέλουν να πείσουν για την ορθότητα των λόγων τους
αλλά μεριμνούν για το ίδιον συμφέρον.
Και εσύ τι κάνεις; Άνθρωπε που διαβάζεις
αυτές τις γραμμές νιώθω ότι
ζητάς την αλήθεια και την αρετή
στην πολιτική. Μου λέει η καρδιά
ότι ποθείς το αγαθό.
Γι'αυτό, να τους προσέχεις.
Τ' άκουσες;
Να τους προσέχεις.

[9-10 Νοεμβρίου 2016]

Διψώ, μ' ακούς;
Διψώ

Διψώ να σε συναντήσω
στο διάβα της ζωής
Να με συντροφεύουν
τα χέρια σου θα ζητήσω

Διψώ να σε κρατήσω
στα μονοπάτια του νου
Με βήματα αδρά
να σε ακολουθήσω

Διψώ να σε περπατήσω
στα στενά της αγάπης
Με συναισθήματα αγνά
να σε ντύσω

Διψώ να σε αγαπήσω
κάποιο ξημέρωμα
Σε δρόμο παλιό
τα χείλη σου να φιλήσω

Διψώ
Διψώ μες το φως να σε βρω.

[8 Νοεμβρίου 2016]

Ανάμεσά μας υπάρχουν
άνθρωποι-γονείς που κρατάνε στα χέρια σοκολάτες και τις μοιράζονται με τα παιδιά τους
άνθρωποι-ποιητές που γράφουν ποιήματα τα οποία βρίσκονται κλεισμένα στο συρτάρι του κόσμου
άνθρωποι-χτίστες που χτίζουν τα θεμέλια των πολυκατοικιών στις οποίες κατοικούμε
άνθρωποι-κηπουροί που περιποιούνται τους κήπους και το χορτάρι μας
άνθρωποι-οδηγοί που μας πάνε στον προορισμό μας με ασφάλεια
άνθρωποι-πλανόδιοι που προσφέρουν κόκκινα τριαντάφυλλα στους περαστικούς
άνθρωποι-έμποροι που είναι τυφλοί και πουλάνε χτένες κοντά στην Ομόνοια
άνθρωποι-μάγειρες που προσφέρουν στους φτωχούς ένα πιάτο φαγητό με την αγάπη τους
άνθρωποι-δάσκαλοι που μας μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή-ό,τι πολυτιμότερο
άνθρωποι-πολιτικοί που υπηρετούν την αλήθεια και το αγαθό με εντιμότητα
άνθρωποι-μουσικοί που περιφέρονται στους δρόμους παίζοντας ακορντεόν για εμάς
άνθρωποι-γιατροί που εγχειρίζουν δωρεάν παιδιά που έχουν προβλήματα υγείας
άνθρωποι-ερευνητές που ανατρέπουν τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα
άνθρωποι-ιεροκήρυκες που περιπλανιούνται για να διαδώσουν την Αλήθεια
άνθρωποι-μοναχοί που προσεύχονται για τη σωτηρία όλου του κόσμου
άνθρωποι-άγιοι που κάνουν θαύματα, θεραπεύουν και νουθετούν με τη ζωή τους
άνθρωποι που αγαπούν και συγχωρούν χωρίς να κρατάνε κακία
άνθρωποι που σε ακούνε χωρίς να έχουν ίδιον όφελος
άνθρωποι-ξένοι που βρίσκονται δίπλα σου για καλό
άνθρωποι-γνωστοί που σε στηρίζουν στις δυσκολίες
άνθρωποι που δεν βλέπεις το πρόσωπό τους
άνθρωποι με ποικίλα συναισθήματα και ανάγκες
άνθρωποι ενάρετοι
άνθρωποι...

Αυτοί είναι οι Αφανείς όπως είσαι εσύ και εγώ
που παλεύουμε για να δούμε τον ήλιο κατάματα
εκείνον τον ήλιο με τις ηλιαχτίδες-χέρια του
εκείνον τον ήλιο που είναι αμόλυντος και δίκαιος
εκείνον τον ήλιο που σκέπει όλους δίχως διακρίσεις
εκείνον τον ήλιο με το αγνό και καθαρό βλέμμα
εκείνον τον ήλιο που αγαπάς και αγαπώ.

[3 Νοεμβρίου 2016]

Τη νύχτα καθώς κλείνω τα μάτια
επισκέπτομαι ουράνια μονοπάτια
Αγαπώ να περιηγούμαι σε αυτά
και έχω χαρούμενη την καρδιά
που μπορώ να ατενίζω τον Θεό
βλέποντας το γαλάζιο στον ουρανό

Στα μονοπάτια που περιηγούμαι
μες το Φως τρέχω και κινούμαι
σκεπτόμενη τον Παράδεισο
και τις ψυχές στην άβυσσο
που ζητούν μετάνοια αληθινή
κι αγάπη αιώνια, παντοτινή.

Τη νύχτα καθώς κλείνω τα μάτια
ταξιδεύω φορώντας λευκά ιμάτια
Πριν πέσω στο κρεβάτι να κοιμηθώ
στην προσευχή λέω: "Ευχαριστώ"
για όλου του κόσμου τα αγαθά
που έφερε Εκείνος στην αγκαλιά.

[1 Νοεμβρίου 2016]

Τη μοναξιά παρηγορώ με μουσική
βλέποντας το φως που φέρει η αυγή
Ένα χελιδόνι κελαηδάει στο κλαδί
και εγώ χαρούμενη σαν παιδί
κεντώ αγάπη κι όνειρα το πρωί
σε ένα μικρό, ολόλευκο χαλί

Είναι η αγάπη ταξίδι μακρινό
που αν θες, σε πάει στον ουρανό
Το πρωί με μιαν ευχή ξυπνώ:
"Να με αγαπάς και να σε αγαπώ"
ειλικρινά, αέναα, με σκοπό
αγαθό: "Κοντά σου να εξαγνιστώ"

Για αυτό, επίτρεψέ μου να σε αγαπώ
όσες αρετές έχεις, να τις ασπαστώ
για να οδηγηθώ σε δρόμο καλό
δίχως βία, πάθη και κακό
Έτσι, ειλικρινά θέλω να σε κοιτώ
και να σου φωνάζω: "Για εσένα ζω".

[29 Οκτωβρίου 2016]

Έλα να πάρεις τ' αγνά μου χέρια
να τα κρατήσεις κοντά στην καρδιά
για να ζεσταθούν από το βοριά
που φυσάει δειλά τα καλοκαίρια

Έλα να πάρεις τ' αγνά μου χέρια
να τα ζεστάνεις με την πνοή σου
Δώσε μου φως από τη ζωή σου
για να το χαρίσω στα αστέρια

Έλα να πάρεις τ' αγνά μου χέρια
Σώσε τα από του κόσμου τις συμφορές
και μην τα φορτώσεις με ενοχές
Κάνε τα αστραφτερά σαν μαχαίρια

Έλα να πάρεις τ' αγνά μου χέρια
να τα βαπτίσεις στο μακάριο φως
για να τα δει ο ήσυχος ουρανός
και να θρέψει άνθη σε πανέρια

Έλα να πάρεις τ' αγνά μου χέρια
και να εξαγνίσεις την ψυχή μου
Με χρώμα να βάψεις τη ζωή μου
το λευκό που έχουν τα περιστέρια.

[28 Οκτωβρίου 2016]

Mέσα στης νύχτας την μοναξιά
η σιωπή της αγάπης με κυβερνά
Όλο μου το σώμα εσένα ποθεί
προσδοκώντας μια λέξη αγνή

Ζεστά χρώματα φέρει ο ουρανός
κι αρώματα ο αέρας ο βραδινός
σκορπίζει εντός μου αφειδώς
κι ερωτεύομαι εσένα πνοή φωτός

Άφησέ με να ξεναγηθώ στο φως σου
εκείνο το κεκρυμμένο εντός σου
που προφυλάσσεις από τον κόσμο
ψιθυρίζοντάς μου ένα φιλί δυόσμο.

[28 Οκτωβρίου 2016]

Στους δρόμους τις μοναχικές νύχτες
ο ουρανός παίρνει χρώμα λευκό
και η θύμηση του "Σ' αγαπώ"
τέμνει του ρολογιού τους δείκτες

Κρατάω στο δεξί χέρι τη σιωπή
και αναμνήσεις αναμοχλεύω
Ένα γλυκό φιλί σου γυρεύω
Στο αριστερό χέρι έχω την αυγή

Ένα φιλί από τα χείλη σου
να έρθεις γρήγορα κοντά μου
τη μοναχική καρδιά μου
δεν παρηγορούν οι φίλοι σου

Στέκομαι πέρα από τον πόνο
και εσύ βρίσκεσαι μακριά μου
αλλά η άδεια αγκαλιά μου
ζητά των χεριών σου το δρόμο

Μη μου μιλάς για αποστάσεις
και δρόμους χωριστούς
στης αγάπης τις ατραπούς
προσπάθησε να με ξεχάσεις.

[28 Οκτωβρίου 2016]

Υπάρχουν δρόμοι που με ευχαριστούν πολύ
Σ' αυτούς είναι χαρούμενοι οι περαστικοί
Τα παιδιά κρατάνε στα χέρια σοκολάτες
Περπατάς και συναντάς παλιές αγάπες

Τα πρόσωπα των διαβατών είναι φωτεινά
στα κεφάλια έχουν φωτοστέφανο τη χαρά
στα χέρια έργα φωτός και δικαιοσύνης
και στο νου φέρουν σκέψεις αγαθοσύνης

Σ' άλλους δρόμους άνθρωποι βιαστικοί
τρέχουν για το μεροκάματο, την αρετή
και τα βλέμματά τους συναντιούνται
καθώς μεταξύ τους προσπερνιούνται

Ξέρω και άλλους δρόμους πιο μοναχικούς
που δεν είναι για όλους τους εαυτούς
αλλά για εκείνους που βλέπουν την αυγή
και από το στόμα τους βγαίνει η ευχή

Υπάρχουν και άλλοι δρόμοι σκοτεινοί
που εάν κάποιος αποφασίσει να διαβεί
θα οδηγηθεί σε πυκνό σκοτάδι ή σε φως
εξαρτάται ποιος θα είναι οδηγός

Τελικά όποιον δρόμο κι αν περπατήσω
στο Φως τον εαυτό μου θα ξεναγήσω
είτε έχει ήλιο είτε έχει σελήνη
επιλέγω δρόμο που θα φέρει γαλήνη.

[26 Οκτωβρίου 2016]

Οι άνθρωποι
κυκλοφορούν
και εγώ
κρύβομαι
κρύβομαι
κρύβομαι
μέσα σε ένα σπίτι
με σκέψεις
έγνοιες και λέξεις
Σαν σπουργίτι
νίβομαι

Οι άνθρωποι
κυκλοφορούν
και εγώ
κρύβομαι
κρύβομαι
κρύβομαι
μέσα σε σιωπές
νοήματα και κινήσεις
δίχως εξηγήσεις
Με λέξεις πτωχές
ντύνομαι

Οι άνθρωποι
κυκλοφορούν
και εγώ
κρύβομαι
κρύβομαι
κρύβομαι
ανάμεσα σε χέρια
πίσω από σώματα
και χαρακώματα
Σε περιστέρια
απευθύνομαι

Οι άνθρωποι
κυκλοφορούν
και εγώ
κρύβομαι
κρύβομαι
κρύβομαι
μερικά χρόνια
από την αγάπη
και το δάκρυ
Στα σεντόνια
εκτείνομαι

Κρύβομαι, τ' ακούς;
Κρύβομαι
Κρύβομαι
Κρύβομαι
σε εσένα
και εμένα
με λόγια φορεμένα
Δίχως λόγο κανένα
αμύνομαι

Μια κλωστή για να κρυφτώ
Κρύβομαι
Κρύβομαι
Κρύβομαι
Όλη μου η ζωή ένα κρυφτό στο πουθενά.

[25 Οκτωβρίου 2016]

Καθώς περπατώ πάνω στη γέφυρα του Αλεξάνδρου του ΙΙΙ στον Σηκουάνα μέσα στη βροχή ένας περαστικός μου χαμογελά και η καρδιά ξαφνικά σκιρτά για κάτι αναπάντεχο κι όμορφο που τόσα χρόνια δεν περίμενε ή μπορεί να προσδοκούσε. Εγείρεται εντός μου η στοργή προς οποιονδήποτε συνάνθρωπο. Νιώθω να με περιβάλλει μια πανανθρώπινη αγάπη και να κατακλύζει το σώμα μου μια αγαλλίαση. Θεωρώ, λοιπόν, ότι μερικές φορές ένα χαμόγελο, μια θερμή χειραψία, ένας τρυφερός λόγος αρκεί για να μας (απ)ελευθερώσει από την κακία, την απανθρωπιά και την σκληρότητα του κόσμου. Τόσα περιέκλεισε για εμένα αυτό το χαμόγελο. Σε ευχαριστώ περαστικέ!

[24-25 Οκτωβρίου 2016]

Στο φως επιθυμείς να ανεβείς
τον ορίζοντα για να περιδιαβείς
Θες να επισκεφθείς ουράνια παλάτια
ακολουθώντας στενά μονοπάτια
που οδηγούν κοντά στον Δημιουργό
Με την ευωδιά μύρου και την αγάπη οδηγό
θα φθάσεις στην οδό της αιωνιότητας
Εκεί, θα ακούσεις ανεκλάλητα λόγια
και των Αγγέλων τα υμνολόγια
Θα συναντήσεις παιδιά χαρωπά σε λιβάδια
θα βρεις το Φως που διαλύει τα σκοτάδια,
το Φως το αληθινό που τόσο πόθησες.

[22 Οκτωβρίου 2016]

Στέκεσαι μόνος στο μπαλκόνι
και αναστενάζεις,
μελαγχολείς με τη μοναξιά σου
Αχ και να 'ξερες
ότι κάπου μακριά
κάποιος σε νοιάζεται
και σε αγαπά
Κάποιος σε περιμένει

Σπέρνεις φως στ' αλώνι
και ρούχα αλλάζεις,
δικαιολογείς τη μοναξιά σου
Αχ και να 'ξερες
ότι στου πελάγου τ' ανοιχτά
η θάλασσα εσένα ασπάζεται
και με το νερό της σου χαμογελά
Για εσένα ανασαίνει

Κρατάς της καρδιάς το τιμόνι
και διστάζεις,
τιμωρείς τη μοναξιά σου
Αχ και να 'ξερες
ότι κάπου μακριά
η σιωπή κάποιου αγιάζεται
και σε συναντά μυστικά
Η αγάπη για εσένα βλασταίνει

Αχ και να 'ξερες!

[22 Οκτωβρίου 2016]

Περιπλανιέμαι στον ανθισμένο κήπο σου
Το βλέμμα μου στις κόκκινες τριανταφυλλιές
που το άρωμά τους θυμίζει φιλίες παλιές
Το παράθυρο στο δωμάτιό σου υποδέχεται το φως
Τα χέρια σου γίνονται της αγάπης η ατραπός
που με οδηγούν στου έρωτα την ομορφιά
Κράτησέ με για πάντα όπως αυτή τη βραδιά
Θέλω να μου χαρίσεις από τα χείλη σου ένα φιλί
ψιθυρίζοντας την τελευταία σου λέξη στο αυτί
και ύστερα ας χαμογελάσουν για εμάς οι ουρανοί.

[21 Οκτωβρίου 2016]

A kiss

I am wandering in your flower garden
My gaze is situated on the red roses
whose aroma reminiscents of old friendships
The window in your room receives the first light
Your hands show me the path of love
and lead me to the beauty of eros
Do hold me forever like you do tonight
I want you to offer me a kiss from your lips
whispering your last word in my ear
and then let the skies smile for us.

[21 October 2016]

Κάποτε μου δώρισες ένα βιβλίο ποίησης
Ήταν του Δημητρίου Παπαρρηγόπουλου
υιού του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου
Μου έκανες αφιέρωση στην πρώτη σελίδα
και το υπέγραψες με την αγάπη σου
Πήρα το βιβλίο και το ξεφύλλισα
Διάβασα μερικά ποιήματα
Μετά χαθήκαμε
Ύστερα από χρόνια, σου έστειλα
μήνυμα για τη γιορτή σου
Όμως, δεν έλαβα ποτέ απάντηση
Έγινες και εσύ μία ανάμνηση.

[19 Οκτωβρίου 2016]

Memory

Once you gifted me a book of poetry
of Demetrius Paparrigopoulos
son of Constantine Paparrigopoulos
You wrote a dedication to me on the first page
and signed it with your love
I took the book and leafed it
I read some poems
Then we got lost
Years later, I sent you
a message for your nameday
but I never got an answer
You did become one of my memories.

[19 October 2016]

Sur ta peau, dans tes bras
en suivant tes beaux pas
je respire un soleil eternel
Tu sais j'ai une âme immortelle
qui voyage dans l'universe
et je ne sens plus d' averse
Je t' aimerai mon amour toujours
comme la premiere fois chaque jour
Tu es devenu un cerveau de lumiere
quand tu me tenais la main hier
Dis-moi que tu m' aimeras
alors qu' on se trouvera
dans un ciel blanc
nous deux seulement.

[16 Octοbre 2016]

Σε έναν ουρανό λευκό

Πάνω στο δέρμα σου, ανάμεσα στα χέρια σου
ακολουθώντας τα όμορφα βήματά σου
αναπνέω έναν αιώνιο ήλιο
Ξέρεις έχω μια αθάνατη ψυχή
που ταξιδεύει στο σύμπαν
και δεν αισθάνομαι πλέον τη βροχή
Θα σε αγαπώ για πάντα αγάπη μου
κάθε φορά όπως την πρώτη φορά
Έγινες λίκνο φωτός
καθώς μου κρατούσες το χέρι χθες
Πες μου ότι θα με αγαπάς
έτσι ώστε να βρεθούμε
σε έναν ουρανό λευκό
μονάχα εμείς οι δυό.

[16 Οκτωβρίου 2016]

Ακούγοντας το μουσικό κομμάτι "Run" του Ludovico Einaudi αισθάνομαι κάθε φορά ότι περιπλανιέμαι στον ουρανό και ότι περιδιαβαίνω το άπειρο φως του. Τρέχω και εγώ μέσα στα σύννεφα για να συναντήσω αγγελικές μορφές, ψαλμωδίες και τον Δημιουργό μου. Ξεφυλλίζω το λευκό φως και τα χρώματα του ουρανού σε μία προσπάθεια να επικοινωνήσω με το άπειρο. Μέσα μου υψώνεται το αίσθημα της ελευθερίας και μιας πανανθρώπινης, οικουμενικής σιωπής. Σωπαίνω δηλαδή μπροστά σε όλα θα συναντήσω στον ουρανό όχι από φόβο προς κάτι ξένο ή αλλότριο ή άγνωστο, αλλά προς θαυμασμό των κεκρυμμένων από τα σωματικά μάτια μου ομορφιών και αρετών. Αλήθεια, ποιος δεν θα ήθελε ένα ταξίδι στον ουρανό;

[11 Οκτωβρίου 2016]

A trip to sky

Every time i listen to the track "Run" of Ludovico Einaudi i feel that i wander in the sky and that i roam its infinite light. I run myself into the clouds to meet angelic forms, chants and my Creator. I go through the white light and the colors of the sky in an attempt to communicate with the infinite through my rising sense of freedom and a panhuman, universal silence. I remain silent in front all that i shall meet in sky not because of fear of anything foreign or alien or unknown, but in admiration of the hidden -from my physical eyes- beauties and virtues. Really, who would not like a trip to sky?

[11 October 2016]

Σ' αγαπώ όπως ρέει το δροσερό κρυστάλλινο νερό
Σ' αγαπώ όπως υπάρχει το αγνό θυμάρι στο βουνό
Σ' αγαπώ όπως τραγουδούν τα πουλιά στον ουρανό
Σ' αγαπώ όπως το φεγγάρι καλωσορίζει ένα όμορφο πρωινό
Σ' αγαπώ όπως πετά η πεταλούδα από λουλούδι σε λουλούδι
Σ' αγαπώ όπως χαίρομαι με ένα όμορφο τραγούδι
Σ' αγαπώ όπως ακούγεται το θρόισμα του πεύκου στην πλαγιά
Σ' αγαπώ όπως τρέχει το παιδί στης μάνας του την αγκαλιά
Σ' αγαπώ όπως γεννιέται ένα μουσικό κομμάτι πιάνου και βιολιού
Σ' αγαπώ όπως φιλάει ο άνεμος την θάλασσα του καλοκαιριού
Σ' αγαπώ όπως σκεπάζει το χιόνι στοργικά το πρόσωπό σου
Σ' αγαπώ όπως κάθε άνθρωπος που θέλει το καλό σου
Τόσο απλά σ' αγαπώ.

[10 Οκτωβρίου 2016]

Μέσα σε ένα γύαλινο διαφανές βάζο λουλουδιών
μου έστειλες ένα διαχρονικό και επίκαιρο γράμμα
σε ένα παλιό χαρτί καμμένο γύρω γύρω με κερί
Ήταν τυλιγμένο με μια μπλε ηλεκτρίκ κορδέλα
Το πήρα, το άνοιξα, το διάβασα και χαμογέλασα
Έγραφε: "Σε αγαπώ!".

[9 Οκτωβρίου 2016]

The letter

Inside a clear glass flower vase
you sent me a timeless and topical letter
in an old paper burnt around with a candle
It was wrapped in an electric blue ribbon
I took it, opened it, read it and smiled
It wrote: "I love you!".

[9 October 2016]

Σωπαίνω μπροστά σε ανθρώπους που κάθονται στο γαλήνιο λιμάνι και χαίρονται με τα πόδια βουτηγμένα στη θάλασσα
Σωπαίνω μπροστά σε ζευγάρια που περπατούν στον αιγιαλό με τα χέρια ενωμένα σχεδιάζοντας το κοινό τους μέλλον
Σωπαίνω μπροστά σε παιδιά που χορεύουν στις αυλές των σπιτιών τους στο χωριό κ' ύστερα παίζουν κρυφτό
Σωπαίνω μπροστά σε ανθρώπους που εργάζονται ομαδικά μαζεύοντας ελιές γύρω από ένα λευκό χοντρό δίχτυ
Σωπαίνω μπροστά σε ψαράδες που απλώνουν τα δίχτυα τους στ' ανοιχτά του πελάγους ατενίζοντας το άπειρο
Σωπαίνω μπροστά σε εργάτες που πηγαίνουν στο εργοστάσιο έχοντας πρώτα προσευχηθεί στον Κύριο
Σωπαίνω μπροστά σ' εσένα που περπατάς στους δρόμους κάθε ημέρα για να πας στη δουλειά
Σωπαίνω μπροστά στον απέραντο ουρανό και τις πρώτες ηλιαχτίδες που επισκέπτονται τη γη
Σωπαίνω μπροστά στην αιώνια αγάπη του Χριστού στον Παράδεισο και τα ανεκλάλητα λόγια
Σωπαίνω επειδή αγαπώ.

[7 Οκτωβρίου 2016]

I remain silent

I remain silent in front of people sitting in the tranquil harbor with their feet dipped in the sea
I remain silent in front of couples walking the foreshore with their hands clasped designing a common future
I remain silent in front of children dancing in the courtyards of their houses in the village and then play hide and seek
I remain silent in front of people working in groups picking olives around a white thick net
I remain silent in front of anglers who spread their nets in the open sea overlooking the infinity
I remain silent in front of workers who go to the factory having first prayed to the Lord
I remain silent in front of you as you walk the streets every day to go to work
I remain silent in front of the endless sky and the first sunbeams visiting earth
I remain silent in front of the eternal love of Christ to Heaven and the unspoken words
I remain silent because I love.

[7 October 2016]

Έφθανε αργά, πάντα αργά
στο σπίτι και στο γραφείο
περνώντας από δρόμους παλιούς
Ήταν νέος, σχεδόν παιδί
Μιλώντας για το χιόνι
η ματιά του λουζόταν στο φως
και τα μάγουλα κοκκίνιζαν
Και όταν ερχόταν η άνοιξη
βλάσταινε η ψυχή του πράσινη ελπίδα
Κάποτε τον ρώτησα τι είναι αγνότητα
και μου απάντησε: "Η πρώτη αγάπη"
Άλλοτε τον ρώτησα για τη μοναχικότητα
και μου έδειξε έναν πίνακα ζωγραφικής
λέγοντας: "Κάθε πινελιά φωτός"
Κάποια στιγμή τον είδα να συγκινείται
με κρεμασμένα παπούτσια στην πλατεία
ενθυμούμενος ότι παλιά κρέμαγαν ανθρώπους
Γύρισα, τον κοίταξα και τον άκουσα
να ψιθυρίζει σκεπτόμενος:
"Ο καπιταλισμός αγρίεψε
Ο καταναλωτισμός ανασαίνει
Κάπως αλλιώς θα σκοτώνουν
τον άνθρωπο σήμερα"
Έφθανε αργά, πάντα αργά
στο σπίτι και στο γραφείο
περνώντας από δρόμους παλιούς.

[2 Οκτωβρίου 2016]

Youngster

He arrived late, always late
at home and at office
going through old streets
He was young, almost a child
Speaking of snow
his gaze bathed in light
and his cheeks blushed
And when spring came
his soul germinated of green hope
Once I asked him what is chastity
and he replied: "The first love"
Another time, I asked him about loneliness
and he showed me a painting
saying: "Every touch of light"
Once I saw him moved
with hanging shoes in the square
remembering that in the past
people hung other people there
I turned around, I looked at him who was thinking
and I heard him whispering:
"Capitalism gets brutal
Consumerism is breathing
Nowadays there must be
a different way of killing people "
He arrived late, always late
at home and at office
going through old streets.

[2 October 2016]

"Δεν είναι η ζωή για να την βλέπεις μέσα από ένα παράθυρο" είπε ο αδερφός της Κωνσταντίνας. Ποιο παράθυρο; θα διερωτάσθε. "Εκείνο που έχεις στο διαμέρισμα που κατοικείς ή εκείνο που έχεις μέσα στο αυτοκίνητο ή εκείνο του νοσοκομείου που νοσηλεύεσαι" είναι η απάντηση. Χρειάζεται δράση, αποφάσεις και πράξεις για να καλλιεργήσεις την προσωπικότητά σου μέσα από άγνωστα -μερικές φορές- μονοπάτια. Και περπατώντας στα τελευταία αποκτάς αυτοπεποίθηση, διώχνεις μακριά τον φόβο για το άγνωστο, δυναμώνεις και αντιμετωπίζεις ωριμότερα τις καταστάσεις της ζωής. Και έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου -σύντομη ή μακριά- για να πάψεις να κοιτάς τον κόσμο μέσα από παράθυρα, βιτρίνες ή γυάλινες οροφές. Τι θα έλεγες να αναλάμβανες τον πλήρη έλεγχο της ζωής σου;

[1 Οκτωβρίου 2016]

Θέλω να περιηγηθώ στην πύλη του ουρανού
να βρεθώ πέρα από τα όρια του λογικού
Να παίξω πάνω σε ένα λευκό σύννεφο κρυφτό
να ακούσω πουλιά να τραγουδούν με ρυθμό
να σιγοψιθυρίζουν με νόημα "Δόξα τω Θεώ"
κοντά σε αέριες μάζες που έχουν Δημιουργό
Θέλω να ακούσω να μιλούν φωνές άγιες κι αγνές
να βρω μια θάλασσα λουλούδια και νέες αρχές
να άδουν ψυχές ηλιοστόλιστες μέσα σε παλάτια
Δεν ξέρω πού θα βρεθώ εάν θα έχει μονοπάτια
Στο λέω, εκεί θα με βρεις, εκεί θα αγαπηθώ
κι ευρισκόμενη μες το Φως θα αναγεννηθώ
Μην φοβηθείς! Σύντομα να με επισκεφθείς
εάν σε επουράνιο ταξίδι θες να βρεθείς
και να έχεις τον άνεμο για οδηγό
Τρέξε, επίλεξε ένα σύννεφο στο γιαλό
και βάλε μία κλίμακα για τον ουρανό
ζητώντας από ένα πουλί να σε πάει στο καλό
Ό,τι όμορφο είναι εδώ είναι ευλογημένο
και σε εσένα, σε έναν άνδρα αγαπημένο
θα χαρίσω στιγμές από την αθανασία της ψυχής
αφού αποφάσισες στα πέρατα της γης να ξεναγηθείς
Είναι η Ποίηση, βλέπεις, ταξίδι μακρινό
που το όνομά της αναβλύζει δροσερό νερό
και εάν την πύλη του ουρανού θες να διαβείς
για ανεκλάλητες εμπειρίες να ετοιμαστείς.

[24 Σεπτεμβρίου 2016]

Όσα δεν έχουν ειπωθεί ακόμα
παραμένουν ερεβώδη τοπία
σε πίνακες ζωγραφικής
που περιμένουν
μια πινελιά φωτός
από το χέρι του ζωγράφου

Όσα δεν έχουν ειπωθεί ακόμα
ζητούν αγάπη και έρωτα
για να κατοπτριστούν
και να αναδυθούν στον ήλιο
περιπλανώμενα σε λιβάδια
με κόκκινες παπαρούνες

Όσα δεν έχουν ειπωθεί ακόμα
περιλαμβάνουν πάθη και λάθη
που στο παρελθόν έχω κάνει
και τώρα αποκαλύπτονται
στον γαλάζιο ουρανό
με τη δύναμη της προσευχής

Όσα δεν έχουν ειπωθεί ακόμα
είναι κρυμμένα "Σε αγαπώ"
γράμματα φωτοστόλιστα
που δεν έχουν εκφραστεί
από εσένα και εμένα
σε λευκό χαρτί

Όσα δεν έχουν ειπωθεί ακόμα
είναι λέξεις χαραγμένες
στην καρδιά που θα βρεις
εάν αγάπη ενδυθείς
και επιθυμήσεις την αρετή
και επουράνιο φως με χαρά.

[24 Σεπτεμβρίου 2016]

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι συμπεριφέρομαι ως γνωστή μεταξύ αγνώστων και άλλοτε ότι οι γνωστοί μου συμπεριφέρονται ως άγνωστοι. Και λέω "γνωστοί", επειδή έχουμε ζήσει μαζί, έχουμε κοινές εμπειρίες και θεωρητικά "γνωρίζουμε" ο ένας τον άλλον και άρα θα έπρεπε, μάλλον, να καταλαβαινόμαστε βαθύτερα. Και όμως. Υπάρχουν φορές που ένας άγνωστος μπορεί να σε καταλάβει καλύτερα και να μοιραστεί και εκείνος μαζί σου κομμάτια της πραγματικότητας που βιώνει. Άραγε γιατί συμβαίνει αυτό; Ίσως η συνομιλία με έναν άγνωστο -που σημειωτέον θα γίνει και αυτός σταδιακά γνωστός- δεν κρύβει τόσους κινδύνους για να εκτεθείς. Υπάρχει το πέπλο της ανωνυμίας που καλύπτει τα πάντα και ίσως η ιδέα ότι ο άγνωστος θα σε ακούσει και ότι δεν σε κρίνει. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Εμπιστεύεσαι τον άγνωστο ή τον γνωστό;

[23 Σεπτεμβρίου 2016]

Κοιτάζω προς τον ουρανό
Μετρώ στα δάκτυλα τα σύννεφα
Χαίρομαι το δροσερό αεράκι
Φίλημα στο στόμα
Δώσε μου το χέρι σου
Αυτό προορίζω για εσένα
Κρατάς ένα κλειδί
Λες πολλά
Χαμογελάς στον εαυτό σου
Στο τέλος είσαι κοντά
Άνοιξε τα μάτια
Άρωμα πορτοκαλιού
Ένα καταπράσινο λιβάδι.

[22 Σεπτεμβρίου 2016]

Γυναίκα
Γυναίκα μάνα
Γυναίκα αδελφή
Γυναίκα εργάτρια

Άνδρας ευλογημένος
Άνδρας εργατικός
Άνδρας καλός
Άνδρας

Σώμα γυναικείο
Σώμα ανδρικό
Σώμα αγνό
Σώμα

Έρωτας
Έρωτας δυνατός
Έρωτας ιδανικός
Έρωτας καρποφόρος

Γυναίκα+Άνδρας/Σώμα=Έρωτας

[21 Σεπτεμβρίου 2016]

Σαν σταγόνες βροχής είναι η αλήθεια των λόγων που ρέουν από το στόμα του. Και εσύ γνωρίζεις καλά ότι η βροχή ποτίζει το διψασμένο χώμα και εκείνο αναδύει την ευωδία που οσφραίνεσαι μετά την βροχή. Ναι, εκείνος έχει τις απαντήσεις σε ό,τι τον ρωτήσεις. Είναι πάντα εκεί για εσένα, για να προσφέρει δίχως ανταπόδοση. Δείχνει κατανόηση και συμπόνια δίχως να κρίνει. Και ξέρει να σου συμπαραστέκεται. Ίσως ακούγεται ονειρικό, αλλά δεν παύει να αποτελεί αλήθεια. Πώς να μην έχει χαρά κάποιος που γνώρισε και έχει στη ζωή του έναν τέτοιο φίλο;

[21 Σεπτεμβρίου 2016]

Φως
Λευκό φως
Αιώνιο φως
διακτινίζεται
από τα μάτια

Νους
Νους ευφυής
Νους καθαρός
εξαγνίζει
την σιώπη

Σώμα
Σώμα πήλινο
Σώμα εκλεκτό
γίνεται φως
με το νου

[21 Σεπτεμβρίου 2016]

Αν σε καλέσει μια πεταλούδα να πετάξεις με τα φτερά της, μην αρνηθείς. Μην αρνηθείς να δεις τα άνθη από κοντά, να μυρίσεις τις ευωδίες της φύσης, να στολιστείς με σταγόνες δροσιάς από το σώμα των λουλουδιών. Εάν πετάξεις ψηλά, θα ανακαλύψεις ότι εδώ στη γη αποκαλύπτεται ένας θησαυρός από χρώματα, μυρωδιές, γύρη και φρέσκο κρυστάλλινο νερό. Θα καταλάβεις πόσο εργατικά είναι τα μελισσάκια και πόσο μοχθούν οι πεταλούδες κάνοντας ένα ταξίδι μέσα στο πράσινο κάθε φορά. Θα ζήσεις με ελευθερία την απεραντοσύνη του ουρανού και θα μάθεις να περπατάς με ευλάβεια πάνω στο χώμα που πατάς. Και πίσω από όλα αυτά θα μπορέσεις να αισθανθείς την παρουσία του Δημιουργού. Λοιπόν, τι περιμένεις;

[21 Σεπτεμβρίου 2016]

Από μικρό παιδί είχε πόθο για τον ουρανό. Τα περισσότερα τα έβλεπε γαλάζια και όσα δεν τα έβλεπε, απλά τα χρωμάτιζε. Γαλάζιοι άνθρωποι, γαλάζια συναισθήματα, γαλάζιες ελπίδες, γαλάζια ελευθερία. Όντως, αγαπούσε το γαλάζιο του ουρανού και το γαλάζιο της θάλασσας. Ξέρετε. Εκείνο το κρυστάλλινο καθάριο χρώμα που έχει η θάλασσα από την αντανάκλαση του ουρανού, όταν ξημερώνει. Ναι, λοιπόν. Στον ουρανό είχε εναποθέσει όλο του το είναι. Τον είχαν διδάξει ότι εδώ στη γη είμαστε πάροικοι, ουρανοδρόμοι, ξενιτεμένοι από την άνω Ιερουσαλήμ, την αληθινή πατρίδα μας. Και εκείνος το είχε καταλάβει από μικρός. Για αυτό και όλα του τα έργα επί γης έναν στόχο είχαν: τον ουρανό. Ποθούσε την αγιότητα. Ποθούσε το επέκεινα. Και αυτός του ο πόθος δεν έμεινε ανεκπλήρωτος.

[20 Σεπτεμβρίου 2016]

Πάντοτε αγαπούσα το γαλάζιο χρώμα. Κανείς δεν ξέρει για ποιο λόγο. Εγώ όμως ξέρω. Ξέρω ότι μου θυμίζει την απεραντοσύνη του ουρανού, το κρυστάλλινο νερό της θάλασσας και πιο πολύ τα βαθυγάλαζα μάτια σου εντός των οποίων ταξίδευα κατά καιρούς. Και αυτές οι θύμησες είναι πολύ ζωντανές. Έρωτας, βλέπεις. Συναίσθημα έντονο και ζωηρό που διαρκεί όσο επενδύεις σε αυτό. Και εγώ σε είχα ερωτευτεί. Εξ' αποστάσεως, βέβαια. Έτσι, αγαπούσα εγώ. Εξ' αποστάσεως. Ίσως είναι αλλοιώτικο να αγαπάς εξ' αποστάσεως. Ποτέ δεν μαθαίνει ο άλλος ότι ενδιαφέρεσαι πραγματικά για αυτόν εκτός εάν σε κάποια συναναστροφή σε προδώσει το βλέμμα σου.  Και εμένα δεν με πρόδωσε ποτέ.

[20 Σεπτεμβρίου 2016]

Αγαπημένε μου,

Αυτή την ώρα που σου γράφω κάποιοι αγαπιούνται
τα παιδιά στην αγκαλιά των γονέων αποκοιμούνται
Την ώρα αυτή που σου γράφω η αγάπη ταξιδεύει
το σώμα σου το σώμα μου με φως διαφεντεύει
Αγάπησέ με σαν να αγαπάς για πρώτη φορά
κράτησέ με, φίλησέ με, φύλαξέ με νοερά
Έψαχνα να σε βρω καλέ μου τόσον καιρό
Περπατούσα μόνη στου έρωτα την ατραπό
μέχρι που άνοιξες την πόρτα ξαφνικά
μου μίλησες και με αγάπησες μυστικά
Σε επέλεξα μες τη σιωπή για άνθρωπό μου
κι άνθισες σαν άνοιξη μες τον ουρανό μου
Να ξέρεις ότι για εσένα ανασαίνω στη γη
και χρωματίζω με χρυσό την δική μας αυγή
Θα είμαι για πάντα κοντά σε κάθε χαρά σου
και με ό,τι κουβαλώ θα είμαι συντροφιά σου.

Με αγάπη και ειρήνη,
Κωνσταντίνα

[19 Σεπτεμβρίου 2016]

Μια ολόκληρη νύχτα δεν κοιμήθηκα
Προσέφερα τον εαυτόν μου -ψυχή και σώμα- σε εσένανε
Εχάθην ψηλαφώντας το σώμα σου και εταξίδευσα
το ωραιότερο ταξίδι.

[18 Σεπτεμβρίου 2016]

Σώμα αφίλητο,
πέρασε η ώρα
πέρασε η μπόρα
και εσύ διατηρήθηκες αγνό
για την αγάπη σου στο Χριστό
Ξεναγήθηκες σε ξένα μονοπάτια
σου άνοιξαν τις πόρτες για παλάτια
αλλά είχες ως προπύργιο την αγνότητα
που οδηγεί στην ψυχική καθαρότητα
και παρέμεινες σε κατάσταση αγαθή
ψιθυρίζοντας στο στόμα την ευχή

Σώμα αφίλητο,
αν σε καλέσουν να απολογηθείς
για την κατάσταση της ψυχής
μοίρασε λευκές ακτίνες φωτός
σε εκείνους που αγαπήθηκαν
και την αγάπη ενδύθηκαν
Δώρισε χρυσό φως ήλιου
σε όσους δεν αγαπήθηκαν
και με αγνεία στολίστηκαν
για να διδάξεις και στους δυο
ότι την διάκριση είχες οδηγό.

[18 Σεπτεμβρίου 2016]

Γιε του ήλιου ανέβα σιμά στο παραθύρι
να σε αντικρύσω λίγο να σε αγαπήσω
στης καρδιάς το καλοκαιρινό λιοπύρι
τον έρωτα δυνατά θέλω να αναζητήσω

Στου σώματός σου τα μυστικά να ξεναγηθώ
σαν μεθυστικό αρωματικό κόκκινο κρασί
υπό το φως του αττικού ήλιου να αναδυθώ
και να περπατήσω μαζί σου μέχρι την αυγή

Έλα κοντά μου δροσιάς αγέρι και αερικό
που κατοικείς στα όνειρα και την καρδιά
οδήγησέ με στης αγάπης την αιώνια ατραπό
και κράτησέ με για πάντα στην αγκαλιά.

[17 Σεπτεμβρίου 2016]

Κοίταζα το πρόσωπό σου μέσα από τον καθρέπτη όσο ακουγόταν η μουσική στο δωμάτιο. Θαύμαζα την καθαρότητα του βλέμματός σου και το μακάριο φως που εξέπεμπαν τα μάτια σου. Τα μάγουλά σου μια κόκκινη ατραπός. Το στόμα σου της αγάπης οδηγός. Πέρασε η ώρα. Τώρα ο ήλιος ήταν στολίδι στα σγουρά μαλλιά σου. Οι ηλιαχτίδες έπαιζαν κρυφτό με το σώμα σου. Πράγματι, σε θαύμαζα από μακριά. Όμως, ξέρεις τι θα ήθελα πιο πολύ; Να στέκομαι κοντά σου, να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου και να με φροντίζεις καθημερινά όπως τον βασιλικό στην μικρή αυλή σου. Ναι, θα ήθελα να με φροντίζεις εσύ. Να μου δωρίζεις την αγάπη σου, να με φωτίζεις με ένα χαμόγελο. Έτσι, ξέρω ότι θα ήμουν πραγματικά ευτυχής.

[15 Σεπτεμβρίου 2016]

Και με ήλιο
και με σκοτεινό ουρανό
δικιά σου θα είμαι.

[12 Σεπτεμβρίου 2016]

Και συ την αγάπη μου δέξου
Σβήσε το φως του κόσμου
κι άναψε το λύχνο της καρδιάς
Η αιωνία φωνή της αγάπης σε καλεί
Εσέ προσμένει η ψυχή μου ελεύθερα
Για εσένα ανασαίνω
Σε περιμένω.

[10 Σεπτεμβρίου 2016]

Το σκηνικό ήταν οικείο. Κάθε φορά που περπατούσα από το σπίτι στη γειτονιά περιφερειακά, εκεί, στο μεταλλικό παγκάκι της στάσης κοντά στο ξενοδοχείο Πρέσιντεντ, συναντούσα τη γριούλα με τα λευκά ίσια μαλλιά, το ρυτιδωμένο μέτωπο και τη μαύρη καλοκαιρινή μπλούζα. Ήταν άστεγη. Σπίτι της ήταν ο ουρανός. Ωστόσο, δεν ήταν μόνη εκεί. Είχε μαζί και την περιουσία της: τρεις μεγάλες μαύρες σακούλες με διάφορα αντικείμενα και ρούχα-χρήσιμα για εκείνη. Κάποια φορά που περπατούσα κοντά στην στάση κάτι ψιθύρισε, αλλά η φωνή της ήταν τόσο σιγανή και ευγενική που δεν κατάλαβα ακριβώς τι ψέλλισε. Γύρισα, την κοίταξα με βλέμμα απορίας και ύστερα έφυγα προσπερνώντας κάποιους περαστικούς.

[9 Σεπτεμβρίου 2016]

Σταμάτησε τη νύχτα, άνθρωπε!
Κράτησε στα χέρια το σεληνόφως.
Ησύχασε τον άνεμο.
Απόψε κάποιος θα αγαπηθεί.

[9 Σεπτεμβρίου 2016]

Άλλον προορισμό δεν έχω παρά μόνο να αγαπήσω και να αγαπηθώ
Κάτω από τη φτερούγα ενός μικρού λευκού περιστεριού να λυτρωθώ
από του κόσμου την ματαιότητα, πλεονεξία και καταστροφικότητα

Άλλον προορισμό δεν έχω παρά να πιω της αθανασίας το νερό
Κάτω από τα αστέρια να ταξιδέψω στον απέραντο ουρανό
και σαν αεράκι φθινοπωρινό να σε αγγίξω φέροντας αγνότητα

Άλλον προορισμό δεν έχω παρά της αγάπης θελήματα να ενδυθώ
Κάτω από τα λευκά δαντελένια σεντόνια να αναγεννηθώ
και να ανθίσω γεμάτη με φως, ελευθερία και μακαριότητα

Άλλον προορισμό δεν έχω παρά με την αγάπη Του να σωθώ
Κάτω από κάθε συλλογισμό να φέρω στο νου τον σταυρό
και να κεντήσω στην καρδιά καλοσύνη και καθαρότητα

Άλλον προορισμό δεν έχω.

[8 Σεπτεμβρίου 2016]

Μου αρέσουν πολύ τα κίτρινα φύλλα
πάνω στο πράσινο χορτάρι
και στο ξύλινο τραπέζι του χωριού
Μπροστά στο παράθυρό μου
έμαθα τη φύση
έμαθα να αγαπώ
τη μοναξιά των νερολούλουδων
και την ανάσα των δέντρων
καθώς τα επισκέπτεται
η πρώτη φθινοπωρινή βροχή
Η ευωδία βρεγμένου χώματος
με μεταφέρει νοερά σε εσένα
στην πνοή του σώματός σου
στην αγνότητα των χεριών σου
στην ανάμνηση της φωνής σου
που μου ψιθυρίζει ένα "Σε αγαπώ!"
Κλείνω τα βλέφαρά μου
και προσεύχομαι στον Θεό
η αγάπη σου να κρατήσει.

[7 Σεπτεμβρίου 2016]

Πέρασαν τόσοι άνθρωποι από τη ζωή μου:
κάποιοι φτωχοί, κάποιοι πλούσιοι
κάποιοι μορφωμένοι, άλλοι αγράμματοι
μερικοί ονειροπόλοι, άλλοι πραγματιστές
αρκετοί χαρούμενοι, αρκετοί προβληματισμένοι
κάποιοι ερωτευμένοι, κάποιοι άλλοι αγαπημένοι
άλλοι με οικογένεια και άλλοι χωρίς
άνθρωποι της πολης και άνθρωποι από μακρινά χωριά
Όλοι άφησαν το στίγμα τους στο χάρτη της καρδιάς μου
όμως ο τυφλός ασπρομάλλης γεράκος που κάθεται στο έδαφος
και πουλά χτένες σε ένα δρόμο κοντά στην Ομόνοια
με διδάσκει ακόμη και σήμερα την αρετή της υπομονής και της ταπεινοφροσύνης.

[04 Σεπτεμβρίου 2016]

Ήρθες και έφερες μακάριο φως
στον κόσμο που κατοικεί εντός μου
Ήρθες και έγινες απέραντος ουρανός
για να καθρεπτιστεί ο εαυτός μου

Ήρθες κρατώντας ηλιαχτίδες
στης ψυχής τα ερεβώδη πεδία
Ήρθες δίνοντας αγάπης ρανίδες
για να καλλιεργηθεί η ελευθερία

Ήρθες και σκόρπισες χαρά
ξεριζώνοντας πάθη και φιλαυτία
Θα φυλάξω τη ζεστή σου ματιά
για να πορεύομαι μες την ευτυχία.

[3 Σεπτεμβρίου 2016]

Θαυμάζω τους απλούς ανθρώπους
αυτούς που μοιράζουν φυλλάδια στους δρόμους
αυτούς που περιφέρουν την πραμάτεια στους δρόμους
αυτούς που πωλούν χτένες και είναι τυφλοί στους δρόμους
Θαυμάζω τις μητέρες και τους πατέρες που κυκλοφορούν με τα καροτσάκια των παιδιών στους δρόμους
τις γερόντισσες στα βουνά που ζούνε με τη θέα του χωριού τους
τους γέροντες που προσεύχονται καθημερινά για το καλό του παιδιού τους
Δεν ξέρω γιατί τα θαυμάζω όλα αυτά
Θα ήθελα, όμως, να έχω λίγη από την απλότητα και αγνότητά τους.

[1 Σεπτεμβρίου 2016]

Αγνά δάκτυλα την αγγίζουν
ένα φιλί στον λαιμό της ψιθυρίζουν
μα εκείνη στήνει μια σκάλα προς τον ουρανό
για να ξεφύγει από οτιδήποτε ερωτικό
Θέλει να φθάσει στα σύννεφα τα λευκά
στης αγνότητας τη γειτονιά
και να απωλέσει καθετί σαρκικό
για να ζήσει ό,τι όμορφο και ευγενικό
κατοικεί εκεί ψηλά
στων Αγγέλων τη συνοικία
να προσπορίσει ευτυχία
και ύστερα να επιστρέψει στη γη
σαν νύμφη αγνή
Αυτή θέλει να είναι η ιστορία της
που θα γραφτεί στο βιβλίο της ζωής
ότι ένας άνδρας σεβάστηκε την αγνεία της
και έγινε πυλώνας δύναμης και αρετής.

[1 Σεπτεμβρίου 2016]

Βρίσκομαι μόνη στο δωμάτιο
Ακούω μουσική με πιάνο
Το κομμάτι ονομάζεται "Ευαισθησίες"
και σκέφτομαι εσένα
Δεν ξέρω σε ποια αγκαλιά βρίσκεσαι
εάν βρίσκεσαι
Το μόνο που ξέρω είναι
ότι είσαι μακριά και
ότι νομίζω πως σε αγαπώ.

[31 Αυγούστου 2016]

Κρατώ εντός μου κρυμμένο ένα θησαυρό
τον οποίο θα δώσω σε χέρι αγνό
Παραμένει κρυμμένος τόσα χρόνια
και η ευωδία του είναι αιώνια

Το γνωρίζουν στα δέντρα τα πουλιά
πως για κανέναν δεν έχω μιλιά
και φροντίζουν να με παρηγορούν
όταν σε άγνωστο δρόμο με δουν

Κρατώ εντός μου κρυμμένο ένα θησαυρό
που μοιάζει με τον ολογάλανο ουρανό
Περιμένει καιρό για να ανακαλυφθεί
και ειλικρινή αγάπη να ενδυθεί

Κανένας στρατιώτης δεν τον έχει βρει
Φυλάσσεται βαθιά στην ανθισμένη ψυχή
και όποιος τολμήσει να περπατήσει εκεί
βρίσκει το νόημα κάθε σταγόνας από βροχή.

[30 Αυγούστου 2016]

Εκείνο το καλοκαίρι θυμάμαι
με κρατούσες αγκαλιά θερμά
με τάϊζες αμύγδαλα με μέλι
και γευόμουν την αγάπη σου

Ησουν χαμογελαστός τότε
Υπήρχες σαν ασύνορος ουρανός
που με αγκάλιαζε τρυφερά
και με γέμιζε χαμόγελα

Σήμερα είσαι μακριά, σε συγχωρώ
Χωρίς εσένα συνεχίζω να προχωρώ
Δεν διέκρινες το λάθος από το σωστό
αλλά εγώ θα σε αγαπώ για όσο ζω.

[30 Αυγούστου 2016]

Flowers flourish around you
as we walk hand by hand
Your soul is so pure and clean
like the crystal water
that emerges from the mountains
You are like an angel on earth
whose mission is
to spread love and forgiveness
You are the air i breathe
You are the person i adore
I love you.

[August 29, 2016]

Κάτω από τη γέφυρα
κερνάς τον κόσμο ήλιο
Κρατάς ένα βιβλίο
και μοιράζεις φως
Δεν κάνεις διακρίσεις
Προσφέρεις ηλιαχτίδες
σε όλους τους περαστικούς
και εκείνοι διαπερνώντας
του κόσμου τα σκοτάδια
παίρνουν φως από το σώμα σου
και ανάβουν το κερί της ευτυχίας.

[28 Αυγούστου 2016]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σε λίγο θα είμαι μόνη
στο νυφικό κρεβάτι
με τον αγαπημένο μου

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Με πλησιάζει
Τα πρώτα βλέμματα
Τα πρώτα αγγίγματα
Σιωπή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Τώρα οι άκρες
των δακτύλων μου
ψηλαφούν με λευκό χρώμα
το σώμα του
και εκείνο
ντύνεται φως

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
Χάδια και φιλιά
τυλίγουν τα σώματα
σαν τις πρώτες ηλιαχτίδες
που επισκέπτονται τη γη
Το σώμα μου μιλά
με το σώμα του
και η αγάπη
γιορτάζει

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Το τελευταίο φιλί
καρποφορεί σαν ελιά
και λαμπρύνει
τα πρόσωπά μας
Και η αγάπη
συνεχίζεται

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Ένα γλυκό χαμόγελο
κατοικεί στις καρδιές
που χτυπούν ήρεμα
Λευκά μυροβόλα άνθη
σκεπάζουν την κλίνη

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η αγάπη μας
σα σύννεφο χρυσό
στον λευκό ουρανό
ποτίζει τα άνθη
στοργικά.

[27 Αυγούστου 2016]

Ένα πρωί
που άνθιζαν
οι καμέλιες
με φίλησες
και
ο ουρανός
γέμισε
άφθαρτο φως
που τύλιξε
το σώμα μου

Το φιλί σου
ταξίδι
στο άπειρο
και
ένα χαμόγελο
διάπυρο
κατοίκησε
με ευγένεια
στα ρόδινα
χείλη μου

Η ανάσα σου
καθρέπτης
των λουλουδιών
έχει
το άρωμα
της βροχής
που συναντά
το χώμα
πριν
από το δείλι

Σε αγαπώ.

[26 Αυγούστου 2016]

Χριστέ μου
μέσα στην αγκαλιά Σου
όλα γίνονται φως
όλα είναι πανανθρώπινα
και εγώ νιώθω
σαν ελιάς καρπός
ευλογημένος
που τον κρατά
το άχραντό Σου χέρι

Χριστέ μου
μέσα στην αγκαλιά Σου
βρίσκομαι
και δάκρυα αγαλλιάσεως
κυλούν από τα μάτια
για τις αμαρτίες
του παρελθόντος
που Εσύ πήρες μακριά
από εμένα

Χριστέ μου
μέσα στην αγκαλιά Σου
κράτησε όλον τον κόσμο
τη γη
και τον ουρανό
και φύλαξέ μας
από οποιοδήποτε κακό
μπορεί να συναντήσουμε
στον δρόμο μας

Χριστέ μου
Σε ευχαριστώ που υπάρχεις!

[26 Αυγούστου 2016]

Άνοιξε την παλάμη του
έπιασε τη βροχή
έκλεισε την παλάμη
άνοιξε την αγκαλιά του
έκλεισε τα χέρια
με κράτησε θερμά
με κοίταξε στοργικά
μου είπε: "Σ' αγαπώ"
έλυσε τα χέρια
με κοίταξε ξανά
με χαιρέτισε
έφυγε περπατώντας
ο χρόνος σταμάτησε
και η βροχή έρεε
στο σώμα και την ψυχή.

[25 Αυγούστου 2016]

Πυκνό σκοτάδι
Ησυχία μες στο δωμάτιο
Κανένας δεν περπατά
Ανοίγει η πόρτα
Μια αχτίδα φωτός
επισκέπτεται το χώρο από μακριά
Είναι η ανάσα του ποιητή
αυτή που ζωογονεί
φέρει φως
και όλα γίνονται ουρανός.

[22 Αυγούστου 2016]

Τώρα που έφθασα τα 31 και ένα
στη ζωή μου αναζητώ εσένα,
που χαρά θα με γεμίσεις
και την καρδιά μου θα κεντήσεις
με χρυσοκλωστή και αγάπη αγνή

Το σώμα ταξίδι θα 'ναι στο άπειρο
το συναίσθημά μου διάπυρο
στην καινή γη που θα με περπατήσεις
και αληθινά θα με αγαπήσεις
σαν παιδί που προσδοκά την Ανατολή

Ο άνεμος τα σύννεφα θα πάρει
Ο ουρανός το τραγούδι του θα άρει
και εμείς ουράνιοι διαβάτες
της αιώνιας αγάπης στυλοβάτες
ονειρευόμαστε καθώς αγκαλιαζόμαστε

Τα λόγια σου θα γίνονται φως
εντός μου θα είσαι ένας ουρανός
που την χαρά μου θα καθρεπτίζω
κάθε φορά που σε αγγίζω
αναζητώντας στοργή σε παρθένα γη

Τώρα που έφθασα τα 31 και ένα
η καρδιά χτυπά ήρεμα για τα περασμένα
Η ζωή με τρέχει μπροστά
και με ρίχνει στη δική σου αγκαλιά
σύντροφό σου και οδηγό σου.

[19 Αυγούστου 2016]

Ενώ άκουγα μουσική ήρεμα στο δωμάτιο
η φωνή της Αγάπης στην κουζίνα ακουγόταν
σε κάποιο μαιευτήριο ένα παιδί γεννιόταν
ο αγαπημένος μου από μακριά προσευχόταν
σε κάποια χώρα η ειρήνη κατοχυρωνόταν

Ενώ άκουγα μουσική ήρεμα στο δωμάτιο
κάποια νέα ξεφύλλιζε στο χωριό εφημερίδα
κάποιοι έπεφταν ηρωϊκά για την πατρίδα
οι φίλοι μου θαύμαζαν του ηλίου την αχτίδα
εγώ ανασυνέθετα στο νου όσα μέχρι χθες είδα

Ενώ άκουγα μουσική ήρεμα στο δωμάτιο
μία νύφη για την εκκλησία προετοιμαζόταν
κάποιοι συνάδελφοι στον ανελκυστήρα στριμωχνόταν
ο αδελφός μου με πυγμή στη δουλειά εργαζόταν
μία ποιήτρια την δικαιοσύνη στη γη ονειρευόταν

Και εγώ να είμαι στο δωμάτιο
στο οποίο η μουσική απαλά ακουγόταν.

[19 Αυγούστου 2016]

Ενώ άκουγα μουσική δυνατά στο δωμάτιο
κάποιο παιδί στον κόσμο εξαφανίστηκε
κάποια οικογένεια μακριά ξεκληρίστηκε
κάποια κοπέλα στον δρόμο δολοφονήθηκε
κάποιο στράτευμα στην πλατεία ηττήθηκε

Ενώ άκουγα μουσική δυνατά στο δωμάτιο
σε κάποια χώρα οι ελευθερίες παραβιάστηκαν
σε κάποια γειτονιά αγνές κοπέλες βιάστηκαν
κάποιοι ληστές στην τράπεζα πιάστηκαν
κάποιοι γείτονες στο σπίτι τους κρεμάστηκαν

Ενώ άκουγα μουσική δυνατά στο δωμάτιο
κάποιος για την ορθότητα της πολιτικής πειθόταν
ο κόσμος έξω από το παράθυρο καταστρεφόταν
η αγάπη ενός αρραβωνιαστικού διαλυόταν
ο διπλανός μου τη βοήθειά μου χρειαζόταν

Και να 'μαι εγώ στο δωμάτιο
κι η μουσική δυνατά ακουγόταν.

[18 Αυγούστου 2016]

Είσαι παντού
Ψηλά στην άκρη του ουρανού
με ξεναγείς στο φως
Στο κάλλος που έπλασε ο Θεός
με περπατάς
και ενδυόμενος αγάπη αναζητάς
αγνότητα
Μέσα στου στερεώματος τη μακαριότητα
κατοικείς
και σαν νερό κρυστάλλινης πηγής
κυλάς

Είσαι παντού
Στο στρώμα του κρεβατιού
μοιράζεσαι στιγμές
επιθυμώντας σάρκες ερωτικές
Γεύεσαι την πληρότητα
προσδοκώντας αγαθότητα
Στις σταγόνες της βροχής
βρίσκεις το νόημα της ζωής
Και το ταξίδι σου συνεχίζεις
εφόσον στο όνειρο ελπίζεις
σε έναν κόσμο αγνό

Είσαι παντού
Πέρα από τα όρια του λογικού
σε αναζητώ
και εκεί παίζω σαν παιδί μικρό
κρυφτό στις λέξεις
Στης σιωπής τις πλέξεις
αγκυροβολώ αγαθοσύνη
και μες στων Αγγέλων την εαροσύνη
αισθάνομαι την παρουσία σου
επιθυμώντας την προστασία σου
από τη ματαιότητα

Είσαι παντού.

[17 Αυγούστου 2016]

Με φίλησες και άνοιξες ένα παράθυρο στον ουρανό
Από ψηλά τώρα σμιλεύω την αγάπη μου για εσένα
Κρατώ στα χέρια μου τον ολογάλανο θησαυρό
Και αναβαπτίζω στο φως όλα τα πεπερασμένα

Με φίλησες και άνοιξες ένα παράθυρο στον ουρανό
Η καρδιά μου χτυπά ήρεμα όταν είσαι κοντά μου
Θέλω να σου προσφέρω ό,τι όμορφο έχω και αγαθό
Για να γίνεις αιώνια και αμετάκλητα η συντροφιά μου

Με φίλησες και άνοιξες ένα παράθυρο στον ουρανό
Και ανθίζουν στην καρδιά μου λευκά τριαντάφυλλα
Θα φυλάξω εντός μου αυτόν τον σπάνιο θησαυρό
Θα κεντήσω τα συναισθήματα μου που είναι διάπυρα

Σε φίλησα και άνοιξα ένα παράθυρο στον ουρανό
Κρατώ με τα βλέφαρά μου τα παραθυρόφυλλα ανοιχτά
Θα γίνω για εσένα ένα φυλαχτό με χρυσό σταυρό
Και θα παραμείνω μια θερμή, μεταξένια αγκαλιά

Σε αγαπώ Σε αγαπώ Σε αγαπώ.

[17 Αυγούστου 2016]

Τι όμορφο
να κυκλοφορώ
στο πλάι
του ανθρώπου
που αγαπώ!
Τι ευλογία!
Να στέκομαι
δίπλα
σε κάποιον
που φέρει
φως στην ψυχή!
Τι ελευθερία!

[16 Αυγούστου 2016]

Εξ' αποστάσεως σε αγαπώ
και σου προσφέρω ό,τι αγαθό
έχω στην καρδιά μου
και ό,τι ευγενικό
κρατώ στα χέρια
είναι για εσένα
Σε περίμενα
μια ολόκληρη ζωή
και τώρα
σε αγαπώ
με τρόπο αλλότριο:
"Εξ' αποστάσεως".

[16 Αυγούστου 2016]

Εσένα περιμένω
Να κατοικήσεις εντός μου
Η αγάπη σου να αγκαλιάσει
Κάθε ιστό της ύπαρξής μου
Και να τον αναπλάσει με φως
Κάθε σου λέξη φως
Κάθε σου πράξη φως
Κάθε σου βήμα φως
Σε περιμένω.

[16 Αυγούστου 2016]

Μέσα στο όνειρό μου
Σε φίλησα και διακτινίστηκε φως
Από το βιβλίο της ζωής μου
Ενώ με κρατούσες αγκαλιά
Σαν το ηλιοτρόπιο στον ήλιο
Ένιωσα την αγάπη σου
Να θάλπει όλο το σώμα
Έχοντας εσένα δίπλα μου
Η καρδιά μου χτυπά ήρεμα
Σε ευχαριστώ που κατοικείς το όνειρο
και με αγαπάς έστω με αυτό τον τρόπο.

[15 Αυγούστου 2016]

Αγάπη
Κεντημένη με χρυσοκλωστή
Ηλίου θέρμη και αχτίδα
Δροσερή κρυστάλλινη πηγή
Αληθινό στήριγμα και ελπίδα
Σ' αγαπώ

Έλα
Να μου κρατήσεις το χέρι
Εσύ αμυγδαλιάς ανθοκλάδι
Που πετάς σα λευκό περιστέρι
Και φωτίζεις τα σκότη του Άδη

Αγάπη μου
Κεντημένη με χρυσοκλωστή
Φρέσκο ολόγιομο κεράσι
Οδήγησέ με στην πολύχρωμη αυγή
Στο ξέφωτο που έχουν τα δάση
Σ' ακολουθώ

Έλα
Μέσα στο βράδυ σαν αστέρι
Να χρωματίσεις τη βραδιά μου
Με ελπίδα από τ 'ουρανού τα μέρη
Γίνε παντοτινά η συντροφιά μου.

[31 Ιουλίου 2016]

Άνθη κερασιάς κρατάς στα χέρια
Και αναδύεται άρωμα ομορφιάς
Μου τα προσφέρεις ένα-ένα
Καθώς ο ήλιος μας περιβάλλει
Και εγώ έχω χαρά
Μου τα στολίζεις στα μαλλιά
Εις ένδειξη αγνότητας
Και εγώ σου δωρίζω ένα φιλί
Για να με θυμάσαι
Έτσι όπως με βρήκες
Στα λευκά ντυμένη
Με τα άνθη στην καρδιά
Μιας νεότητας παιδικής
Μιας αγάπης ειλικρινούς
Μιας ελπίδος άσβεστης
Σε αγαπώ για αυτό που είσαι.

[29 Ιουλίου 2016]

Σα βρέθηκε μόνη σε ανδρός κλίνη
τα χέρια άπλωσε για να τον αγκαλιάσει
Το βλέμμα εκείνου προσηλωμένο σε εκείνη
τη στιγμή που την κρατά για να πλαγιάσει

Και καθώς εκείνη ξαπλώνει στο κρεβάτι
μυροβόλα άνθη αναφύονται στο στρώμα
εκείνος βλέπει εκείνη με χαρά γεμάτη
και φύλλα του έρωτα τυλίγουν το σώμα

Εκείνος οσφραίνεται το άρωμά της
Εκείνη ταξιδεύει με τα φιλιά του
Η ευτυχία κατοικεί στην καρδιά της
καθώς βρίσκεται στην αγκαλιά του

Η ξενάγηση στο φως δε σταματάει
καθώς εκείνη κεντά δαντελένια σιωπή
H καρδιά εκείνου δυνατά χτυπάει
καθώς υποδέχεται την πολύχρωμη αυγή

Τα χέρια τους ευγενικά ενωμένα
Τα σώματα λουσμένα στο ρόδινο φως
Τώρα πορεύονται παιδιά αγκαλιασμένα
και το παιχνίδι τους βλέπει ο ουρανός.

[28 Ιουλίου 2016]

Νύχτα μέσα στο δάσος
Οι πυγολαμπίδες ομορφαίνουν το χώμα
Φωτίζοντας της γης τα πεδία
Εγώ ευρισκόμενη στην αγκαλιά σου
Ακούω την προσωπική σου ιστορία

Νύχτα μέσα στο δάσος
Έχω του ουρανού το χρώμα
για παρέα και συμμαχία
Με συντροφιά την ηχολαλιά σου
Ταξιδεύω γεμίζοντας με ευτυχία

Νύχτα μέσα στο δάσος
Κάτω από του ουρανού το στρώμα
Μου χαρίζεις στιγμές και αθανασία
Φωτίζεις την καρδιά μου με την καρδιά σου
Και εγώ οδηγούμαι στης ψυχής την αφθαρσία.

[27 Ιουλίου 2016]

Ο ήλιος στο υψηλότερο σημείο του ουρανού
Σχήματα σκιών αγιοκλήματος στο σώμα σου
Άρωμα τριαντάφυλλου και χώματος μαζί
Δροσερό καλοκαιρινό αεράκι στα ρούχα σου
Είσαι στην αυλή του σπιτιού και
Μοιράζεις αμύγδαλα στους γείτονες
Χαμογελάς
Μετά, κοιτάζεις ψηλά στον ουρανό και
Ευχαριστείς τον Θεό για ό,τι αγαθό
Σου δίνει καθημερινά για να ζήσεις
Αισθάνεσαι απεραντοσύνη και αγάπη
Μέσα σου η προσευχή εντείνεται
Και όταν σταματάς, όλα γύρω αλλαγμένα
Και αναγεννημένα λούζονται στο φως.

[27 Ιουλίου 2016]

Θα ήθελα να περπατώ σαν σταγόνα δροσιάς στο σώμα σου
Θα ήθελα να με κρατάς στα χέρια σου όπως το νερό
Θα ήθελα να επισκεφθώ κάποτε το δώμα σου
και από εκεί να με ξεναγήσεις στον ουρανό

Το σώμα σου έχει το άρωμα κρίνου λευκού
Τα χέρια σου είναι δυο ολάνθιστοι κάμποι
που με ταξιδεύουν στα όρια του λογικού
και στο δώμα σου μέσα η ομορφιά λάμπει

Θα ήθελα υπό το φως του ήλιου να με περπατήσεις
σε απάτητους τόπους, ηλιοσκέπαστους, καινούς
Θα ήθελα από την καρδιά σου να με αναγεννήσεις
και να με οδηγήσεις σε αγνές ατραπούς.

[26 Ιουλίου 2016]

Το άρωμά σου στα μαλλιά μου
αναδύει μια άρρητη ευωδία
Η ματιά σου στην καρδιά μου
με γεμίζει με ευτυχία

Η παρουσία σου με θρέφει
σαν αγίασμα από πηγή
Το βλέμμα σου συνέχει
καθώς με κοιτάς την αυγή

Σε χρειάζομαι κοντά μου
όπως η βροχή τον ουρανό
Παράμεινε στην αγκαλιά μου
για να ζήσουμε ό,τι αγαθό.

[24 Ιουλίου 2016]

Αγαπημένε μου,

τα μυροβόλα λουλούδια να έχεις συντροφιά
να ζεις ημέρες ηλιοπλασμένες στο διάβα σου
τα χρώματα των αστεριών να κρατάς στην αγκαλιά
η ζωή σου να έχει μουσική στην οκτάβα σου

να πνέεις σαν αγέρας στο αρχιπέλαγος
η αγνότητά σου να γεμίζει κάθε τόπο με ευωδία
να έχεις οδηγό στα σκοτάδια πάντα το Φως
να σε συνοδεύει των Αγγέλων η μελωδία

να έχεις απεραντοσύνη όπως ο ουρανός
το χορτάρι που διαβαίνεις να ανθίζει την ψυχή σου
να έχεις τις ευλογίες που δίνει ο Θεός
κάθε σου πράξη να φέρει ίχνη της πνοής σου

να αισθάνεσαι την ομορφιά των πραγμάτων
τα χέρια σου να εργάζονται έργα φωτός
να βιώνεις την πνευματικότητα των σωμάτων
η αγάπη να είναι η δική σου ατραπός.

[23 Ιουλίου 2016]

Τραγούδησέ μου για να κοιμηθώ
Παραδομένη στην αγκαλιά σου
σαν μελισσάκι θέλω να εργαστώ
και να συλλέξω τα φιλιά σου

Τραγούδησέ μου για να κοιμηθώ
Ετούτο το όμορφο καλοκαιρινό βράδυ
θέλω στην αγάπη σου να βυθιστώ
τώρα που ταξιδεύω σαν παλιό καράβι

Τραγούδησέ μου για να κοιμηθώ
και να με συναπάρει η ηχολαλιά σου
Θα συνεχίσω το ταξίδι αυτό
μέχρι να βρεθώ στην στεριά σου

Τραγούδησέ μου για να κοιμηθώ
οδηγώντας με στα πέρατα της γης
Να με αγαπάς και θα σε αγαπώ
όπως τα χρώματα της αυγής.

[21 Ιουλίου 2016]

Κάποτε
Κράτησα το άχραντο χέρι Σου
Το φίλησα και άνθισαν οι κάμποι
Φόρεσα για ρούχο την αγάπη Σου
και η γη καλύφθηκε με λουλούδια
Μίλησα με τον ουρανό για Εσένα
και βγήκε δυνατός ήλιος στο στερέωμα
Από Εσένα όλα τα θαύματα
Με Εσένα όλη η αγάπη των Αγίων
Για Εσένα οι προσευχές όλων μας.

[21 Ιουλίου 2016]

Σαν το αγνό θυμάρι
είναι η αγάπη μου για εσένα
που φυτρώνει στη βουνοπλαγιά
προσμένοντας τις ηλιαχτίδες
και το καθαρό αεράκι για να ανθίσει

Σαν το αγνό θυμάρι
είναι η αγάπη μου για εσένα
που περιμένει τις μέλισσες
για να συλλέξουν την ομορφιά του
και να χρωματίσουν τη χαρά του

Σαν το αγνό θυμάρι
είναι η αγάπη μου για εσένα
Τα φύλλα μου, αφού ξεραθούν,
όταν θρυμματιστούν
αναδύουν άρωμα

Σαν το αγνό θυμάρι
έτσι σε αγαπώ.

[20 Ιουλίου 2016]

Μη φεύγεις
από τις στιγμές
που ζήσαμε μαζί

Μη φεύγεις
από την αγάπη
που σε προσκαλεί

Μη φεύγεις
από την ομορφιά
αυτή την εσωτερική

Μη φεύγεις
από τα χέρια μου
σαν βροχή

Μη φεύγεις
από τη συνάντηση
των σωμάτων την μυστική

Μη φεύγεις
με τα πρώτα χρώματα
που φέρει η αυγή

Μη φεύγεις.

[18 Ιουλίου 2016]

Έξω από το νοσοκομείο
ο άνδρας με τα τόπια
προσφέρει χαρά σκόρπια
Πουλά τόπια θαλάσσης
με ήρωες που δεν πρέπει να χάσεις
Το υλικό τους είναι ταπεινό
το παράδειγμα του ανθρώπου φωτεινό
Η ιδέα του αποτελεί παραμυθία
σε κάθε παιδιού επιθυμία.

[15 Ιουλίου 2016]

Ήρθες γευόμενος την προσευχή
για ένα κόσμο πιο αγνό
Ήρθες κρατώντας μιαν ευχή
σαν παιδί μικρό

Ήρθες για να μοιράσεις λεμονανθούς
και να ράνεις με ασφοδίλια
Ήρθες κρατώντας ξύλινους σταυρούς
με δεήσεις και καντήλια

Ήρθες ελπίζοντας πως η γη
θα καρποφορήσει ευγενικά
Ήρθες σαν την πολύχρωμη αυγή
προσφέροντας δώρα στη σιγαλιά

Ήρθες για να προσφέρεις Φως
και να αρωματίσεις τον πρωινό ουρανό
Ταξίδεψέ με στο αρχιπέλαγος
για να αποκτήσω χρώμα γαλανό

Ήρθες για να ανοίξεις μια πόρτα
στην αγάπη και την αιωνιότητα
Περπάτησέ με όπως πρώτα
για να γεμίσω μακαριότητα

Για αυτό ήρθες.

[15 Ιουλίου 2016]

Σαν στάχυ
στον κήπο
πλούσιου σπιτιού
στέκομαι
Αγέρωχη
Καμαρωτή
Μοναχική
Δίπλα από τη στάμνα
επενδύω στο όνειρο
Με αγγίζει το αγέρι
Μου λυγίζει το σώμα
και ταξιδεύω μακρυά
Ο ήλιος με θρέφει
με όμορφα λόγια
Το χώμα ανασαίνει
σε κάθε σου πέρασμα
Κάθε φορά
που με αγκαλιάζεις
με το βλέμμα σου
αναγεννιέμαι
Εσύ είσαι εκείνος
που με ποτίζει χάδι
και χαίρεται
την ομορφιά μου
Στο πέρασμα του χρόνου
θα παραμείνω
για εσένα
μια αγάπη παντοτινή.

[13 Ιουλίου 2016]

Τα παιδιά περιμένουν
την επιστροφή
των γονέων στο σπίτι

Τα παιδιά περιμένουν
μια εκδρομή
για να συλλέξουν ήλιο

Τα παιδιά περιμένουν
ένα χαμόγελο
στο πρόσωπο των μεγάλων

Τα παιδιά περιμένουν
ένα τόπι
για παιχνίδι στη γειτονιά

Τα παιδιά περιμένουν
μια παιδεία
θεμέλιο λίθο στη ζωή

Τα παιδιά περιμένουν
μια πολιτική
γεμάτη δικαιοσύνη και αρετή

Τα παιδιά περιμένουν
την ανατροπή
που θα φέρει ενότητα

Τα παιδιά περιμένουν
Τα συνάντησα προχθές
Ακόμη περιμένουν.

[10 Ιουλίου 2016]

Στόλισες τα καστανά μαλλιά με λευκά άνθη
Μου κράτησες το χέρι και με οδήγησες
στο δάσος με τα ψηλά δέντρα
και τα πλατιά φύλλα
Με έντυσες με αγάπη
Μου προσέφερες λουλούδια μυροβόλα

Το σώμα σου λύχνος που φωτίζει τα σιωπηλά της νύχτας
Το χάδι σου άνοιξη στης καρδιάς τον χειμώνα
Μέσα από τα χέρια σου ανατέλλει ελπίδα
για έναν αγαθότερο κόσμο
για μια αγάπη σαν κρυστάλλινο νερό
που ποτίζει την ψυχή με παραμυθία

Ευρισκόμενη στην αγκαλιά σου
δεν σταματώ να ονειρεύομαι
την πόρτα του ουρανού ανοιχτή
για να πλυθώ με λευκό φως
και να ανοίξω δρόμο για την αιωνιότητα
τώρα που κάθε φιλί γίνεται πραγματοποιήσιμη ευχή

Νύχτα στο δάσος σε πρωτοαγάπησα.

[9 Ιουλίου 2016]

Bαδίζω μόνη
Μέσα στο φωτεινό δωμάτιο
Αγκαλιάζω το στερέωμα του ουρανού
Απεραντοσύνη
Αίσθημα της παρουσίας του Θεού
Ο χρόνος ενοποιείται
Ο χώρος καταργείται
Όλα προσανατολίζονται στην αιωνιότητα
Όλα θα αναγεννηθούν σύντομα.

[6 Ιουνίου 2016]

Σε υποδέχομαι
πρόσωπο αγγελικό
σώμα μυρωμένο
ανάσα θαλάσσης
κεριού φως

Σε υποδέχομαι
στο βαθύ σκοτάδι
χρωματίζοντας αγάπη
του ουρανού την άκρη
αρωματισμένε βασιλικέ

Σε υποδέχομαι
με το πρώτο φιλί
στο πολύχρωμο δείλι
νιώθω τα χείλη
να γίνονται τριαντάφυλλο

Σε υποδέχομαι
με λαμπάδα λευκή
με βλέμματος καθαρότητα
με ανυπόδυτη αγνότητα
εσένα προϋπαντώ.

[4 Ιουλίου 2016]

Απόψε η πύλη της αιωνιότητας είναι ανοιχτή
Περπατώ με αγγέλους στα σκαλοπάτια του ουρανού
Μη φεύγεις
Για εσένα φυλάω τις πρώτες μου ανάσες στον κήπο
Για να με περπατήσεις και με ξεναγήσεις
Σε τοπίο ονειρικό
Μετουσίωση υπόσχεσαι
Και εγώ δρασκελίζομαι στα χέρια σου
Γυρεύοντας το πρώτο φιλί
Ένα στοργικό χάδι στην Ανατολή
Θα σου χαρίσω ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο
Για να το έχεις συντροφιά σε τόπους απάτητους
Πλέοντας με τη βάρκα του ουρανού στο στερέωμα
Μόνο εσύ και εγώ
Καθρεπτιζόμαστε μπροστά στον αιθέρα
Σαν ένωση μυστική και αλλότρια
Μέσα στο σκοτάδι του γαλαξία.

[1 Ιουλίου 2016]

Ήξερε να βαπτίζει το λόγο του στο Φως
και το σώμα του στη νυχτερινή βροχή
για να πλυθεί από τη ματαιότητα
και να αναγεννηθεί μέσα στην καθημερινότητα
Εκείνο το βράδυ
πάνω στο δέρμα του έρεαν αγάπης ρανίδες
πολύχρωμες σαν το δείλι

Ήξερε να θρυμματίζει τον εγωισμό του αυτός
και να σκορπίζει απέραντη στοργή
προσμένοντας την αυγή με απλότητα
για να αναπλαθεί με μακαριότητα
Εκείνο το βράδυ
μέσα στο αίμα του κυλούσαν λευκές ελπίδες
σκορπίζοντας φως από της ευγνωμοσύνης το κανδήλι

Ήξερε να ελπίζει στην καθαρότητα που έχει ο ουρανός
και να ονειρεύεται το βράδυ ένα χαρούμενο πρωί
για να ντυθεί γιορτή με ταπεινότητα
και να αγιασθεί μέσα στου Θεού την ιερότητα
Εκείνο το βράδυ
το σώμα του λαχταρούσε να ξεφύγει από παγίδες
και να μυρίσει σαν ασφοδίλι

Ήξερε να καθρεπτίζει τα ανδραγαθήματα σαν αιγιαλός
και να παιδεύεται στους βράχους για μια αγάπη αληθινή
να διαφωτίζει την ανθρωπότητα
και ν' ανοίγει δρόμο για την αδελφικότητα
Εκείνο το βράδυ
το σώμα του αναπαύθηκε και έπαιξαν λύρα οι νεανίδες
που μαζεύτηκαν γύρω του σαν θαλασσινό κοχύλι.

Και το ήξερε καλά. Η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον.

[27 Ιουνίου 2016]

Μέσα στην εκκλησία
Η πνοή του μυρωμένη
Το πρόσωπό του Φως
Το περπάτημά του αγγελικό
Το βλέμμα του αγάπη Χριστού
Τα λόγια του αγίασμα.

[25 Ιουνίου 2016]

Σε θέλω κοντά μου. Έλα.

Πάρε το χέρι μου και οδήγησέ με στο Φως
Κράτησε στη φούχτα το αγέρι
Και δώσε μου ένα από τα άστρα που φέρει ο ουρανός

Μίλησε μου για την αφθαρσία της αγάπης και την αιωνιότητα
Περιμένω στην πόρτα με ανυπομονησία
Ένα σου βήμα που θα αναμορφώσει την ανθρωπότητα

Μοίρασε τα ατομικά αγαθά σε χέρια ξένα
Άκουσε τον αχό της θάλασσας ξανά
Διασχίζοντας όρια ανθρώπινα και πεπερασμένα

Αποκοιμήσου στην παλάμη και κρύψε σιωπηλά τον εαυτό σου
Μέσα στον κήπο σου ο έρωτας με συνδράμει
Αποκάλυψέ με εντός σου

Μύρισε το αγιόκλημα και τραγούδησε αγάπης λόγια
Πότισε με ζείδωρο νερό πουλιά πρωτόκλητα
Και ενοποίησε του χρόνου τα ρολόγια

Να ξέρεις ότι βρίσκομαι εδώ για να σε αγαπώ
της καρδιάς σου τα βήματα θέλω να ακολουθώ
σε παρθένα μονοπάτια για να περπατώ.

Σε θέλω κοντά μου. Έλα.

[23 Ιουνίου 2016]

Γεννήθηκα για να σου τραγουδώ
Γεννήθηκα για να σε αγαπώ
Γεννήθηκα για να σε αγκαλιάζω
Γεννήθηκα για να σε κοιτάζω

Γεννήθηκες για να σε καλημερίζω
Γεννήθηκες για να σε υπερασπίζω
Γεννήθηκες για να χαμογελάς
Γεννήθηκες για να με περπατάς

Γεννήθηκα και Γεννήθηκες για να Ανα-Γεννηθούμε!

[17 Ιουνίου 2016]

Όλα τα σύννεφα του ουρανού
κράτησα στη φούχτα
των αστεριών τις ευωδίες
το άρωμα από τα φρούτα
και των πουλιών τις μελωδίες
γύρεψα παντού

Ανάμεσά τους ζήτησα εσένα
σα ρόδο αμάραντο
Σε γη ανθισμένη
ονειρευόμουν το άπιαστο
με φως λουσμένη
για όλα τα πεπερασμένα

Σε βρήκα στην ακρογιαλιά
καθήμενο στα βράχια
κράταγες λευκά κοχύλια
και στα καστανά σου μάτια
άρμη και στα χείλια
να σου κρατά συντροφιά

Και γύρεψα από εσένα το φιλί
και το άγγιγμα του ανέμου
να διατρέχει όλο το σώμα
"Πόσο όμορφος είσαι καλέ μου!"
είπα και κλείστηκα στο δώμα
ζητώντας μιαν αγκαλιά τρυφερή

Και ήρθες και μου έδωσες στοργή
με έντυσες με αγάπη
και η νύχτα έγινε μέρα
Να ξέρεις: "ο εαυτός σου με πλάθει
και με λυγίζει από τον αέρα
σα λουλούδι που φυτρώνει στη γη".

Κάθε στιγμή μαζί σου
είναι μια μικρή γιορτή
που με στολίζει όνειρο αγνό
Κρατάω στο χέρι μιαν ευχή:
"Πλάσε για εμένα τον ουρανό
και κλείσε με στο φιλί σου"

[8 Ιουνίου 2016]

Όταν σε πρωτοσυνάντησα
άδειασα
τις τσέπες
από τη φιλαυτία
και γέμισα με ευσπλαχνία
και έρωτα για εσένα

Όταν σε πρωτοσυνάντησα
περίμενα
με προσδοκία
να γευτώ ένα βλέμμα
της καρδιάς σου την αξία
σε όλα τα πεπερασμένα

Όταν σε πρωτοσυνάντησα
διδάχθηκα
την απουσία
του κακού μου εαυτού
σκορπίζοντας άρωμα γιασεμιού
στης ζωής μου τα πεδία

Όταν σε πρωτοσυνάντησα
υψώθηκε
μια σκάλα προς τον ουρανό
και καθετί όμορφο και καλό
γεννήθηκε στην ψυχή
έφερες φως από την αυγή

Όταν σε πρωτοσυνάντησα
έχασα
τις λέξεις και τα λόγια
σταμάτησαν του χρόνου τα ρολόγια
η βραδιά φορτίστηκε με αγάπη
κι είπα: "Μια καρδιά έχω, πάρ΄τη!".

[2 Ιουνίου 2016]

Σε περιμένω καλέ μου να 'ρθεις
Σε προσδοκώ όπως το φως της αυγής
για να φωτίσεις τις σκιές
να βάλεις νέες πινελιές
στον ουρανό της καλοσύνης σου
και εγώ γευόμενη της ευφροσύνης σου
ντύνομαι χαρά και αγάπη
απόψε που το φιλί επετράπη

Σε περιμένω καλέ μου να 'ρθεις
και με λευκό κρασί να ξεπλυθείς
από του κόσμου την ματαιότητα
για να ενδυθείς την μακαριότητα
της γης και του ουρανού
σκορπίζοντας άρωμα γιασεμιού
στα ανθρώπινα αρτιμελή σώματα
βάφοντάς με τα νέα χρώματα

Σε περιμένω καλέ μου να 'ρθεις
περνά η ώρα, μην αργείς
σε χρειάζομαι εδώ κοντά μου
να σε κρατώ στην αγκαλιά μου
για να με πας ταξίδι αλαργινό
κοντά στο φεγγάρι το φωτεινό
για να βιώσω καινοφανή εμπειρία
με εσένα καλέ μου στην αφετηρία

Σε περιμένω καλέ μου να 'ρθεις.

[30 Μαΐου 2016]

Στις άκρες των δακτύλων σου
Μια ιστορία ξετυλίγεται
Δυο πρόσωπα πλέκει
Εσένα και εμένα
Κάτω από το σεληνόφως
Μέσα στη νύχτα
Τυλίγματα αγάπης
Λόγια τρυφερότητας
Βλέμματα στοργής
Ανταλλάσσονται
Η προσδοκία για πληρότητα
Αναπλάθεται
Αναδύοντας αρώματα της σάρκας.

[27 Μαΐου 2016]

Αυτό που αγαπώ σε εσένα
είναι ο ήλιος που λούζει το πρόσωπό σου
είναι ο σταυρός που φοράς στο λαιμό σου
είναι η βροχή που ρέει στο σώμα σου
είναι το φως που βλέπω στο δώμα σου

Αυτό που αγαπώ σε εσένα
είναι η χαρά που δρέπει τη ματιά σου
είναι η ανοιχτή και ζεστή αγκαλιά σου
είναι το φεγγάρι τη νύχτα που σε σκέπει
είναι η ανάσα σου το βράδυ που συνέχει

Αυτό που αγαπώ σε εσένα
είναι τα χέρια σου που είναι σαν κάμποι
είναι η άποψή σου επί πραγμάτων που λάμπει
είναι η ευγένεια σώματος και ψυχής
είναι η αποφασιστικότητα της στιγμής

Όλα αυτά αγαπώ σε εσένα.

[21 Μαΐου 2016]

Στις φίλες που σκόρπισαν στον άνεμο
τις στιγμές, την αγάπη και τα χρόνια μας
εύχομαι καλό ταξίδι.

[15 Μαΐου 2016]

Μέσα στο δωμάτιο
γράμματα και εικόνες
ιστορίες παλιές
σαν Παρθενώνες

Μέσα στο δωμάτιο
τα πρώτα λόγια
αγάπης και στοργής
σαν λουλούδια σε ανθολόγια

Μέσα στο δωμάτιο
οι πρώτες λέξεις
των μικρών παιδιών
σα φεγγαριού φέξεις

Μέσα στο δωμάτιο
τα πρώτα γράμματα
η παιδική προσπάθεια
για να μάθω πράγματα

Μέσα στο δωμάτιο
οι πρώτες εικόνες
ουρανού και βροχής
οι αρχικές σταγόνες

Μέσα στο δωμάτιο
πράγματα και αντικείμενα
πολύχρωμα και ιστορικά
δείχνουν δυναμικά υποκείμενα

Μέσα στο δωμάτιο
ο πατέρας και η μητέρα
φροντίζουν ολημερίς
για να πάμε παραπέρα

Μέσα στο δωμάτιο
ξετυλίγεται η ιστορία μας
με εργασία και όνειρα
ντύνει την κοινωνία μας.

[14 Μαΐου 2016]

Μέσα στο δωμάτιο
περιτριγυρίζει
μια πεταλούδα λευκή
το βάζο του λουλουδιού
και μας χωρίζει
μια λεπτή γαλανή κλωστή
από το σύνορο του ουρανού

Έξω από το δωμάτιο
χρυσίζει
την καταπράσινη γη
ο ήλιος παντού
και ένα πουλί πεταρίζει
σε χρώμα θαλασσί
ηχώ τραγουδιού

Γύρω από το δωμάτιο
μυρίζει
στην αυλή
άρωμα βασιλικού
και ανθίζει
η μαμά σιωπή
περί του εαυτού

Δίπλα στο δωμάτιο
αναβαπτίζει
το φως την αυγή
το σώμα ενός παιδιού
και αγνότητα σκορπίζει
το παιδί
μέσα από ένα σάκο στοχασμού.

[14 Μαΐου 2016]

Τόσοι άνθρωποι στον στίβο της πολιτικής
Άραγε ποιος διδάσκει την σοφία της σιωπής;

[14 Μαΐου 2016]

Σαν λευκό πετραδάκι με περιμένει η αγάπη σου στην άκρη της θαλάσσης
κι ο ορίζοντας χαίρεται με την παρουσία των χελιδονιών της οικουμένης πάσης.

[13 Μαΐου 2016]

Η αγάπη του Χριστού μας προσκαλεί στο νυμφώνα
Καλοδεχούμενος όποιος στην ψυχή φορά λευκό χιτώνα.

[11 Μαΐου 2016]

Αιωνιότητα σημαίνει ενοποίηση του χρόνου
και αφαίρεση της αφετηρίας κάθε ανθρώπινου πόνου.

[11 Μαΐου 2016]

Τώρα που ο ήλιος απλώνεται στη γη
υφαίνεται από έμπειρα χέρια η δαντέλα η λευκή.

[11 Μαΐου 2016]

Δεν μπορώ να το αρνηθώ
Τον αγαπώ
Είναι σαν μιαν αχτίδα φωτός
που λάμπει στο πρόσωπό μου
και σαν τη βλέπει ο ουρανός
φωτίζει το όνειρό μου

Δεν μπορώ να το αρνηθώ
Τον αγαπώ
Είναι ο άνθρωπός μου
που στέκεται δίπλα μου σθεναρά
και σαν άλλος εαυτός μου
ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά

Δεν μπορώ να το αρνηθώ
Τον αγαπώ
Κρατά για εμένα μια ανθοδέσμη
τριαντάφυλλα και γιασεμιά
σκορπίζοντας άρωμα και θέρμη
μέσα στου κόσμου τη μοναξιά

Δεν μπορώ να το αρνηθώ
Τον αγαπώ
Κι ας ακούω τους Άλλους να μιλάνε
Με λόγια αγάπης ενδύομαι
και καθώς οι σκέψεις με προσπερνάνε
ό,τι κακό το απεκδύομαι

Δεν μπορώ να το αρνηθώ
Τον αγαπώ.

[10 Μαΐου 2016]

Κρατούσε ένα καλάθι αναμνήσεων
και στεκόταν μπροστά στον μεγάλο ξύλινο καθρέπτη
"Πώς πέρασαν τα χρόνια!" συλλογιζόταν και δάκρυα λυτρωτικά κυλούσαν από τα μάτια
"Ποια είναι η διαδρομή μου στη ζωή; Αγάπησα; Αγαπήθηκα; Προσπάθησα; Ένιωσα; Θα σωθώ;" μονολογούσε
ώσπου ο ήλιος κρύφθηκε πίσω από τα σύννεφα και άρχισε να βρέχει απαλά
Ένιωσε ότι η βροχή συμπαραστέκεται στους λογισμούς του
Άφησε το καλάθι πάνω στο μικρό τραπέζι
Άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε στην αυλή
Το νερό έρεε στο πρόσωπο και έβρεχε το σώμα
Ύψωσε τα χέρια στον ουρανό και ευχαρίστησε τον Θεό για όλα όσα είχε μέχρι εκείνη την ημέρα και ώρα
Ήταν άνθρωπος της προσφοράς, της αγάπης και της ευεργεσίας και τώρα, για πρώτη φορά, σκεφτόταν την ώρα του θανάτου
και την ανάσταση γεμίζοντας με ελπίδα και παρηγοριά
Η βροχή σταμάτησε και η προσευχή του εισακούστηκε
Έπειτα, μπήκε μέσα στο σπίτι και κινήθηκε προς το καλάθι
Οι αναμνήσεις άνθιζαν σαν κόκκινα κρίνα σκορπίζοντας άρωμα παρόντος παντού
Τις πήρε, τις τύλιξε σε συσκευασία δώρου, τις στόλισε με μπλε βελούδινη κορδέλα και τις άφησε μπροστά στον καθρέπτη
Αυτό το δώρο ήταν για εκείνον αξέχαστο.

[7 Μαΐου 2016]

Μια ήρεμη νύχτα απλώνεται σιγανά στη γη
συναντώ τη μυρωδιά του παππού στο δώμα
έξω το xώμα υποδέχεται απαλά τη βροχή
κι όλα ντύνονται με κρυστάλλινο χρώμα

Είναι σαν άρωμα ερχόμενο από τον ουρανό
η μυρωδιά παππού που οσφραίνομαι τώρα
γιατί μυρίζει σαν ρούχο ανάμνησης παιδικό
θυμίζοντάς τον όταν καθόταν στην αιώρα

Κάπου ακούγεται μελωδική μουσική
και αναδύεται η μυρωδιά παππού
νιώθω χαρούμενη σαν το παιδί
καθώς η ευωδία απλώνεται παντού

Έχω παρέα το δικό του αγνό βλέμμα
η μυρωδιά παππού βρίσκεται στη σιγαλιά
κρατώ στα χέρια ένα μικρό, δικό του δέμα
και έχω τις αναμνήσεις μας για συντροφιά

Θυμάμαι καθήμενη στη δική του γωνία
κάθε προσωπική ιστορία, λόγο και δράση
η μυρωδιά του βρίσκεται σε παλιά βιβλία
στο ράφι του, στα γυαλιά, σε κάθε φράση

Η μυρωδιά του παππού με αρωματίζει
διαπερνά κάθε τόπο, δεν συνορεύει
η αγάπη του ξέρω ότι με χρωματίζει
τώρα που κοντά στον Θεό ταξιδεύει.

[7 Μαΐου 2016]

Φως τα προστάγματά Σου Κύριε επί της γης
Ας γίνει το θέλημά Σου εν εμοί
για να γίνω θυγατέρα Φωτός
Θέλω καθαρίσθητι από τα πάθη
Αναζητώ λευκότητα ψυχής και σώματος
για να κατοικήσεις σε εμένα Άγιε
και να ανακαινίσεις κάθε πτυχή της ύπαρξής μου.

[28 Απριλίου 2016]

Τα χέρια σου
δυο κάμποι με λουλούδια
που προσμένουν την άνοιξη

Τα χέρια σου
δυο κήποι που αγγίζουν τον ουρανό
την ώρα που ο ήλιος χρυσίζει τη γη

Τα χέρια σου
δυο αμυγδαλιές ανθισμένες
που προσφέρουν καρπούς και άρωμα

Τα χέρια σου
δυο κόσμοι αλλότριοι
που με προσκαλούν σε γνώση.

[26 Απριλίου 2016]

Επιθυμούσα την αφθαρσία των πραγμάτων
Κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια
Αναζητούσα φως ανάμεσα στις γραμμές κάθε σελίδας
Ανθισμένες λέξεις και γράμματα πολυόμματα
Με περιέβαλαν μιλώντας μου για την ελευθερία
Και απομάκρυναν το μέχρι τότε πνευματικό μου σκοτάδι
"Η ανάγνωση είναι ζήτημα φωτός" μου ψιθύρισαν οι λέξεις στο αυτί
Και αμέσως αναδύθηκε άρωμα λευκού κρίνου από το βάζο πάνω στο γραφείο.

[24 Απριλίου 2016]

Είναι άνοιξη
Ψηλά στον ουρανό
Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου
Στη γη φυτρώνουν λουλούδια
Ακούω μελισσών τραγούδια
Τρεχούμενα νερά παφλάζουν
Οι άνθρωποι χαμογελαστοί
Μυρίζουν ευωδιαστά άνθη
Το χώμα καλλωπίζεται
Η αγάπη μου πολυμερίζεται
Ανάμεσα σε εποχές και ανθρώπους
Και σε μακρινούς τόπους
Αναζητώ ένα νέο βλέμμα
Μια καινούργια ανάσα
Έναν άνθρωπο αγνό
Που θα προσφέρει κάτι νέο
Στης καθημερινότητας τον αχό
Κρατώ λουλούδια στο χέρι
Προσμένοντας ένα καλοκαίρι
Ανατρεπτικό
Για να ανακαλύψω μυστικά
Της θάλασσας τον θησαυρό.

[23 Απριλίου 2016]

Aχτίνες φωτός πάνω στο χώμα
Ο ήλιος επισκέπτεται τη γη
Μια καινούργια ημέρα ξημέρωσε
Όλα στο δωμάτιο φωτεινά
Πίσω από την κουρτίνα
Μια νέα ιστορία ξετυλίγεται
Κάθεσαι στο γραφείο
Και γράφεις σε λευκές σελίδες
Νέα από το παρελθόν
Που ακόμα πλάθονται μέσα σου
Λόγια φωτοχυμένα ρέουν εντός
Και αντανακλούν σαν ουρανός
Γράμματα ηλιοπλασμένα.

[21 Απριλίου 2016]

Κεκτημένοι ορίζοντες
Φυλλώματα
Πευκοβελόνες
Πεσμένα φύλλα
Θωπεύουν τα μάτια μου
Καθώς περπατώ
Βροχούλα με θρέφει ευλογημένη
Τα κοχύλια του πελάγου
Ψιθυρίζουν λόγια ανείπωτα στεφανωμένα με αρμύρα
Τα χέρια μου αγκαλιάζουν πλατύφυλλο βασιλικό
Η αγάπη μου στεγάζεται σε νησιώτικους μύλους
Η στίλβη του ήλιου χρυσίζει τη γη
Το κάτοπτρο του ουρανού χαμογελά
Οσμίζομαι αγιόκλημα και λιβάνι
Μήγαρις οι προσευχές μου για κάθαρση
Εισακούστηκαν στον ουρανό;

[16 Απριλίου 2016]

Το πρόσωπο της νύχτας
Αταξίδευτη σιωπή
Κίτρινα λουλούδια στο χώμα
Ένα κοτσύφι κελαηδά
Ψηλά στο δώμα
Το σώμα αρραβωνιάστηκε τον άνεμο
Ψιθυρίζει καημούς και λέξεις
Η ησυχία της νύχτας με διδάσκει
Τα πράγματα που κάποτε ήταν λίγο σκοτεινά
Φωτίζονται υπό το φως της σελήνης
Ενσκήπτω στις τοιχογραφίες του παρελθόντος
Χαράζω νέες διαδρομές και όνειρα.

[16 Απριλίου 2016]

Εντός της καθημερινότητας
Κάποιοι πράττουν
Άλλοι ονειρεύονται
Κάποιοι άλλοι ταξιδεύουν
Όλα είναι σημαντικά, το αναγνωρίζω
Όμως, εγώ θέλω να διαπλάσω τον εαυτό μου
Με την ύλη της αγάπης να δρασκελίσω όρη
Να ανασάνω θαλασσινό αεράκι
Να χρωματίσω την αυγή με πινελιές
Για όλα χρειάζεται προσπάθεια και υπέρβαση
Μα πιο πολύ θέλει πίστη και αγνότητα
Για να συναντήσεις ουρανό.

[14 Απριλίου 2016]

Μυρίζει βρεγμένο χώμα
Επίσκεψη των πρώτων ηλιαχτίδων στη γη
Παρθενικό χέρι γράφει σε χαρτί
Σχήματα λέξεων που ανθίζουν
Αναδύονται μεθυστικά αρώματα
Τα πουλιά σιγοτραγουδούν στα κλαδιά
Τα παιδιά παίζουν χαρούμενα στη γειτονιά
Ο ουρανός βλέπει γεμάτος χρώματα
Οι άνθρωποι αρχίζουν να ελπίζουν
Στον γιαλό πρασινίζουν οι ανθοί
Στους δρόμους διαβαίνουν οι περαστικοί
Και αυτό το ποίημα δε γράφτηκε ακόμα.

[14 Απριλίου 2016]

Μετά από τόσα χρόνια σιωπής
Θα ήθελα να ξέρεις ότι σε αγάπησα
Το ομολογώ τώρα
Η απουσία σου φωτίζει σα λαμπάδα
Κάθε στιγμή τη μνήμη
Υπάρχεις ακόμα στην καρδιά
Όπως το νερό που ρέει καθάριο στη φύση
Θα ήθελα να ξέρεις ότι μαζί σου ταξίδεψα
Σε ιστούς ονείρων και σε τόπους αγνούς
Σε ευχαριστώ για ό,τι μου έδωσες.

[13 Απριλίου 2016]

Άνοιξα την πόρτα της ψυχής
Στους δρόμους των αισθημάτων
Σε έναν ουρανό με μελισσάκια που εργάζονταν
Περιπλανήθηκα ζητώντας μία νέα ανάσα
Εκεί που έψαχνα την αγάπη
Βρήκα λευκά τριαντάφυλλα να μυρίσω
Το λευκό συμβολίζει την αγνότητα
Τα λουλούδια τον κήπο της καρδιάς σου
Να ξέρεις ότι αγωνίζομαι για την ειρήνη
Εκείνη που βρίσκει καταφύγιο στον ουρανό.

[12 Απριλίου 2016]

Η ημέρα μας έμαθε
Πράξεις που επαναλαμβάνονται
Στην επικράτεια του φθαρτού
Προσωπική συνομιλία ανάτασης
Η κίνηση της ψυχής
Προς την αθανασία
Μέσα στην καθημερινότητα
Η απλότητα της αλήθειας
Στέκεται στο κατώφλι του σπιτιού μας
Η ύλη αφηγείται την ιστορία της
Η σιωπή διδάσκει
Ο αέρας σηκώνει τα πεσμένα φύλλα της καρδιάς
Οι πράξεις ντυμένες κατάνυξη
Αναδύουν την κρυμμένη δύναμη των λέξεων
Παύω να φυλακίζομαι στα τείχη του εαυτού μου.

[9 Απριλίου 2016]

Έπρεπε να περάσουν τα χρόνια
Χελιδόνια στον ορίζοντα
Μπρος στον κήπο
Φυτρώνει χορτάρι
Πάλιωσε η αγάπη σου
Η μυσταγωγία του χρόνου
Αγγίζει τα άνθη
Στα χρώματα του ουρανού
Ντύθηκες απόψε
Προσμένοντας ανάσα.

[8 Απριλίου 2016]